δε σε γυρεψα
κι ομως εισαι δω
δε σε καλεσα
κι ομως ηρθες
και τωρα
δε ξερω πως ν αποφυγω
τη ματια σου
οταν με κοιταει
βουβα
και μου λεει
πεσε , βουτηξε , αιωρησου
ειμαι δω για σενα
ειμαι δω για σενα
και τοτε κλεινω τα ματια
γιατι η αγαπη δεν αντεχεται
γιατι δεν θελω να ξερω
τι ειν η αγαπη
δε θελω να μαθω πως ειναι
να σ αγαπαν
ισως καποια αλλη εποχη
να σε γυρεψω
οταν οριστικα θα σ εχω προδωσει
και θα πλανιεμαι
με βλεμμα κλειστο στα χερια
εχοντας ξεχασει να ειμαι
εχοντας ξεχασει
τα παραθυροφυλλα ανοιχτα
και τις θυρες αδειες
οταν πια θαχει απομεινει
μια προσοψη να θυμιζει
εσενα
εμενα
ολους
οταν πια θα ειμαστε πραγματι
αυτο που ειμαστε
μια προσοψη
για το βλεμμα
τοτε ισως κι οι δυο
νιωσουμε πως ηταν προσχημα
τα προσωπα μας
για να ζει το βλεμμα
κι ισως ανοιξουμε τα ματια μας
οριστικα
κι ομως εισαι δω
δε σε καλεσα
κι ομως ηρθες
και τωρα
δε ξερω πως ν αποφυγω
τη ματια σου
οταν με κοιταει
βουβα
και μου λεει
πεσε , βουτηξε , αιωρησου
ειμαι δω για σενα
ειμαι δω για σενα
και τοτε κλεινω τα ματια
γιατι η αγαπη δεν αντεχεται
γιατι δεν θελω να ξερω
τι ειν η αγαπη
δε θελω να μαθω πως ειναι
να σ αγαπαν
ισως καποια αλλη εποχη
να σε γυρεψω
οταν οριστικα θα σ εχω προδωσει
και θα πλανιεμαι
με βλεμμα κλειστο στα χερια
εχοντας ξεχασει να ειμαι
εχοντας ξεχασει
τα παραθυροφυλλα ανοιχτα
και τις θυρες αδειες
οταν πια θαχει απομεινει
μια προσοψη να θυμιζει
εσενα
εμενα
ολους
οταν πια θα ειμαστε πραγματι
αυτο που ειμαστε
μια προσοψη
για το βλεμμα
τοτε ισως κι οι δυο
νιωσουμε πως ηταν προσχημα
τα προσωπα μας
για να ζει το βλεμμα
κι ισως ανοιξουμε τα ματια μας
οριστικα
με τις ευχαριστίες μου για την άδεια να φιλοξενήσω τούτο το αποτύπωμα...
