Θέλω να κοιμηθώ τον ύπνο των μήλων,
ν'απομακρυνθώ απ'των κοιμητήριων την ταραχή.
Θέλω να κοιμηθώ τον ύπνο του παιδιού εκείνου
πούθελε την καρδιά του να σταματήσει στη θάλασσα την ανοιχτή
Δε θέλω να μου επαναλαμβάνουν πως οι νεκροί δεν χάνουν το αίμα
πως το σαπισμένο το στόμα ξακολουθάει να ζητάει νερό.
Δε θέλω να μαθαίνω τα μαρτύρια που δίνει η χλόη,
μήτε του φεγγαριού με το φιδίσιο το στόμα
που ενεργεί πριν από την αυγή.
Θέλω να κοιμηθώ μια στιγμή,
μια στιγμή, ένα λεφτό, έναν αιώνα
μα όλοι να ξέρουν πως δεν πέθανα εγώ
πως είναι ένας στάβλος από χρυσάφι στα χείλια μου
πως είμαι ο μικρός φίλος του ανέμου του δυτικού
πως είμαι ο απέραντος ίσκιος των δακρύων μου.
Σκέπασέ με την αυγή μ'ένα βέλο,
επειδή θα μου ρίξει από μυρμήγκια μαχαίρια,
και τα παπούτσια μου μούσκεψε με σκληρό νερό
για να γλιστρήσει του σκορπιού της η τσιμπίδα.
Επειδή θέλω να κοιμηθώ τον ύπνο των μήλων
για να μάθω ένα λυγμό που να με καθαρίσει απ'το χώμα
επειδή θέλω να ζήσω μ'εκείνο το σκοτεινό παιδί
πούθελε την καρδιά του να σταματήσει στη θάλασσα την ανοιχτή.
Φ.Γ. Λόρκα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου