Δεν είναι μόνο αν η αλήθεια αξίζει να ειπωθεί αλλά σήμερα και το αυτονόητο δεν είναι προφανές σε όλους. Η αλήθεια έχει ταλαιπωρηθεί πολύ και τον τελευταίο καιρό. Όσο για τις πέντε δυσκολίες νομίζω πως έχει δίκαιο και καταφέρνει να είναι επίκαιρος και σήμερα. Πολύ καλή επιλογή η ανάρτηση αυτή. Καλη εβδομάδα.
τι είναι η αλήθεια; έννοια αντικειμενική ή υποκειμενική; και πώς βρίσκουμε τι είναι αληθινό; είναι κάτι που δεχόμαστε ντεφάκτο σαν τα αξιώματα των μαθηματικών ή πρέπει να την αποδείξουμε; πολύ σύνθετη έννοια φίλε μου κι ας φαντάζει στην καθημερινότητά μας απλή... με προβλημάτισες βαθειά για άλλη μια φορά...
φίλη Ρεγγίνα, σε καλωσορίζω στην Περιοχή Μ... δεν έχεις καθόλου άδικο... ολιγοσέλιδο τούτο το βιβλιαράκι αλλά κάθε παράγραφος και ένας μικρός θησαυρός... ευχαριστώ πολύ! -------------------------------- του 1935 τούτες οι θέσεις του συγγραφέα, ποιητή και στοχαστή... ή μήπως του 2005; έτσι είναι φίλε Κώστα... επίκαιρος όσο ποτέ!!! ευχαριστώ πολύ! [μου έχεις γράψει ότι είναι από τους αγαπημένους σου ο Μπρεχτ, έτσι δεν είναι;] --------------------------------- συμφωνώ με την θέση σου φίλη μου Νέλλυ... ο Μπρεχτ σε τούτο το κείμενο μιλά για την αλήθεια που πρέπει να ειπωθεί στους λαούς από τους συγγραφείς και τους διανοούμενους... ποιος ο ρόλος τελικά του διανοητή, του στοχαστή; πρέπει ή δεν πρέπει να τολμήσει να πει την αλήθεια; αλλά στη φιλοσοφική διάσταση, ναι, απέραντο το θέμα... --------------------------------- Ειρήνη φίλη μου, χαίρομαι πάντα ιδιαίτερα όταν φιλοξενώ κάποια σκέψη σου, κάποιο σχόλιό σου... σ'ευχαριστώ πολύ που με τιμάς...
Κάποτε τα πολύ παλιά χρόνια υπήρξε ο ουρανός ,ο ήλιος ,τα βουνά ,τα ποτάμια , οι θάλασσες ,οι κήποι ,τα λουλούδια ,τα πουλιά κι ήρθε ο άνθρωπος ο μοναχός… κι ήρθαν κι άλλοι και έγιναν πολλοί κι άλλοι κι άλλοι ….και όταν τους έδιωξαν απ τον Παράδεισο ένιωσαν μόνοι … Και ξέρεις ποιο ήταν το προπατορικό τους αμάρτημα ; ο εγωισμός και η ζήλεια ..ναι!! γιατί ξάφνου ένιωσαν πως δεν χωρούσαν πουθενά πως έπρεπε να μείνουν λίγοι.. κι άρχισαν να σκοτώνονται μεταξύ τους με θεμιτά κι αθέμιτα μέσα .. Κι ύστερα ήρθαν οι σοφοί , οι έξυπνοι , οι γνωστικοί και εφεύραν τους θεούς , τη συνείδηση , για να τους κρατήσουν… Διαβάζοντας όλα τούτα τα βιβλία πάντα μέσα σου ξέρεις , γνωρίζεις , τα νιώθεις στο πετσί σου , γιατί είναι οι αλήθειες σου… οι αλήθειες που ψάχνουμε , οι αλήθειες που πονούν.. Όλα τα γνωρίζουμε Νημερτή , όλα… Κι αγανακτούμε για όσα βιώνουμε , για όσα υπάρχουν.. Κι η μόνη ελπίδα μας είναι το μετά …το παρά κάτω , εκεί που φανταζόμαστε πως θα είναι όλα φωτεινά , πως θα είναι όλα αλλιώς.. Όμως δεν γύρισε ποτέ κανείς κάλε μου φίλε , να μας πει αν υπάρχει παρακάτω , αν υπάρχει εκείνο το φως που αναζητούμε … Αν οι αλήθειες που αναζητάμε έχουν απόδειξη .. Είμαστε μόνοι τελικά …μόνοι.. Γυρίζω πίσω και ξαναδιαβάζω τη ''συγνώμη’’ σου… Νιώθω ευλογημένη που βρίσκω τη δική σου αλήθεια , γιατί με κάνει να ελπίζω πως ίσως δεν χάθηκαν όλα .. Σ ευχαριστώ που είσαι εδώ… καλό βράδυ!!
Δέσποινα φίλη μου, με καθήλωσες... τούτη η κατάθεση ψυχής με την ενορατική προσέγγισή σου, έδωσε μια άλλη, αληθινά διαφορετική διάσταση στην ανάρτηση αυτή... κι εγώ αισθάνομαι τυχερός για την συνάντηση με κάποιους εξαιρετικούς ανθρώπους που δεν ξέρω αν θα μπορούσα, αν θα είχα την ευκαιρία να γνωρίσω αν δεν υπήρχε τούτος ο διαδικτυακός χώρος, αυτό το σύμπαν διάδρασης που έσμιξε τροχιές και έφερε κοντά αντιλήψεις, σκέψεις, αγωνίες... με τίμησε ξεχωριστά αυτός ο χτύπος της καρδιάς σου εδώ, στο χώρο αυτό και με την ευκαιρία του Μπρεχτ... ευχαριστώ από καρδιάς! --------------------------------- habilis θέλω να σε καλωσορίσω στην Περιοχή Μ και να σε συγχαρώ για μια ακόμη φορά για το θαυμάσιο ιστολόγιό σου... δεν ξέρω αν θεωρείς τον Μπρεχτ 'βαρύγδουπο' ή διατυπώνεις μια γενικότερη θέση... η άποψή μου για το συγκεκριμένο κείμενο είναι πως έχει εξαιρετική επικαιρότητα και παρά την σχετικότητα όλων των 'αφορισμών' και όλων των ρήσεων, όταν κάτι που κατατίθεται δημιουργεί ένα ρήγμα με κατεστημένες θέσεις και σάπιες θεωρήσεις, αξίζει να προβληθεί... να σαι καλά...
η απορια η δική μου είναι: ποσοι πραγματικά ειναι έτοιμοι να αντικρύσουν την αλήθεια ακομα κ αν αυτή κατορθώσει να ξεχωρισει;
ειναι εύκολο να κρυβόμαστε πίσω απο τη δικαιολογία της άγνοιας, εμείς , ολοι εμείς, οι αιώνια αδικημένοι και αιώνια απατημένοι , τα αιώνια θύματα του στρουθοκαμηλισμου που κάναμε πετσί μας
μια καλή μου φίλη λέει συχνά 'έλεος με την αυτο-θυματοποίηση' και νομίζω συντάσσεται με την δική σου σκέψη φίλη Φωτεινή... όμως, ακόμα και αν λίγοι είναι σε θέση να 'ακούσουν' και να δεχτούν την αλήθεια, ο μαχόμενος συγγραφέας - διανοητής και όχι ο περιφερόμενος λακές των σαλονιών, έχει την υποχρέωση να την αναδεικνύει και να την καταθέτει... αισθάνομαι πως σ'αυτό το πνεύμα κινείται ο Μπρέχτ...
12 σχόλια:
Κάθε Λέξη έχει εδώ τη θέση της και δεν περισσεύει καμιά!
Δεν είναι μόνο αν η αλήθεια αξίζει να ειπωθεί αλλά σήμερα και το αυτονόητο δεν είναι προφανές σε όλους. Η αλήθεια έχει ταλαιπωρηθεί πολύ και τον τελευταίο καιρό. Όσο για τις πέντε δυσκολίες νομίζω πως έχει δίκαιο και καταφέρνει να είναι επίκαιρος και σήμερα. Πολύ καλή επιλογή η ανάρτηση αυτή. Καλη εβδομάδα.
τι είναι η αλήθεια;
έννοια αντικειμενική ή υποκειμενική;
και πώς βρίσκουμε τι είναι αληθινό;
είναι κάτι που δεχόμαστε ντεφάκτο σαν τα αξιώματα των μαθηματικών ή πρέπει να την αποδείξουμε;
πολύ σύνθετη έννοια φίλε μου κι ας φαντάζει στην καθημερινότητά μας απλή...
με προβλημάτισες βαθειά για άλλη μια φορά...
σ΄αισθάνομαι κοντά μου στη σκέψη Νημερτή. Να είσαι καλά..
φίλη Ρεγγίνα, σε καλωσορίζω στην Περιοχή Μ... δεν έχεις καθόλου άδικο... ολιγοσέλιδο τούτο το βιβλιαράκι αλλά κάθε παράγραφος και ένας μικρός θησαυρός... ευχαριστώ πολύ!
--------------------------------
του 1935 τούτες οι θέσεις του συγγραφέα, ποιητή και στοχαστή... ή μήπως του 2005; έτσι είναι φίλε Κώστα... επίκαιρος όσο ποτέ!!! ευχαριστώ πολύ! [μου έχεις γράψει ότι είναι από τους αγαπημένους σου ο Μπρεχτ, έτσι δεν είναι;]
---------------------------------
συμφωνώ με την θέση σου φίλη μου Νέλλυ... ο Μπρεχτ σε τούτο το κείμενο μιλά για την αλήθεια που πρέπει να ειπωθεί στους λαούς από τους συγγραφείς και τους διανοούμενους... ποιος ο ρόλος τελικά του διανοητή, του στοχαστή; πρέπει ή δεν πρέπει να τολμήσει να πει την αλήθεια; αλλά στη φιλοσοφική διάσταση, ναι, απέραντο το θέμα...
---------------------------------
Ειρήνη φίλη μου, χαίρομαι πάντα ιδιαίτερα όταν φιλοξενώ κάποια σκέψη σου, κάποιο σχόλιό σου... σ'ευχαριστώ πολύ που με τιμάς...
Κάποτε τα πολύ παλιά χρόνια
υπήρξε ο ουρανός ,ο ήλιος ,τα βουνά ,τα ποτάμια ,
οι θάλασσες ,οι κήποι ,τα λουλούδια ,τα πουλιά
κι ήρθε ο άνθρωπος ο μοναχός… κι ήρθαν κι άλλοι και έγιναν πολλοί
κι άλλοι κι άλλοι ….και όταν τους έδιωξαν απ τον Παράδεισο
ένιωσαν μόνοι …
Και ξέρεις ποιο ήταν το προπατορικό τους αμάρτημα ;
ο εγωισμός και η ζήλεια ..ναι!!
γιατί ξάφνου ένιωσαν πως δεν χωρούσαν πουθενά πως έπρεπε να μείνουν λίγοι..
κι άρχισαν να σκοτώνονται μεταξύ τους με θεμιτά κι αθέμιτα μέσα ..
Κι ύστερα ήρθαν οι σοφοί , οι έξυπνοι , οι γνωστικοί
και εφεύραν τους θεούς , τη συνείδηση , για να τους κρατήσουν…
Διαβάζοντας όλα τούτα τα βιβλία πάντα μέσα σου ξέρεις ,
γνωρίζεις , τα νιώθεις στο πετσί σου , γιατί είναι οι αλήθειες σου…
οι αλήθειες που ψάχνουμε , οι αλήθειες που πονούν..
Όλα τα γνωρίζουμε Νημερτή , όλα…
Κι αγανακτούμε για όσα βιώνουμε , για όσα υπάρχουν..
Κι η μόνη ελπίδα μας είναι το μετά …το παρά κάτω , εκεί που φανταζόμαστε πως θα είναι όλα φωτεινά , πως θα είναι όλα αλλιώς..
Όμως δεν γύρισε ποτέ κανείς κάλε μου φίλε , να μας πει αν υπάρχει παρακάτω ,
αν υπάρχει εκείνο το φως που αναζητούμε …
Αν οι αλήθειες που αναζητάμε έχουν απόδειξη ..
Είμαστε μόνοι τελικά …μόνοι..
Γυρίζω πίσω και ξαναδιαβάζω τη ''συγνώμη’’ σου…
Νιώθω ευλογημένη που βρίσκω τη δική σου αλήθεια , γιατί με κάνει να ελπίζω πως ίσως δεν χάθηκαν όλα ..
Σ ευχαριστώ που είσαι εδώ…
καλό βράδυ!!
Κάτι μου λέει οτι όποιος αμφισβητεί τις βαρύγδουπες αλήθειες και την δικιά του αλήθεια ακόμα , είναι πιο κοντα στην αλήθεια.
Δέσποινα φίλη μου, με καθήλωσες... τούτη η κατάθεση ψυχής με την ενορατική προσέγγισή σου, έδωσε μια άλλη, αληθινά διαφορετική διάσταση στην ανάρτηση αυτή... κι εγώ αισθάνομαι τυχερός για την συνάντηση με κάποιους εξαιρετικούς ανθρώπους που δεν ξέρω αν θα μπορούσα, αν θα είχα την ευκαιρία να γνωρίσω αν δεν υπήρχε τούτος ο διαδικτυακός χώρος, αυτό το σύμπαν διάδρασης που έσμιξε τροχιές και έφερε κοντά αντιλήψεις, σκέψεις, αγωνίες... με τίμησε ξεχωριστά αυτός ο χτύπος της καρδιάς σου εδώ, στο χώρο αυτό και με την ευκαιρία του Μπρεχτ... ευχαριστώ από καρδιάς!
---------------------------------
habilis θέλω να σε καλωσορίσω στην Περιοχή Μ και να σε συγχαρώ για μια ακόμη φορά για το θαυμάσιο ιστολόγιό σου... δεν ξέρω αν θεωρείς τον Μπρεχτ 'βαρύγδουπο' ή διατυπώνεις μια γενικότερη θέση... η άποψή μου για το συγκεκριμένο κείμενο είναι πως έχει εξαιρετική επικαιρότητα και παρά την σχετικότητα όλων των 'αφορισμών' και όλων των ρήσεων, όταν κάτι που κατατίθεται δημιουργεί ένα ρήγμα με κατεστημένες θέσεις και σάπιες θεωρήσεις, αξίζει να προβληθεί... να σαι καλά...
η απορια η δική μου είναι: ποσοι πραγματικά ειναι έτοιμοι να αντικρύσουν την αλήθεια ακομα κ αν αυτή κατορθώσει να ξεχωρισει;
ειναι εύκολο να κρυβόμαστε πίσω απο τη δικαιολογία της άγνοιας, εμείς , ολοι εμείς, οι αιώνια αδικημένοι και αιώνια απατημένοι , τα αιώνια θύματα του στρουθοκαμηλισμου που κάναμε πετσί μας
μια καλή μου φίλη λέει συχνά 'έλεος με την αυτο-θυματοποίηση' και νομίζω συντάσσεται με την δική σου σκέψη φίλη Φωτεινή... όμως, ακόμα και αν λίγοι είναι σε θέση να 'ακούσουν' και να δεχτούν την αλήθεια, ο μαχόμενος συγγραφέας - διανοητής και όχι ο περιφερόμενος λακές των σαλονιών, έχει την υποχρέωση να την αναδεικνύει και να την καταθέτει... αισθάνομαι πως σ'αυτό το πνεύμα κινείται ο Μπρέχτ...
Να, λοιπόν, που οι πέντε αυτές δυσκολίες,
Νημετή,
γίνονται οι λόγοι
που προτιμάμε τη λήθη.
Προς θεού , λέγοντας βαρύγδουπες αλήθειες δεν είχα στο μυαλό μου τον Μπρεχτ.
Δημοσίευση σχολίου