ΟΙ 19 ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ ΤΟΥ
ΚΑΡΛ ΡΟΤΖΕΡΣ
ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΡΑΓΜΑΤΩΣΗ ΚΑΙ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ
1. Όλα τα άτομα (οργανισμοί)
υπάρχουν σε έναν διαρκώς μεταβαλλόμενο κόσμο εμπειριών (φαινομενολογικό πεδίο)
του οποίου αποτελούν το κέντρο.
2. Οι οργανισμοί αντιδρούν στο
πεδίο με βάση την εμπείρωση και την πρόσληψη αυτού του πεδίου. Αυτό το
αντιληπτικό πεδίο είναι η ‘πραγματικότητα’ για το άτομο.
3.
Το άτομο αντιδρά ως ένα
οργανωμένο όλο στο φαινομενολογικό κόσμο.
4.
Ένα μέρος του συνόλου του
αντιληπτικού πεδίου βαθμηδόν διαφοροποιείται ως εαυτός.
5. Ως αποτέλεσμα της αλληλεπίδρασης
με το περιβάλλον και ιδιαίτερα ως αποτέλεσμα της εξελικτικής διάδρασης με τους
άλλους, το οικοδόμημα του εαυτού διαμορφώνεται –ένα οργανωμένο, ρευστό αλλά
σταθερό αντιληπτικό σχήμα των προσλήψεων των χαρακτηριστικών και σχέσεων του
‘Εγώ’ με το ‘Εμένα’ μαζί με τις αξίες που φέρουν αυτές οι έννοιες.
6. Ο οργανισμός έχει μια
βασική τάση και προσπάθεια –να πραγματώσει, διατηρήσει και ενδυναμώσει τον
εμπειρωσιακό οργανισμό.
7.
Το πιο πλεονεκτικό σημείο
για την κατανόηση της συμπεριφοράς είναι από το εσωτερικό πλαίσιο αναφοράς του
ατόμου.
8. Η συμπεριφορά κατά βάση
είναι μια στοχοπροσηλωτική προσπάθεια του οργανισμού να ικανοποιήσει τις
ανάγκες του όπως αυτές εμπειρώνονται στο προσληπτικό πεδίο.
9. Το συναίσθημα συνοδεύει και
εν γένει διευκολύνει μια τέτοια στοχοπροσηλωτική συμπεριφορά, το είδος του
συναισθήματος που σχετίζεται με την προσληπτική σπουδαιότητα της συμπεριφοράς
για την διατήρηση και ενδυνάμωση του οργανισμού.
10.
Οι αξίες που προσαρτώνται
σε αυτές τις εμπειρίες και οι αξίες που είναι μέρος της εαυτο-δομής, σε κάποιες
περιπτώσεις είναι αξίες που προέρχονται απευθείας από τον οργανισμό και σε
κάποιες περιπτώσεις είναι ενδοβολές ή έχουν επιβληθεί από άλλους αλλά
προσλαμβάνονται παραμορφωμένες σα να είχαν εμπειρωθεί απευθείας [από τον
οργανισμό].
11. Καθώς οι εμπειρίες επισυμβαίνουν
στη ζωή του ατόμου, είναι (1) συμβολοποιημένες, προσληφθείσες και οργανωμένες
σε κάποια σύνδεση με τον εαυτό, (2) αγνοημένες επειδή δεν έχουν προσληφθεί ως
σχετιζόμενες με το εαυτικό οικοδόμημα, (3) απορριφθείσας συμβολοποίησης ή
διαστρεβλωμένης συμβολοποίησης επειδή η εμπειρία είναι ασυνεπής με το
οικοδόμημα του εαυτού.
12.
Οι περισσότεροι τρόποι
συμπεριφοράς που υιοθετούνται από τον οργανισμό είναι εκείνες που είναι
συνεπείς με την αντίληψη του εαυτού.
13. Σε κάποιες περιπτώσεις, η
συμπεριφορά μπορεί να έχει προκληθεί από οργανικές εμπειρώσεις και ανάγκες που
δεν έχουν συμβολοποιηθεί. Μια τέτοια συμπεριφορά μπορεί να είναι ασυνεπής με τη
δομή του εαυτού αλά σε τέτοιες περιπτώσεις η συμπεριφορά δεν ‘ανήκει’ στο
άτομο.
14. Η ψυχολογική προσαρμογή
υπάρχει όταν η αντίληψη του εαυτού είναι τέτοια ώστε όλες οι αισθητηριακές και
σπλαχνικές εμπειρώσεις του οργανισμού είναι ή μπορεί να είναι αφομοιωμένες σε
ένα συμβολικό επίπεδο σε μια συνεπή σχέση με την αντίληψη του εαυτού.
15. Η ψυχολογική ανισορροπία
υπάρχει όταν ο οργανισμός αρνείται την επίγνωση των ασθητηριακών και σπλαχνικών
εμπειριών οι οποίες κατά συνέπεια δεν είναι συμβολοποιημένες και οργανωμένες
στο γκεσάλτ της δομής του εαυτού. Όταν υπάρχει μια τέτοια κατάσταση, έχουμε μια
στοιχειώδη ή εν δυνάμει ψυχολογική ένταση.
16.
Οιαδήποτε εμπειρία που
είναι ασυνεπής με τον οργάνωση της δομής του εαυτού μπορεί να εκληφθεί ως
απειλή και όσο περισσότερες προσλήψεις υπάρχουν τόσο πιο άκαμπτα η εαυτο-δομή
οργανώνεται να διατηρήσει τον εαυτό.
17. Κάτω από συγκεκριμένες
συνθήκες, περιλαμβάνουσες πρώτιστα πλήρη απουσία απειλής στην εαυτο-δομή,
εμπειρίες που είναι ασυνεπείς με αυτήν μπορεί να προσληφθούν και εξεταστούν και
η δομή του εαυτού αναθεωρείται για να αφομοιώσει και συμπεριλάβει τέτοιες
εμπειρίες.
18. Όταν ένα άτομο προσλαμβάνει
και αποδέχεται σε ένα συνεπές και ενοποιημένο σύστημα όλες τις αισθητηριακές κα
σπλαχνικές εμπειρίες, τότε γίνεται πιο κατανοητικό στους άλλους και πιο
αποδεκτικό άλλων ως διακριτών ατόμων.
19. Καθώς το άτομο προσλαμβάνει και αποδέχεται στην εαυτο-δομή
του περισσότερες από τις οργανικές του εμπειρίες, ανακαλύπτει πως αντικαθιστά το
παρόν αξιακό του σύστημα –που βασίζεται κατά κύριο λόγο σε ενδοβολές που έχουν συμβολοποιηθεί
παραμορφωτικά- με μια συνεχή οργανισμική αξιακή διαδικασία.
Carl Rogers, Client-centered
therapy: Its current practice, implications and theory
Ο Καρλ
Ρότζερς (1902-1987)
ήταν ένας ανθρωπιστικός ψυχολόγος που συμφωνούσε με τις κύριες υποθέσεις του Abraham Maslow, προσέθεσε
όμως πως για να ‘μεγαλώσει’ ένα πρόσωπο, χρειάζεται ένα περιβάλλον που θα του
παρέχει γνησιότητα (ανοιχτότητα και αυτό-έκφραση), αποδοχή (άνευ όρων θετική
αναγνώριση και εκτίμηση) και ενσυναίσθηση (δηλαδή το να ακούγεται και να
κατανοείται).
Δίχως αυτές,
οι σχέσεις και οι υγιείς προσωπικότητες δεν θα αναπτυχθούν όπως πρέπει όπως
ακριβώς ένα δέντρο δεν μπορεί να ανθίσει χωρίς νερό και ήλιο.
Ο Ρότζερς
πίστευε πως κάθε πρόσωπο μπορεί να επιτύχει τους στόχους του, τις επιθυμίες του
και τα θέλω του στη ζωή. Κάθε φορά που συμβαίνει αυτό, σημαίνει πως έλαβε χώρα η
αυτοπραγμάτωση. Αυτή ήταν ίσως η πιο σημαντική συμβολή του Καρλ
Ρότζερς στην ψυχολογία και ένα πρόσωπο που θέλει να εκπληρώσει το δυναμικό του,
θα πρέπει να ικανοποιηθούν κάποιες συνθήκες.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου