Ήρθα να σε πάρω σπίτι
έλα ψυχούλα μου
πολύ που βασανίστηκες ως τώρα
όλα σου τα χαμόγελα πέσαν στα χέρια σου
κι έγιναν ρυτίδες
κίτρινες γραμμές απ’τα τσιγάρα
και μαύρες φυλακές
όμως τώρα
σπίτι ήρθα να σε πάρω…
δώσε μου το βλέμμα σου
είχες μια λέξη κάποτε
στ’ακροδάχτυλά σου
εμπιστοσύνη
στην αυλή με τις άγριες τριανταφυλλιές
την έθαψες
αιώνες πριν
πάμε λοιπόν
να την αναστήσουμε μαζί
πάμε
δώσε μου το πρώτο σου βλέμμα
δώσε μου το στήθος σου
κι ήρθα απόψε
να σε πάρω σπίτι…
κι αν φοβάσαι
το επόμενο βήμα σου
πως δεν θα΄ναι σταθερό
και δεν θα σε κρατήσει
είμαι εγώ απόψε εδώ
για σένα ήρθα
και τα σκοτάδια χάνονται
ο φόβος καταργείται απόψε
γιατί
ήρθα να σε πάρω
να σε πάρω σπίτι…
Claudiu Guraliuc
