Πίστευα πάντα πως η "δυνατή" γραφή είναι αυτή που ξεφεύγει τις διπολικής θεώρησης και ποτέ δε μαρτυρά την ταυτότητα του συγγραφέα της, αλλά την ταυτότητα της Γενιάς που πρεσβεύει...
αυτοειρωνευόμενη; διότι έχεις τα δίκια σου Κάκια μου...
το απόσπασμα αυτό επελέγη όχι για να 'εκθέσω' έναν πολύ αγαπημένο μου στοχαστή και συγγραφέα αλλά γιατί είναι εξαιρετικά γλαφυρός ο τρόπος με τον οποίο παρουσιάζει τις 'δοαφορές' ανδρών και γυναικών συγγραφέων αλλά και επειδή έχει την αξία του... κι ένας φωτεινός νους όπως του Ροίδη δεν μπορούσε να ξεφύγει από την εποχή του και τα τρομερά στερεότυπα...
γι'αυτό και το μέλλον σας ανήκει, επί αιώνες αδικηθήκατε κατάφωρα, ομολογουμένως είναι ανατριχιαστικό το να το διαβάζεις από έναν διαννοούμενο...
Δυστυχώς και νεώτεροι λογοτέχνες μας μεγάλου διαμετρήματος (Καραγάτσης π.χ. που θεωρούσε ότι οι γυναίκες μπορούν να γράψουν μόνο ημερολόγια και δεν έχουν δημιουργική φαντασία) εκφράστηκαν με κυνισμό και χλεύη σχεδόν για τη λογοτεχνία των γυναικών. Μπορώ να καταλάβω τα αποσιωπητικά σου Κάκια μου αλλά εύγε στη θυγατέρα σου που καταπιάστηκε με ένα τόσο τραχύ και βαθύ έργο όπως ο Ζαρατούστρα του μεγάλου Νίτσε... το μήλο βέβαια...
[εδώ θυμάμαι και το βιβλίο του Βερν 'Άνω Κάτω' στο οποίο σχεδόν διαπληκτίζονται ένας άντρας και μια γυναίκα, μαθηματικοί και οι δυο... ο Βερν στην ουσία δεχόταν την γνωστή θέση ότι δεν μπορούν οι γυναίκες να σκεφτούν με μαθηματική λογική... εσύ βέβαια καλύτερα από όλους γνωρίζεις πια πόσο κοντόθωρη και συμπλεγματική ήταν αυτή η 'εκτίμηση']
4 σχόλια:
Πίστευα πάντα πως η "δυνατή" γραφή είναι αυτή που ξεφεύγει τις διπολικής θεώρησης και ποτέ δε μαρτυρά την ταυτότητα του συγγραφέα της, αλλά την ταυτότητα της Γενιάς που πρεσβεύει...
;-)))
{όλο λάθη η Τσιγγάνα... όλο!!!.....}
;-)))
αυτοειρωνευόμενη;
διότι έχεις τα δίκια σου Κάκια μου...
το απόσπασμα αυτό επελέγη όχι για να 'εκθέσω' έναν πολύ αγαπημένο μου στοχαστή και συγγραφέα αλλά γιατί είναι εξαιρετικά γλαφυρός ο τρόπος με τον οποίο παρουσιάζει τις 'δοαφορές' ανδρών και γυναικών συγγραφέων αλλά και επειδή έχει την αξία του... κι ένας φωτεινός νους όπως του Ροίδη δεν μπορούσε να ξεφύγει από την εποχή του και τα τρομερά στερεότυπα...
γι'αυτό και το μέλλον σας ανήκει, επί αιώνες αδικηθήκατε κατάφωρα, ομολογουμένως είναι ανατριχιαστικό το να το διαβάζεις από έναν διαννοούμενο...
σε φιλώ!
Σ' αυτή την "αδικία" εστίασα εμ προσοχή όταν η κόρη μου στα 14 διάβαζε Ζαρατούστρα και μου έτεινε το εξής:
"Θέλω να διαβάσω και Γυναίκες φιλοσόφους εκείνης της Εποχής, όπως και της Αρχαιοελληνικής σκέψης"
Στην προσπάθειά μου να απαντήσω χρησιμοποίησα αποσιωπητικά.......
Δυστυχώς και νεώτεροι λογοτέχνες μας μεγάλου διαμετρήματος (Καραγάτσης π.χ. που θεωρούσε ότι οι γυναίκες μπορούν να γράψουν μόνο ημερολόγια και δεν έχουν δημιουργική φαντασία) εκφράστηκαν με κυνισμό και χλεύη σχεδόν για τη λογοτεχνία των γυναικών.
Μπορώ να καταλάβω τα αποσιωπητικά σου Κάκια μου αλλά εύγε στη θυγατέρα σου που καταπιάστηκε με ένα τόσο τραχύ και βαθύ έργο όπως ο Ζαρατούστρα του μεγάλου Νίτσε... το μήλο βέβαια...
[εδώ θυμάμαι και το βιβλίο του Βερν 'Άνω Κάτω' στο οποίο σχεδόν διαπληκτίζονται ένας άντρας και μια γυναίκα, μαθηματικοί και οι δυο... ο Βερν στην ουσία δεχόταν την γνωστή θέση ότι δεν μπορούν οι γυναίκες να σκεφτούν με μαθηματική λογική... εσύ βέβαια καλύτερα από όλους γνωρίζεις πια πόσο κοντόθωρη και συμπλεγματική ήταν αυτή η 'εκτίμηση']
σε φιλώ...
Δημοσίευση σχολίου