Ανήλικο νερό
Αν ήξερες μονάχα
Τι γεύση έχει το ανήλικο νερό
Του πρώτου ποταμού της Δημιουργίας
Που ακόμη σήμερα
Μετά από αναρίθμητους αιώνες
Ανήλικο είναι
Θα έσπευδες μέσα του να πέσεις
Και να πιεις
Να ξαναγεννηθείς…
Αν ήξερες ακόμη
Τι χρώματα έχει κείνο τα φεγγάρι
Που σε είχε ραντίσει κάποτε με ασήμι
Και η ομορφιά σου με είχε παραλύσει
Θα έμενες πάντα κάτω από το σεληνόφως
Αν ήξερες αλήθεια
Πόση αγάπη έχω φυλαγμένη από αιώνες
Για μια στιγμή δική σου
Πως θα ναι όταν για πρώτη μου φορά
Σ’αγγίξω
Για πρώτη μου φορά
Όταν θα σε λατρέψω…
Θα σουν τώρα αγάπη μου εδώ
Μαζί μου
Και αχώριστοι θα μέναμε
Ως το τέλος των Ημερών…
Ιουλ 09
4 σχόλια:
Να το πω συγχρονικότητα;
Λίγο πριν μπω στην περιοχή Μ, διάβαζα εδώ: http://diasporic.org/zenon/wp-content/uploads/2010/02/One_thing_i_know.pdf
:)
να λοιπόν που η συχρονικότητα είναι για μια ακόμη φορά παρούσα φίλη μου... ενδιαφέρον, σ'ευχαριστώ...
Δήλωσέ της μόνο
οτι ΕΣΥ ξέρεις
την αθωότητα που κρύβει το ανήλικο Νερό
που δομεί το 70% του Εαυτού της,
καθως Πρώτη φορά γεννιέται
κάθε που σε διαβάΖει....
---------------
Τυχερές οι Μούσες Υπέροχε Ποιητή!!!...
;-)))))
τυχερές ε Κάκια μου... νομίζω η Περιοχή Μ περισσότερο που φιλοξενεί το ίχνος σου...
σε φιλώ...
Δημοσίευση σχολίου