Αυτός εδώ ο τόπος που εμείς οι… φρέσκοι ζούμε και αναπνέουμε, κάνουμε τα πρώτα μας βήματα, σπουδάζουμε, ερωτευόμαστε, παντρευόμαστε, κάνουμε παιδιά και τα μεγαλώνουμε με διαρκείς αυτοσχεδιασμούς αλλά στην καλύτερη περίπτωση με περίσσεια αγάπης, στη χειρότερη κακοποιώντας τα σωματοπνευματικώς, γερνάμε και πεθαίνουμε, δεν ήταν πάντοτε ένας τόπος φαιδρότητας, ανοησίας και κάθε λογής τενεκέδων ξεγάνωτων και βλακο-χαζο-ηλίθιων που παρελαύνουν νυχθημερόν από τους δέκτες τηλεοράσεων ή τα σόσιαλ ή δεν ξέρω από που αλλού διαμορφώνοντας συνειδήσεις και επηρεάζοντας τάσεις, μόδες και όλα τα σχετικά και συνήθως ελεεινά.
Κάποτε ζούσαν και δρούσαν και δίδασκαν γίγαντες σε αυτόν τον τόπο. Γίγαντες που θεμελίωσαν αυτό που σήμερα αποκαλείται ‘δυτικός τρόπος ζωής’, ή ελληνορωμαϊκό μοντέλο διοίκησης και χάραξαν νοοτροπίες, φιλοσοφικές οδούς και ατραπούς, φιλοτέχνησαν στερεώματα και σύμπαντα αξεπέραστου κάλλους.
Και ευτυχώς, μπορεί ακόμα, αν κανείς πνίγεται από τη δυσοσμία ή την βλακεία που τον περιζώνει και του σφίγγει σα θηλιά το λαιμό, να κάνει μια βουτιά σε τούτο τον ωκεανό σοφίας και να… ξεπλυθεί.
Ως πότε όμως;
Ιωάννη Στοβαίου, Ανθολόγιον [Σωσιάδου των επτά σοφών υποθήκαι]
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου