Κάποια μεγέθη
Αναπαλλοτρίωτα
στο χρόνο αναλλοίωτα
εκείνο που επιμένει να συγ-κινεί
δεν είναι τόσο η απόσταση από τις πηγές
που χτίζει το μύθο του νερού
που αναβλύζει
αλλά το βλέμμα
που έχει ένα στερέωμα
κι έναν ίλιγγο
σα να κρέμεται το εκκρεμές των
αισθήσεων
κατευθείαν απ’τον ουρανό…
κι είναι
μονάχα μια ταινία
θα πεις
και θα σου απαντήσω
πως είναι ένα σύμπαν
που χώρεσε
όλες σου τις διαφυγές
ολόκληρες
κι είναι
μονάχα μια ταινία
θα πεις
και θα σου απαντήσω
πως είναι ένα σύμπαν
που χώρεσε
όλες σου τις διαφυγές
ολόκληρες
2 σχόλια:
...δεν είναι τόσο η απόσταση...
...αλλά το βλέμμα
Τι να σχολιάσω εδώ...
Όμορφο πολύ αυτό που έγραψες.
Υπέροχος ο E. Μορικόνε, ενδιαφέρουσα η ταινία.
Μουσική, ταινίες, λογοτεχνία σύμπαντα από μόνα τους, περίτεχνα δεμένα το ένα με το άλλο.
Καλό απόγευμα φίλε μου :)))
Σ ευχαριστω απο καρδιας lefti μου για τα ζεστα σου λογια. Σε φιλω. Να σαι καλα.
Δημοσίευση σχολίου