Τρίτη 23 Μαρτίου 2010

ανδρέας κάλβος

_ ΑΝΔΡΕΑΣ ΚΑΛΒΟΣ - ΩΔΑΙΑΝΔΡΕΑΣ ΚΑΛΒΟΣ - ΩΔΑΙ2ΑΝΔΡΕΑΣ ΚΑΛΒΟΣ - ΩΔΑΙ4ΑΝΔΡΕΑΣ ΚΑΛΒΟΣ - ΩΔΑΙ5απόσπασμα βιογραφίας ανδρέα κάλβου υπό αλέξανδρου δεβιάζη

εν Ζακύνθω 1881

7 σχόλια:

Maria Garozi είπε...

Poly dynato apospasma.
Mou arese para poly

Νimertis είπε...

Καλημέρα Μαρία... και πολύ ενδιαφέρον είναι και το απόσπασμα του βιογραφικού... το γιατί ο Κάλβος δεν διαδόθηκε στον ελληνικό λαό... ποιες ήταν οι... 'ελλήψεις' του... να σαι καλά!

logia είπε...

τελικά θέλει αρετή και τόλμη η ελευθερία!!!

Δέσποινα Γιαννάκου είπε...

Ποτε δεν συμφώνησα με τις απόψεις που καταδίκαζαν έναν ποιητή για το μέτρο η για την γραφή , καθαρεύουσα ή δημοτική ...έμμετρη ή ελεύθερη ..και χάθηκαν έτσι έργα ή δεν ακούστηκαν ποτέ ...
την καλησπέρα μου

Νimertis είπε...

Καλημέρα Νέλλυ... αυτός ο περίεργος άνθρωπος, ο Ανδρέας Κάλβος που έγραψε όλες κι όλες 20-22 Ωδές... τα είπε όλα!
--------------------------------
Δέσποινα καλημέρα... προσυπογράφω τα όσα λες... μεγάλος δυνάστης υπήρξε σε όλες τις εποχές ο καθωσπρεπισμός σε όλες τις μορφές... ο Κάλβος ήταν ένας μικρός επαναστάτης... ίσως και μεγάλος... και γι αυτό τον τιμώ ιδιαίτερα...

LIAKOS είπε...

Τι να'ναι αραγε αυτη η μοναξια της ψυχης;
Ποιος να την εχει στειλει εδω κατω;

Καποιος Θεος μηπως ή μηπως καποιος Δαιμονας;

Κ αν ειναι κατι Θεϊκο,τι δωρο μεγα κ αυτο Θεε μου που το μοιραζεις ετσι απλοχερα σε μενα μοναχα;

Κ αν παλι,ειναι του Δαιμονα δουλεια,τι αμαρτιες να πληρωνω και μου αξιζει μια τετοια τιμωρια;

Ετσι λοιπον αναρωτιεμαι ολημερις,μ'απαντηση δεν περνω απο πουθενα...

Το μονο-ισως-που μπορω να πω με σιγουρια ειναι πως...

Οτι κ αν ειναι αυτο που λεγεται

...Η μοναξια της ψυχης...

δωρο θεϊκο ή δαιμονιο,δεν παυει να ειναι...
ΚΑΤΑΡΑ...

Νimertis είπε...

απ'όσα έχω διαβάσει στο ιστολόγιό σου αλλά και από τα σχόλιά σου φίλε nefesch αισθάνομαι πως έχω να κάνω με έναν συνοδοιπόρο στην ιερή ατραπό... με τιμά εξόχως η παρουσία σου και η ευγενική σου σκέψη... τούτο που έγραψες μου θύμισε ένα κείμενο των Πυθαγορείων για την νοσταλγία της ανθρώπινης ψυχής... θα έρθει η στιγμή να το τιμήσω κι αυτό όπως του πρέπει...