Κυριακές
στους τοίχους
γδέρναμε
το φως
και
γράφαμε για τη μοναξιά
χωρίς
μελάνι, χωρίς μπογιά
μονάχα
με ουρανό…
μια
δρασκελιά χωρίζει
το
δίκλινο του ζευγαρώματος
απ΄το
μονόκλινο της απατηλής
αυτάρκειας
όμως για
σένα
σκληρό
θα έχω το στρώμα της μνήμης
πάντα
για να
μην νιώσεις ποτέ επισκέπτης
κι έτσι
για να
σ’εκδικούμαι
δεν θα
σου επιτρέψω ποτέ
την
πολυτέλεια της λησμονιάς...
2012
2012
Headache...
2 σχόλια:
ένιωσα αυτή την εκδίκηση...
το σεβασμό μου στη γραφή σου Νημερτή!
την αγάπη μου..
έχεις πάντοτε και το σεβασμό και τη δική μου αγάπη Ευαγγελία μου... να'σαι καλά...
Δημοσίευση σχολίου