Κόκκινο
Και που να αποδράσουμε δηλαδή;
σε ποιον εαυτό;
ξαπλώσαμε κάτω από το δέντρο
της ύπαρξής μας
και το δέντρο αυτό
σκιά δεν είχε…
και που να ανοιχτούμε δηλαδή;
σε ποια διάσταση;
σηκωθήκαμε κάτω από ένα
ματωμένο στερέωμα
κι έχουμε στη γλώσσα
τη γεύση του θανάτου μόνο
και που να κοιτάξουμε δηλαδή;
σε ποιον ορίζοντα
που δεν μακέλεψε ο πόνος;
αν έμειναν ακόμη ανέγγιχτα
ας θηλάσουμε
τα δυο ορφανά που
δεν εκπόρνευσε ακόμη
ο Χρόνος
την πρωτανάσα ενός παιδιού
και το κόκκινο
παρθένο φιλί σου…
ιουλ09
