Περιοχή Μ

‘…και τρείς χιλιάδες χρόνια αν μέλλεις να ζήσεις και δέκα χιλιάδες φορές τόσα, ένα μόνο να μην ξεχνάς, ότι κανείς δεν χάνει άλλη ζωή από εκείνη που ζει. Ούτε άλλη ζει παρά εκείνη που χάνει. Άρα στο ίδιο καταντά και η μακρύτερη και η συντομότερη ζωή. Το παρόν είναι ίσο για όλους, ώστε κι εκείνο που χάνει ο καθένας είναι ίσο μ’εκείνο που χάνουν οι άλλοι…

            …του ανθρώπινου βίου η διάρκεια είναι στιγμή, η ύλη ρευστή, η αίσθηση αμυδρή, όλου του σώματος η σύσταση φτιασμένη για να σαπίσει. Η ψυχή είναι σβούρα. Η τύχη δεν προβλέπεται και η φήμη δεν κρίνεται. Με λίγα λόγια, του σώματος όλα ποταμός και της ψυχής όνειρο και φαντασία. Ο βίος πόλεμος κι επιδρομή από ξένους και η φήμη μετά θάνατο, λήθη. Τι λοιπόν μπορεί να μας οδηγήσει; Ένα και μόνο, η φιλοσοφία…

            …κι απάνω απ’όλα, τον θάνατο με ήρεμη γνώμη να τον περιμένει, όχι ως άλλο τι παρά ως διάλυση των στοιχείων, από τα οποία κάθε ζώο συνίσταται. Αν λοιπόν, για τα στοιχεία χωριστά, δεν είναι τίποτα το φοβερό ακατάπαυστα να μεταβάλλονται σε κάτι άλλο γιατί να φοβάται κανείς τη μεταβολή και τη διάλυση του συνόλου; Είναι πράμα φυσικό και κακό δεν έρχεται από τη φύση…

            …από τις πρώτες αρχές που πρέπει να μελετήσεις, είναι αυτές οι δυο: η μια, ότι τα πράγματα τα εξωτερικά δεν θίγουν την ψυχή αλλά μένουν εκεί που είναι, ακίνητα και οι ενοχλήσεις προέρχονται μόνο από την εσωτερική μας γνώμη. Η άλλη, ότι όλα αυτά, όσα βλέπεις, ταχύτατα θα μεταβληθούν και θα παύσουν να υπάρχουν. Και τις μεταβολές που έτυχε να δεις εσύ ο ίδιος, έχε τις πάντα στο νου σου. Ο κόσμος αλλαγή. Ο βίος ιδέα…

            …την αυγή, όταν με δυσκολία σηκώνεσαι, πρόχειρη να είναι η σκέψη ότι για ανθρώπου έργα σηκώνομαι. Λοιπόν, τι δυσανασχετώ, αφού πηγαίνω να κάνω εκείνα που εξαιτίας των επλάσθηκα και που γι αυτά έχω βγει στο κόσμο; Ή μήπως εδημιουργήθηκα με σκοπό να μένω ξαπλωμένος στα στρώματα και να σιγοζεσταίνομαι; -΄Ναι αλλά αυτό είναι πιο ευχάριστο΄. -Λοιπόν, για να ευχαριστιέσαι γεννήθηκες; Και όχι για να παράγεις και να ενεργείς;…

            …ο θάνατος, ανάπαυση από αισθητικές εντυπώσεις, από ορέξεις που σε τραβολογούν σαν νευρόσπαστο, από πνευματικούς περισπασμούς κι από υποδούλωση στη σάρκα…

            …πόσο διεφθαρμένος και υποκριτής εκείνος που λέει: ΄Εγώ αποφάσισα να σου φερθώ με ειλικρίνεια’. Τι κάνεις άνθρωπέ μου; Αυτό δεν χρειάζεται να το λες από πριν. Στην πράξη θα φανεί. Στο μέτωπο πρέπει να είναι γραμμένο, ν’αντηχεί αμέσως στη φωνή, ευθύς στα μάτια να εκφράζεται, όπως στη ματιά του ερωμένου διακρίνει αμέσως την αγάπη εκείνος που αγαπιέται…’

Μάρκος Αυρήλιος Εις εαυτόν