Ο άνθρωπος
που ήταν να φέρει τη βροχή
δεν ήταν άγγελος θανάτου
δεν είχε εκστομιστεί
από την μήτρα της Ατης
δεν είχε λύσει τα δεσμά
του Προμηθέα
από τον Καύκασο του Απείρου
υπεράνθρωπος
δεν ήταν
ούτε περπάτησε ποτέ με τους θεούς…
στα χέρια του
αναπαριστούσε
την πρώτη του ανθρώπου αγάπη
και την εμπιστοσύνη μας είχε
στη φαρέτρα του
για να ξορκίζει την αιώνια μοναξιά του
δεν είχαμε άλλο να του δώσουμε
δεν είχαμε άλλο πιο ακριβό
να του κληροδοτήσουμε
μόνος θα έπρεπε να πολεμήσει
να ηττηθεί
ή να νικήσει…
Ο άνθρωπος
που ήταν να φέρει τη βροχή
αδελφός μας ήταν
από τους πιο αγαπημένους
πατέρας
εραστής και ερωμένος ήταν
από κείνους που προικίστηκαν με αθανασία
από όλους μας
ο πιο καταραμένος…
δεν είχαμε βλέμμα να τον ξεπροβοδίσουμε
δεν είχαμε χέρια να τον αγκαλιάσουμε
δεν είχαμε το αύριο
να τον παρηγορήσουμε…
Ο άνθρωπος που ήταν
κάποια από τις μέρες των αιώνων
να φέρει τη βροχή
έγινε βροχή
κόκκινη σαν το αίμα του
κι έπεσε στα χωράφια της καρδιάς μας
για να τον καλούμε πάντα στα όνειρά μας
και να μας χαμογελά…
Μαης2010
4 σχόλια:
μόνο που δεν τον καλούμε μόνο για καλό, να τον ευχαριστήσουμε ας πούμε πο'φερε τη βροχή , αλλά και να του ρίξουμε μισό φορτίο (αν όχι όλο) των σφαλμάτων που βαραίνουν την καμπούρα μας.
Την καλημέρα μου!
Αλεξ, σε καλωσορίζω στην Περιοχή Μ... ήδη επισκέφτηκα το πολύ ενδιαφέρον ιστολόγιό σου αλλά ομολογώ πως δεν έχω ακόμη εισδύσει στη γραφή σου... υπάρχει μια συμβολική στην θεώρηση του ανθρώπου της βροχής καθώς και της ίδιας της βροχής... διότι πάντα, υπάρχει ο ένας που πρέπει να θυσιαστεί για όλους... εκείνος που θα αναλάβει να φέρει τη 'βροχή' ως κάθαρση νοουμένης για να συνεχίσουμε εμείς να υπάρχουμε... θα πλυθούμε λοιπόν με το αίμα του για να επιβιώσουμε... οι αναγωγές από κει και πέρα νομίζω προφανείς!
προφανέστατες!
θα σας επισκέπτομαι.
προφανέστατες!
θα σας επισκέπτομαι.
Δημοσίευση σχολίου