Παράξενες μέρες μας έχουν γονατίσει
Πάνε να καταστρέψουν
τις πρόσκαιρες χαρές μας.
Να συνεχίσουμε να παίζουμε
ή να βρούμε μια νέα πόλη.
Παράξενα δωμάτια γεμάτα παράξενα μάτια.
Φωνές θα δώσουν το σύνθημα
για το κουρασμένο τέλος τους.
Η οικοδέσποινα χαμογελά,
Οι καλεσμένοι κοιμούνται
κουρασμένοι από τις αμαρτίες.
Ακούστε με να μιλάω για αμαρτία,
και θα καταλάβετε, αυτό είναι.
Παράξενες μέρες μας έχουν βρει,
Και μέσα στις παράξενες ώρες τους
αργοπεθαίνουμε μόνοι.
Σώματα συγχυσμένα,
μνήμες κακομεταχειρισμένες
καθώς από την ημέρα καταφεύγουμε
σε μια παράξενη νύχτα από πέτρα.
(Strange Days, Doors, 1967)
4 σχόλια:
Αναρωτιέμαι καμιά φορά
γιατί διάλεξαν το όνομα Doors
και η μόνη δική μου πιθανή εξήγηση
είναι για να μας δελεάσουν
να ανοίγουμε τις "πόρτες" μας.
Κι αν δεν τις ανοίγουμε,
να τις αφήνουμε ξεκλείδωτες
μήπως και το επιχειρήσει κάποιος άλλος
για λογαριασμό μας.
Και ίσως τότε πάψουμε
να αργοπεθαίνουμε μόνοι...
ίσως πάψουμε ακόμα και να πεθαίνουμε
μιας και η μνήμη ζει και μετά από εμάς.
Υ.Γ.:
η φωτογραφία ασυναγώνιστη!
συμφωνώ με την άποψη σου για τους Doors Γκούφυ. Πράγματι οι στίχοι του Jim Morrison άνοιξαν και πόρτες και δρόμους και δεν είναι τυχαίο ότι κυνηγήθηκε από το μουχλιασμένο κατεστημένο της Αμερικής και όλης της Ευρώπης αλλά και λατρεύτηκε από εκατομμύρια ανθρώπων... ιδιαίτερη προσωπικότητα, είχε ανιχνεύσει μονοπάτια που μονάχα ένας αληθινός ποιητής μπορεί να ιχνηλατήσει...
Ο κόσμος άλλαξε και δυστυχώς προς το χειρότερο. Ομως για μένα υπάρχει ελπίδα αφού υπάρχουν άνθρωποι που ασχολούνται με όμορφα πράγματα όπως η ποίηση και γενικά δεν αδιαφορεί για ό,τι συμβαίνει γύρω του. Ανθρωποι σαν εσένα.
Ρένα καλησπέρα. Πολύ χαίρομαι που σε φιλοξενώ στη ΠΕΡΙΟΧΗ Μ... καλωσόρισες! Και η τελευταία σου φράση με τιμά ιδιαίτερα... να σαι καλά... σε διαβάζω συχνά στο πολύ ενδιαφέρον ιστολόγιό σου...
Δημοσίευση σχολίου