δεν μπορώ να κάνω
το ταξίδι σας
Είμαι επισκέπτης
Το κάθε τι που
αγγίζω με πονάει πραγματικά
κι έπειτα δεν μου
ανήκει
Όλο και κάποιος
βρίσκεται να πει "δικό μου είναι"
Εγώ δεν έχω
τίποτε δικό μου είχα πει κάποτε με υπεροψία
Τώρα καταλαβαίνω
πως το τίποτε είναι τίποτε
Ότι δεν έχω καν
όνομα
Και πρέπει να
γυρεύω ένα κάθε τόσο
Δώστε μου ένα
μέρος να κοιτάω
Ξεχάστε με στη
θάλασσα
...........................
Θ. Αγγελόπουλος
2 σχόλια:
Μια καλημέρα από άλλον ένα ανώνυμο επισκέπτη, φίλε μου...
ναι φίλε μου... πολύ δυνατοί αυτοί οι στίχοι από έναν ποιητή της εικόνας που αισθάνομαι πως όσο περνάει ο χρόνος τόσο θα τον εκτιμάμε περισσότερο... σ'ευχαριστώ!
Δημοσίευση σχολίου