Συγνώμη…
θα πει αφέθηκα
ερωτικός
ξεχωριστός απ’ τη φενάκη
πια
ναι
αλλά βαθιά ως το λαιμό
στα χρέη
μελετούσα πως θα επιστρέψω
και δεν απήλαυσα τη διαδρομή…
Συναρπαστικοί άνθρωποι
Κατόπτρων θραύσματα
Ματώνουν
Μαρία έχω ένα γράμμα
Που δεν σου έδωσα ποτέ
Άννα
Έχω ένα φιλί που αντιστέκεται ακόμα
Τι να το κάνεις όμως;
Κώστα
Δεν είχα τη λέξη συγνώμη τότε
Και δεν την ψέλλισα…
Στη μερικότητα
Που είχα καταδικάσει
Σαν ιδεολογία εχθρική
Κομματιάστηκα
Έψαχνα χρόνια την ετυμολογία της μετάνοιας
Και δεν είχα το περίσσευμα ψυχής
να την υποδεχθεί
να την υποδεχθεί
Λουκά
Κείνος ο αετός σηκώθηκε χωρίς εμάς
Δημήτρη
Στο μώλο, αργά τις νύχτες
Αν ξαναπάς
Θα περιμένω να σ’ευχαριστήσω
Γιάννη
Δεν σε περίμενα
Έχεις δίκιο
Αλλά βιαζόμουν
Όλους τους θανάτους που μου υποσχέθηκα
Να ζήσω…
Αντώνη
Έλα στο φως
Έστω ένα μελαγχολικό μου απόγευμα
Για να στερεωθώ
Τώρα που αντρειώθηκα λιγάκι
Και καμαρώνω στων φεγγαριών
Που καμώνονται τους ήλιους
Το δάνειο φως
Κι έχω φωνή
ολότελα δική μου
ολότελα δική μου
Κι έχω επιτέλους
Βλέμμα!
Μαιος2010
13 σχόλια:
Η πιο δυσκολη επιθεση ειναι η επίθεση της συγνώμης......και της αγάπης.....
Για σκέψου πόσο δύσκολο ειναι να επιτεθεις με αγάπη και συγνώμη σε κάποιον που σου εχει φερθει αντίθετα...
ΥΓ Πολυ ομορφο ποιημα!
Nα και μια "προσευχή" να την ψελίζουμε ολημερίς και ολονυχτίς ...μέχρι να συνειδητοποιήσουμε το νοημά της...αν ποτέ τα καταφέρναμε όλοι μαζί !
Τι θαυμάσιος "απολογισμός" αλήθεια. Τι υπέροχες εικόνες.
Ρίκη, Άλεξ, Χριστόφορε... σας ευχαριστώ... απλά, ανθρώπινα, ειλικρινά!
Νημερτή είσαι Υπέροχος Άνθρωπος!!!
Μόνο αυτό εδώ. Είσαι Ξεχωριστός!!!
Σε φιλώ, φίλε μου!
Κι έχω επιτέλους . . . (βλ)αίμμα.
Φοβήθηκα την μικρότητα της στιγμής...
Δε χωρανε στο χρονο οι υποσχεσεις...
όσα δεν τόλμησα, όσα δεν συμπεριέλαβα στο ημερολόγιο των συναισθηματων!...
μα γιατί τόση ενεργεια χαμενη?...
Πού έκρυψες το κλειδι?..
Άνοιξε το συρτάρι...
Έχω κρυμμενες μερικες στιγμες ετεροχρονισμενης επαφης...
Είμαι η Άννα, αν το θες...
Απόψε ήρθα να μου δωσεις όσα δεν προλαβες...
κομματια σκόρπιου ουρανού, που κατω από το κερί της συγγραφικής επινόησης θα συναρμολογήσουμε ξανα, για να αγγίξουμε τη Νιοτη που έφυγε τρεχοντας...
κανε μου το χατίρι....
μονο γι' απόψε....
μονο......
αγαπημένη μου Πυρφόρα, Γκούφη μου μοναδική, Κάκια φίλη μου, δεν είναι εύκολο σε τέτοιες στιγμές να γράφω πολλά... το ξέρετε πως με συγκινείτε πολύ... με κάνετε να νιώθω πλούσιος... πλήρης, δυνατός... τούτο δεν είναι ψευδαίσθηση, δεν είναι φενάκη... ευχαριστώ πολύ!
όταν στα όνειρα κάνουμε την υπέρβαση ..όταν ο χρόνος αφήνει ιλγγιωδώς τα σημάδια του πάνω μας...πάνω σ εκείνη
την κουκκιδα άμμου..
Κάνουμε τον απολογισμό για όσα θα θέλαμε μα δεν προλάβαμε ...για όσα ξεχάσαμε και λείπουν...
Μα δεν μπορούν όλοι ..
Θέλει τόλμη να αποτάξεις το ''εγώ'' να ξεγυμνώσεις την αλήθεια σου ...
Υποκλίνομαι στο θάρρος και σ εκείνη την τόλμη σου Ποιητή !!
καλό σου βράδυ !!!
ναι φίλη μου Δέσποινα, θέλει κουράγιο να αποτάξεις, όπως λες το εγώ... μα, έρχεται και η ώρα που, απλά, πιο απλά απ'όσο φαντάζεται κανείς τούτη η διεργασία συμβαίνει... ευχαριστώ πολύ για τα λόγια σου!
Αυτή η συνομιλία με τους άλλους καθώς ξετυλίγεται είναι που βοηθά στη λύτρωση, όμορφα στημμένο και δυνατό. Πολύ καλό, φίλε μου.
σαν κοκκος άμμου οι αγαπημενοι μας, οι σημαντικοί γλιστρουν απο τη ζωή μας χωρις να προλάβουμε μια στάλα να σταθουμε και να τους πουμε, να ψιθυρίσουμε ή να φωνάξουμε μια λέξη μονο
μια λέξη, μια στιγμή μια ανάσα...
και ομως, εκεινοι ξέρουν, πάντα ήξεραν για το λογο τουτο σταθηκαν αγαπημενοι και σημαντικοι
πολύ ενδιαφέρουσα η σκέψη σου Φωτεινή... σ'ευχαριστώ... ειλικρινα...
Δημοσίευση σχολίου