Η φρίκη δεν μπορεί να
διαμορφώσει παρά μονάχα εκκρεμότητες. Ο στη
βιολογική ηλικία νέος, δεν ασχολείται με εκκρεμότητες και γι’αυτό είναι τόσο τυφλός
όσο τα κουτάβια στην περίοδο της γαλουχίας.
Η
φρίκη διαμορφώνει εκκρεμότητες αλλά δεν τις θηλάζει. Η φρίκη δεν έχει μαστάρια.
Μαστάρια, αντίθετα, παρότι αρσενικός, έχει ο φόβος.
Και
ο φόβος είναι ο παραφυλάττων που επωφελείται από τα γεννητούρια για να ασκηθεί
στην τέχνη της παραπλάνησης. Είναι η μόνη τέχνη στην οποία είναι ανίκητος ο
φόβος. Η φρίκη δεν έχει προικισθεί με κανένα τάλαντο. Ο φόβος όμως είναι
δεξιοτέχνης στην παραπλάνηση.
Οι
θνητοί, καμιά φορά το αποκαλούν και ευτυχία.
Η
νεαύξητος οικογένεια δεν έχει ολοκληρωθεί ακόμη και όταν οι εκκρεμότητες που
έχουν γαλουχηθεί από το αχανές αλλά διαμορφώνονται στην αγκαλιά της φρίκης,
γίνουν υπερ-πολλαπλάσιες του προσδοκώμενου από το φόβο αριθμού.
Ο
φόβος προσδοκά την απόλυτη συντριβή του Ερχόμενου και γι αυτό φροντίζει πάντα
να δημιουργεί πολλαπλά ‘ναρκοπέδια ελπίδων’. Είναι μετά την τέχνη της παραπλάνησης
η μόνη εναπομείνασα δεξιότητά του. Όσες περισσότερες εκκρεμότητες, τόσο
πληρέστερα ναρκοπέδια ελπίδων.
Οι
ελπίδες που χρησιμοποιεί ο φόβος για να σπείρει στα ναρκοπέδιά του δεν είναι
πραγματικές. Είναι είδωλα.
Μοιάζουν
με ελπίδες αλλά δεν είναι.
Όμως
όταν τις έχεις εμπειρωθεί είναι πλέον αργά.
Εκτός
από τις εκκρεμότητες η φρίκη διαμορφώνει και την ‘απουσία ουρανού’.
Η
απουσία ουρανού δεν ανήκει στις τέχνες αλλά στις εξαλλαγές της ίδιας της έκτασης
της φρίκης.
Καθώς
απλώνεται η φρίκη καταναλώνει όλο το διαθέσιμο ουρανό. Κανείς δεν μπορεί να το
καταλάβει ή να το αντιληφθεί παρά μονάχα όταν η φρίκη συρρικνώνεται. Τότε
αποκαλύπτονται ευμεγέθη τμήματα στερεώματος και η ύπαρξη διεκδικεί ουρανό.
Και
μαζί με τον αποκαλυπτόμενο ουρανό, η ύπαρξη διεκδικεί τον ίδιο τον εαυτό της…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου