γαρμπίλι

Με πυρετούς
τανάλιες κόκκινες
που έσφιγγαν λαιμούς
ιδρώτες 

λευκό γαρμπίλι

στο μέτωπο
υποδεχόταν ο λεπρός την αγιοσύνη
της κάθε μέρας
και ο έγκλειστος σακάτης
πόρνος
την κουρασμένη βλασφημία
της κάθε νύχτας

μετά το Ένα
μετά το φως
μετά το άοδμο
αίμα
ο άνθρωπος χλομός
ο άνθρωπος όρθιος
ο άνθρωπος
υβός

ανασαίνοντας το χτες

εισπνέοντας θάνατο
μνήμες
καταβροχθίζοντας

με θόρυβο

με θόρυβο
με θόρυβο

σαρκώνεται

θνητός κι όμως
τον αθάνατο καμώνεται

θάνατο εισπνέοντας

ζωή εκ-πνέει