Αρθούρος Ρεμπώ

 Έγραφα σιωπές, νύχτες, σημείωνα το ανέκφραστο. 

Ακινητοποιούσα ιλίγγους...

Ξαναβρέθηκε! Τι;

Η αιωνιότη.

Είν'η θάλασσα μιχτή

Με τον ήλιο.

Ψυχή μου αθάνατη

Κράτα το τάμα σου

Κι άσε τη νύχτα μόνη

Και τη μέρα να φλέγεται

Λοιπόν λυτρώνεσαι

Από τις εκλογές του ανθρώπου

Απ'τις κοινές λαχτάρες

Πετάς σαν το...

-Ποτέ πια απαντοχή

Αίνος ποτέ

Υπομονή και γνώση

Σίγουρο το μαρτύριο

Δεν έχει επαύριο

Σατινένιες θρακιές

Η φλόγα σας

Λέγεται χρέος

Ξαναβρέθηκε! Τι;

Η αιωνιότη

Είν'η θάλασσα μιχτή

με τον ήλιο

(Αλχημεία του λόγου)