Ροή
Χτες βράδυ σκεφτόμουν
αν ήσουν ποταμός
θα’θελα να ήμουν ξαπλωμένος
στις όχθες σου
να σε ακούω
να σου μιλάω
να σε θαυμάζω
κείνο το αιώνιο που αναβλύζει
απ΄τις όλο έρωτα
αναταράξεις σου
να μπορεί ελάχιστα να με δροσίζει
κείνο το αειδίνητο
που σπαταλιέται υπέροχα
στη κοίτη σου
να με μαυλίζει
κι ύστερα
αν με καλούσες
αν το ήθελες
να έμπαινα μέσα σου
να αφεθώ στην αγκαλιά σου
να οσμιστώ το αρχαίος σου ρίγος
ν’απλωθώ
ως τις εξωτικές σου χώρες
η ροή της αδαπάνητης νιότης σου
η κρεολή
ανυπότακτη υδατοχαίτη σου
κι ύστερα θα ποθούσα
να μου χαρίσεις
κείνο το χιλιάκριβο δώρο
να με καλέσεις στα μυστικά
τα πιο βαθιά σου δώματα
ν’αρμονιστώ
με το αεί σου
ν’αναλωθώ
ένα να γίνω
με το ολοφώτεινο
χαμόγελό σου
ανέστιος κάποτε
τώρα πια όλβιος
να διαιτώμαι
στα κρυφά παλάτια σου
απ’την αθανασία σου
ως τα πιο μύχια της ψυχής μου
ποτισμένος
γενναιόδωρα κερασμένος
να υμνωδώ στα εγκατά σου
το αείρροο
ατελεύτητό σου…
Νοε2010
9 σχόλια:
ότα ο χρόνος λυθεί
θα αποκαλυφθεί στα βλέφαρα μας
η Ανάσταση!
Εύχομαι...
καλή Ανάσταση!
Πολύ τρυφερό!!! Εύχομαι Καλό Πάσχα
για όλο τον κόσμο.
Αστραφτερό σαν κόσμημα και επιβλητικό
σαν ρέων ποταμός...
Την αγάπη μας
(Σταματήστε να τους Ψηφίζετε.."Φτύστε" τους!!!)
Καλή Ανάσταση με ομορφιά και αγάπη οι στιγμές σου Δέσποινα!
Βράδυ Ανάστασης απόψε Ρένα μου... σ'ευχαριστώ για το σχόλιό σου... Καλό Πάσχα φίλη μου...
Αστραφτερό σαν κόσμημα... ναι... μου άρεσε πολύ αυτό... και η δική μου αγάπη μαζί σας!!
Θεωρώ ότι η άνοιξη σε έπηρέασε γι' αυτήν την λυρική έξαρση που έκρυβες μέσα σου και που τώρα μάς δώρισες απλόχερα. Η εποχή τού έρωτα, της κυοφορίας, της γέννησης, της ανάστασης τής ζωής. Ο οίστρος σου με γαλήνεψε. Να είσαι καλά.
Χάνη καλησπέρα και χρόνια πολλά... ε, να μην λησμονείται και ο λυρισμός... γαληνεύει και ισορροπεί...
Χρόνια πολλά, όμως δημιουργικά και αδυνάστευτα Νημερτή. Καλημέρα.
Πως να μη σταθώ σ'αυτη την κοίτη
να βρέξει η Ανάγκη μου τα πόδια της
που χιλιοσυλλαβιστά όργωσαν τον Πάπυρο, όπου ο Ποιητής εναπόθεσε τη Σκέψη του
με θρησκευτική ευλάβεια ...
Μικρό κορίτσι η Ανάσα
σαν φυσαλίδα νιότης χορεύει μεσα στο Ποτάμι της ακατάπαυστης Ροής....
και όσο νερό, όση δροσιά κι αν πιούν οι πόροι του Δέρματος της Ιδέας,
δεν ανθίζει ο Κορεσμός
σ'αυτον τον Παραδεισο που σμιλεύτηκε Ανθρωπινος,
ενω Θεϊκή Μορφη του πρέπει....
μαγεμένη.....
νομίζω φεύγω, μα μένω εδω.......
φιλια....ροές....
Όμορφη η ευχή σου Χάνη... αδυνάστευτα... Καλημέρα!
δεν ανθίζει ο κορεσμός Κάκια...
'σ'αυτον τον Παραδεισο που σμιλεύτηκε Ανθρωπινος,
ενω Θεϊκή Μορφη του πρέπει...'
μέσα στις δικές σου ροές είμαι τώρα και όμορφα αφήνομαι...
η μαγεία συνεχίζεται!
πολλά φιλιά...
Δημοσίευση σχολίου