Δευτέρα 3 Μαΐου 2010



«Εκείνο που φοβάμαι πιο πολύ
είναι μη γίνω "ποιητής"
Μην κλειστώ στο δωμάτιο
ν' αγναντεύω τη θάλασσα
κι απολησμονήσω.
Μην κλείσουνε τα ράμματα στις φλέβες μου
κι από θολές αναμνήσεις και ειδήσεις της ΕΡΤ
μαυρίζω χαρτιά και πλασάρω απόψεις.
Μη με αποδεχτεί η ράτσα που μας έλειωσε
για να με χρησιμοποιήσει.
Μη γίνουνε τα ουρλιαχτά μου μουρμούρισμα
για να κοιμίζω τους δικούς μου.
Μη μάθω μέτρο και τεχνική
και κλειστώ μέσα σε αυτά
για να με τραγουδήσουν.
Μην πάρω κιάλια για να φέρω πιο κοντά
τις δολιοφθορές που δεν θα παίρνω μέρος
μη με πιάσουν στην κούραση
παπάδες και ακαδημαϊκοί
και πουστέψω
Έχουν όλους τους τρόπους αυτοί
και την καθημερινότητα που συνηθίζεις
σκυλιά μας έχουν κάνει
να ντρεπόμαστε για την αργία
περήφανοι για την ανεργία
Έτσι είναι.
Μας περιμένουν στη γωνία
καλοί ψυχίατροι και κακοί αστυνόμοι.
Ο Μάρξ...
τον φοβάμαι
το μυαλό μου τον δρασκελάει και αυτόν
αυτοί οι αλήτες φταίνε
δεν μπορώ γαμώτο να τελειώσω αυτό το γραφτό
μπορεί...ε;...μίαν άλλη μέρα...»

Κατερίνα Γώγου

7 σχόλια:

Ευαγγελία Πατεράκη είπε...

Τέτοιους Ποιητές θέλουμε!!!
Ασυμβίβαστους κι αγονάτιστους!!!

Σε φιλώ, φίλε μου αγαπημένε!!!

ΧΡΙΣΤΟΦΟΡΟΣ είπε...

Εξαιρετικη πρωτοβουλία να προβάλεις την Γώγου που για μένα υπήρξε μια τραγική μορφή αλλά σπουδαία ποιήτρια.
Να είσαι καλα

ΧΡΙΣΤΟΦΟΡΟΣ

goofyMAGOUFH είπε...

Κατερίνα,
τ' όνομά σου ωδή
καταπραΰνει τις ωδίνες μας. . .
Κατερίνα. . .
Κατερίνα Γώγου. . .

Νάσια είπε...

Μαχαιριά στο στομάχι αυτοί οι στίχοι! "Μη γίνω ποιητής και πουστέψω". Ιδίως σε τέτοιους καιρούς "πούστικους".

Να σαι καλά που μας το θύμισες.

dimitrisp(σε χρονο ενεστωτα) είπε...

Τρυφερή η Κατερίνα...
νομίζω κατάλαβα τι θέλεις να μας πεις :)
καλό βράδυ Νημερτή!

ειρήνη είπε...

κι οι ποιητές με χέρι υγρό
υμνούνε της πατρίδας το χαμό..

Νimertis είπε...

Πυρφόρα μου, Κριστομπάλ, Γκούφη μου, Νάσια, Δημήτρη, Ερήνη... αγαπημένοι φίλοι που με τιμάτε με την παρουσία σας και την κατάθεση της σκέψης σας... συγκλονισμένος κι εγώ από τούτη την εκροή ψυχής, από τούτο το ποταμιαίο και απροσκύνητο πύρινο λόγο που καθηλώνει, ριγεί, τσακίζει... δεν είναι τυχαίο που η Γώγου άγγιξε διαφορετικές γενιές και συγκλονίζει πάντα...