της μύησης ο λίκνος

της μύησης ο λίκνος

Υπάρχει ένας ψίθυρος αρχαίας σημύδας

Στα ψηλά βουνά της Θεσσαλίας

-Εκεί που δέντρο δεν κρατιέται

Και το ύψος δεν ξεγελά τις λυγαριές-

Που τον γροικούν μονάχα

Οι στοιχειωμένοι αρπιστές

Οι ποιητές με τη λύρα την Ορφική στο χέρι

Και τα παιδιά με τα απόκοσμα όνειρα

Κλεισμένα μες στης αθωότητας το κάστρο

"Λίκνισμα υπερβόρειο στου χιονιού το άντρο"

Ελαφροπάτησε στο λάλον ύδωρ των πηγών

Και πιστά ακροάσου

Το δέος και τη φρενίτιδα

Των περιπλανώμενων Δρυάδων

Να εισβάλει στις φλέβες σου

Σαν υποδόρια έκλαμψη αλήθειας

Σαν βολή φωτοβολίδας

Στα παράκτια εδάφη της Σφακτηρίας

Που αναθυμάσαι τις νύχτες του Νοέμβρη

"Κυματοθραύστης υπερώιος στη ζώνη των δακρύων"

Αν αποτρέψεις το βλέμμα σου

Από τις καλόβολες κοιλάδες που σε δροσίζουν

Και βρεθείς εκεί

Στα φιδωτά μονοπάτια των αετών

Θα ακούσεις καθαρά

Λάμιες και μούσες κιθαρωδούς

Να αποστέλλουν μαντέματα

Στα καλάρρυτα φαράγγια

Ψιθύρους λατρευτούς του αίματος

"Θυρεός προγονικός στης αμπέλου τα φύλλα"

Σε κείνη την επικράτεια

Θέλω να βρεθώ

Πόδι να στήσω στο ακραιφνές κενό

Το θείο νέκταρ να ασπαστώ

Των Ολυμπίων

Της μύησης το βέλος να προσκυνήσω

Σαν όλβιος Θεός της αστραπής

Τη μέγιστη κορφή

Του θανάτου και του έρωτα

Να ανέλθω προσηνής

Θυσία να προσφέρω στο υδρομαντείο

"Βωμός χερουβικός στη κορυφογραμμή των άστρων"

Υπάρχει ένας ψίθυρος αρχαίας σημύδας

Στα ψηλά βουνά της Θεσσαλίας

-Εκεί που δέντρο δεν κρατιέται

Και το ύψος δεν ξεγελά τις λυγαριές-

Που τον γροικούν μονάχα

Οι στοιχειωμένοι αρπιστές

Οι ποιητές με τη λύρα την Ορφική στο χέρι

Και τα παιδιά με τα απόκοσμα όνειρα

Κλεισμένα μες στης αθωότητας το κάστρο

"Λίκνισμα υπερβόρειο στου χιονιού το άντρο"

ποιώ - ελένη

http://gialeni.blogspot.gr/ 

ευχαριστώ πολύ την Ελένη για την άδεια να φιλοξενήσω αυτό το υπέροχο ποίημά της...