Συχνά εμφανιζόμενοι τύποι ναρκισσιστικής προσωπικότητας:
Οι
πεινασμένες-για-καθρέφτη προσωπικότητες
[mirror-hungry personalities]
διψούν για εαυτοαντικείμενα των οποίων οι
επιβεβαιωτικές και θαυμασμού αποκρίσεις τους θα θρέψουν τον λιμοκτονούντα
εαυτό. Έχουν ωθηθεί να εκθέτουν εαυτούς και να προκαλούν την προσοχή των άλλων,
επιχειρώντας να εξουδετερώσουν, ωστόσο, πρόσκαιρα, την εσωτερική τους αίσθηση
ασημαντότητας και έλλειψη αυτοεκτίμησης. Μερικοί εξ αυτών, είναι εις θέσιν να
δημιουργήσουν σχέσεις με αξιόπιστου κατοπτρισμού άλλους που θα τους ανεχτούν
και στηρίξουν για μακρές περιόδους. Όμως, οι περισσότεροι δεν θα τραφούν για
πολύ ακόμη και με αποκρίσεις γνήσιας αποδοχής. Έτσι, παρά τη δυσφορία τους για την
ανάγκη τους να εκτίθενται και παρά το συχνά τρομακτικό τρακ και τη ντροπή θα
πρέπει να συνεχίσουν να προσπαθούν να βρουν νέα εαυτοαντικείμενα των οποίων την
προσοχή και αναγνώριση επιδιώκουν να προκαλέσουν.
Οι
πεινασμένες-για-το-ιδεατό προσωπικότητες
[ideal-hungry personalities]
βρίσκονται πάντα στην αναζήτηση άλλων τους οποίους
να μπορούν να θαυμάζουν για τα κύρος, τη δύναμη, την ομορφιά, τη νοημοσύνη τους
ή το ηθικό τους ανάστημα. Μπορούν να εμπειρωθούν τον εαυτό τους ως άξιο λόγου
μόνο για όσο διάστημα μπορούν να σχετιστούν με εαυτοαντικείμενα τα οποία να
θαυμάζουν. Και πάλι, σε κάποιες περιπτώσεις, τέτοιες σχέσεις διαρκούν για πολύ
και είναι αμοιβαία και αυθεντικά υποστηρικτικές και για τα δυο εμπλεκόμενα
άτομα. Στις περισσότερες περιπτώσεις όμως, το ένδον κενό δεν μπορεί για πάντα
να πληρώνεται με αυτά τα μέσα. Ο πεινασμένος-για-το-ιδεατό αισθάνεται την επιμονή
της δομικής ατέλειας και ως συνέπεια αυτής της επίγνωσης, αρχίζει να αναζητά
–και, φυσικά, οπωσδήποτε βρίσκει- μερικές ρεαλιστικές δομικές ατέλειες στο θεό
του. Η αναζήτηση για νέα εαυτοαντικείμενα προς ιδανίκευση τότε συνεχίζεται,
πάντα με την ελπίδα πως η επόμενη σπουδαία φυσιογνωμία στην οποία ο
πεινασμένος-για-το-ιδεατό θα προσκολληθεί δεν θα τον απογοητεύσει.
Οι
πεινασμένες-για-alter-ego-προσωπικότητες
[alter-ego-hungry personalities]
έχουν ανάγκη μια σχέση με ένα εαυτοαντικείμενο που
διά της συμφωνίας στην εμφάνιση, τις απόψεις και τις αξίες, επιβεβαιώνει την
ύπαρξη, την αληθινότητα του εαυτού. Κατά καιρούς οι πεινασμένες-για-alter-ego προσωπικότητες
επίσης, ενδέχεται να είναι ικανές να διαμορφώσουν σταθερές φιλίες και σχέσεις
στις οποίες το κάθε μέλος εμπειρώνεται τα συναισθήματα του άλλου σα να ήταν
δικά του. ‘Εάν εσύ λυπάσαι/ εκείνος κλαίει/Εάν είσαι άγρυπνος/εκείνος δεν
μπορεί να κοιμηθεί/Έτσι για κάθε θλίψη στην καρδιά εκείνος θα αναλάβει ένα
μέρος’ [Ουίλιαμ
Σαίξπηρ, Ο Περιπαθής Προσκυνητής (The Passionate Pilgrim)].
Όμως και πάλι, στην πλειονότητα των περιπτώσεων το ένδον κενό δεν μπορεί να
πληρωθεί μόνιμα από την διδυμική αυτή σχέση. Ο πεινασμένος-για- alter-ego
διαπιστώνει
πως ο άλλος δεν είναι αυτός ο ίδιος και, ως απόρροια αυτής της αποκάλυψης,
αρχίζει να αποξενώνεται από αυτόν. Είναι έτσι χαρακτηριστικό αυτό των σχέσεων να
είναι θνησιγενείς. Όπως και ο πεινασμένος-για-καθρέφτη και ο πεινασμένος-για-το-ιδεατό,
έτσι και ο πεινασμένος-για-alter-ego είναι έχει την τάση να
αναζητά πυρετωδώς έναν αντικαταστάτη.
Απόσπασμα από την εργασία των Heinz
Kohut και Ernest
S. Wolf "Οι Διαταραχές του Εαυτού και
η Θεραπευτική Αντιμετώπισή τους: Ένα Περίγραμμα"
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου