Κυριακές στους τοίχους
γδέρναμε το φως
και γράφαμε για τη μοναξιά
χωρίς μελάνι, χωρίς μπογιά
μονάχα με ουρανό…
μια δρασκελιά χωρίζει
το δίκλινο του ζευγαρώματος
απ΄το μονόκλινο της απατηλής
αυτάρκειας
όμως για σένα
σκληρό θα έχω το στρώμα της μνήμης
πάντα
για να μην νιώσεις ποτέ επισκέπτης
κι έτσι
για να σ’εκδικούμαι
δεν θα σου επιτρέψω
την πολυτέλεια της λησμονιάς...
Headache...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου