Σε κοιτάζω, δεν σε ιχνεύω... αν και κάποτε θα μπορούσα, με μια μου κίνηση, με μια μου λέξη, να αποδομήσω αυτό το ψεύτικο δάκρυ που έχεις επινοήσει να δροσίζει την αισιοδοξία σου... σε κοιτάζω, νυχτοπατώ στα όνειρά σου και απλά σε θεωρώ... αν ήθελες να πιστέψεις ότι υπάρχω, αν ήθελες να υπάρξεις μέσα από τούτη τη πίστη, θα με καταλάβαινες, θα με προσκαλούσες ή, αν θα ήθελες να με ελευθερώσεις, θα με εξόντωνες, εύκολα, απλά, ήρεμα...
όσο μου επιτρέπει η ακηδία σου, όσο με προσκαλεί η ραθυμία σου, όσο με μεθά η ουδετερότητά σου, αυτό το αχρωμάτιστο που σε χαρακτηρίζει, όσο δεν με ακυρώνει το νεύμα σου, το δικό μου θα σε παρακολουθεί... όπως ο λύκος που μπορεί να περιμένει να κουραστεί το ελάφι και μετά, σε κείνο το εκατοστό της απρονοησίας, σε κείνο το δειλό ακροπάτι της αφέλειας, επιτίθεται, γραπώνει, κατακτά, αφομοιώνει...
Θα σε παρατηρώ, αλλά την υπέρβαση του αδελφού μου λύκου δεν έχω την ενέργεια να την πραγματώσω, να τη βιώσω... και γι'αυτό είμαι ένα φάσμα στον κόσμο σου, και γι'αυτό είμαι απρόσωπος ως και στο δικό μου...
10 σχόλια:
Όταν Ωριμάσουν τα Οράματα γίνονται Πραξεις...
Τα κείμενα προοικονομούν όσα θα γίνουν...
χαρτογραφούν κινήσεις του Νου...
όσα δεν έγιναν ακομη ο Νους τα βίωσε στο Όνειρο..
και να που παλι τόσο μετέωρη και τόσο επικαιρη η ερώτησή μου:
Μπορεί ο Νους να διαχωρίσει τις συγκινήσεις που προέρχονται από Οράματα Επιθυμιών και από Βιώματα Ζωής?....
Σε φιλω......
Υπ-ενοικίασες…
το χώμα της αυλής μου…
για να κερδίσεις χρόνο…
Κι ήρθες πρωί-πρωί πρωτομαγιάς…
να μου γυρέψεις παπαρούνες…
κόψε όσες θες…
δεν είναι δικές μου!
την καλησπέρα μου!
ο γύπας έχει νύχια γαμψά...
το σπουργίτι μόνο φτερούγες...
ίσως αν τολμούσες... ίσως και να πετάγαμε μαζί... κι ο λύκος θα μας έχανε από τα μάτια του...
Πάρε ενέργεια με μια
Αγκαλιά..
Την αγκαλιά μου, Νημερτή και θυμήσου
των αγριμιών το σάλπισμα..
Σ' αγαπάω αληθή μου!
Ενα επικο ποιμα...
Ενα επανστατικο κειμενο...
Για τους ακουοντες...
Και βλεποντες...
Ε...Συ...Κει κατω...Φοβισμενε...
Μην κοιτας τον ουρανο, και χανεσαι...
Κοιτα κατω, τη γατα...
Σε περιμενει εκει ακουνητη, μερες, χρονια, πολλα...
Σε περιμενει να πεσεις...
Επειδη φοβηθηκες το πεταγμα...
Που ΗΞΕΡΕΣ οτι ητανε για σενα, η μοναδικη λυση...
σε κοιτάζω, νυχτοπατώ στα όνειρά σου και απλά σε θεωρώ...
Κι όμως όταν θεωρείς, αυτό σε οδηγεί σε χθύαση ψυχής... στην ψυχοστιξία της αν μπορούσα να γίνω λεξηπλάστης...
Δεν είναι υπέρβαση... απλή ακολουθία ενστίκτου...
Τα φιλιά μας αγαπημένε μας Νημερτή...
να ρωτήσω κάτι Κάκια μου... όταν σε έχει 'λοκάρει' ο λύκος και περιμένει την ρωγμή του χρόνου για να κάνει την επίθεσή του, πιστεύεις ότι υπακούει σε κάποια προηγμένη νοητική λειτουργία; και τι συμβαίνει όταν αυτός ο λύκος είναι ο... κακός λύκος; ο ίδιος ο νους;
το να πετάξεις μπορεί να απαιτεί τόλμη Βίκυ μου... έρχεται και η ώρα της προσγείωσης όμως... αυτός ο λύκος δεν σε χάνει ποτέ από τα μάτια του... κι όμως, υπάρχει απάντηση στο αίνιγμα... αλλά δεν την αποκαλύπτω εδώ!...
αγκαλιά Πυρφόρα μου... αγαπημένη μου Ευαγγελία! σε κρατώ σφιχτά...
φίλε μαχαιρη, σα να νομίζω ότι έδωσες την απάντηση... αν και από μια άλλη αφετηρία... σ'ευχαριστώ που με διαβάζεις... να σαι καλά!!!!
Πάντα!...
ακόμη και η ενστικτώδης άγρια επίθεση
(που φαντάζει στιγμιαία) κρύβει παρασκήνιο Νοητικής Λειτουργίας..
Λόγω του ότι ο Κακός Λύκος παραμόνευε τόσο καιρό,
αβίαστα έχτισε τη Στρατηγική του πάνω στη Νοητική Λειτουργία της Αρπαγής...
και δε μιλάμε για μία απλή Νοητική Λειρουργία..
αλλά εμπλουτισμένη με Συνδέσμους {links} που με δενδρική δομή επιλεγμένης γνωσης, πλοηγούν το Νου στο Σχέδιο Δράσης με εναλλακτικές λύσεις β', γ' και όσες χρειαστεί, ώστε σε περίπτωση Στιγμιαίας Αποτυχίας και Ελιγμού της Ελαφίνας Ψυχής, να κατορθώσει να την Ριξει επιτέλους στην Παγίδα της Πλάνης του....
Τα φιλιά μου....παγίδες στις παγίδες που στήνεις....
Η αναμονή είναι λόγος Στροβιλισμού του Συμπαντος.....
κι αν άτακτες οι τροχιές της Σκέψης, πάντα βασίζονται έστω και α-Συνείδητα σε Νοητικές Λειτουργίες ή Δυσ-Λειτουργίες {αν κρίνω από μενα!!!!.....χα χα χα..}....
εντάξει λοιπόν Κάκια... να δεχθώ την δενδρική δομή και όλα αυτά τα σημειώδη και μάλλον ορθά... άλλωστε, δεν έχω λόγο για... αντίλογο εδώ... επιβεβαιώνεται ίσως η Θεοσοφική διαίρεση για τα πολλαπλά σώματα του ανθρώπου... σαρκικό, αιθερικό, αστρικό, κατώτερο νοητικό, ανώτερο νοητικό κλπ... αλλά εδώ θα μπω πάλι σε άλλα χωράφια και ομολογώ, σήμερα δεν έχω την ενέργεια... σε φιλώ και σ'ευχαριστώ για την προσοχή σου... και τις διαστάσεις που δίνεις...
not a girl not yet a woman! καλησπέρα... εύχομαι την επόμενη φορά να διαβάσω και κάποια σκέψη σου... σ'ευχαριστώ πάντως...
Δημοσίευση σχολίου