Το πέρασμα ήταν κλειστό
μα το ανοίξαμε μαζί
οι λογισμοί προηγήθηκαν
οι ανάσες λείαναν το έδαφος
τα δυνατά σινιάλα
από τα καρδιακά σύμπαντα
κι έπειτα;
με ρώτησες…
Τα σώματα ακολούθησαν
αξεχώριστα
ένας κορμός ενιαίος
η ορμή, το πάθος
το ρέον θράσος ενάντια στο απόλυτο
ενάντια στο ανίκητο
που το φαράγγι αυτό
κρυπτικά για όλους
φανερώνει…
κι έπειτα;
ρώτησες δίχως να μιλάς
Οι λέξεις
Οι ακυρώσεις
Οι μάχες
Οι νίκες
Οι ματαιώσεις
Τα στερεώματα
Οι λόγχες
Οι λευκές σιωπές
Τα βλέμματα
Τα νεύματα…
Κι έπειτα;
σ’ακούω πάντα να ρωτάς
έπειτα
θα υπάρχεις πάντα εσύ…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου