εμείς όμως εντελώς αλλιώς…

Θέλοντας να απλωθούμε στην ευρύχωρη θάλασσα του άλλου

γινόμαστε οικείοι

επινοούμε και μηχανευόμαστε

απεργαζόμαστε και βυσσοδομούμε

η ύπαρξή μας προσανατολίζεται

και στοχεύει

την κατάληψη του άλλου

όσο πιο 'οικείος' μας γίνει

τόσο πιο εύκολα θα τον πλημμυρίσουμε

η οικειότητα
είναι το απόλυτο όπλο 

αλλά και η Κερκόπορτά μας...

Είμαστε

μανδύες από φως και σκοτάδι

κρύβουμε καλά το κλεμμένο όραμά μας

κρύβουμε καλά τις πληγές που αιμορραγούν

και μας σκοτώνουν…

…Είμαστε

πληγωμένοι εραστές που αρνήθηκαν

ένα γενναίο όχι

για να ζουν δυστυχισμένοι

σ'ένα κίβδηλο ναι...

Φοβόμαστε;

αποθηκεύουμε ενέργεια

και τη σπαταλάμε

παλεύοντας, άγρια, λυσσαλέα, απελπισμένα

να αναρριχηθούμε στις ράχες των άλλων

όλος ο κόσμος γίνεται μια λεπτή, σκοτεινή γραμμή

που χωρίζει τη δική μας άβυσσο

από την ψευδαίσθηση ενός παραδείσιου αλλότοπου…

μέσα από το μίσος

ανιχνεύουμε τις δικές μας αντοχές

μέσα από την αγάπη

εξαντλούμε τις αντοχές του άλλου…

…Τα ένοχα θύματα είμαστε

που έμαθαν αθώα να γελούν

μα είμαστε και οι δήμιοι

που θα μας μακελέψουν…

Το άλγος της ύπαρξης δεν έχει καμιά ρηγμάτωση

η αγάπη δεν είναι ρηγμάτωση

η ελπίδα δεν είναι

η αλληλεγγύη δεν είναι

η μόνη ρηγμάτωση στο σκοτεινό κουτί

είναι η δι-ύπαρξη

γιατί μέσα από την δι-ύπαρξη

το Αχανές παύει να είναι ένας εχθρικός εφιαλτόκοσμος

και γίνεται μια φίλια δύναμη

μια φιλόξενη χώρα

είναι εμείς

όμως εντελώς αλλιώς…