Hobbit... το ταξίδι μόλις άρχισε!

Θυμάμαι πολύ καλά εκείνη την ημέρα. Είναι από τις στιγμές που δεν μπορεί να λησμονήσει εύκολα κανείς. Γιατί υπάρχουν, ευτυχώς ή δυστυχώς και αυτές οι στιγμές. Που ξέρεις πως για κάποιο λόγο θα σε ακολουθούν για πάντα. Η μέρα που πρωτοαντάμωσα τον «Άρχοντα των Δαχτυλιδιών». Τον… κρατούσε στα χέρια του ο φίλος και συνάδελφος Δημήτρης και τον μελετούσε σχεδόν με ευλάβεια στο κυλικείο της Σχολής στην Πάτρα. Στα παλιά και ωραία –ελαφρώς εξωραϊσμένα έστω – φοιτητικά χρόνια. Ο Δημήτρης ήταν από τους ανθρώπους που μπορούσαμε να μιλήσουμε για πράγματα διαφορετικά, ‘παράξενα’, ‘αλλόκοτα’…  Θυμάμαι κάποιες αξημέρωτες βραδιές στον περίφημο μόλο, στο λιμάνι της Πάτρας, άνοιξη ή φθινόπωρο που καθισμένοι σε ένα παγκάκι ή σε δυο καρέκλες, αναλύαμε, συζητούσαμε, χανόμαστε σε άλλους κόσμους, σε άλλα στερεώματα… κι άντε μετά να προσγειωθείς το πρωί στα μπετά και τα σίδερα… αλλά ας ξαναγυρίσω στο θέμα…

Δεν είχα ιδέα τι συνέβαινε με τούτον τον Τζ.Ρ.Ρ. Τόλκιν και το σύμπαν που είχε επινοήσει και δεν το χωρούσαν ούτε οι ογκώδεις τόμοι που είχαν εκδοθεί.

-Τι διαβάζεις; τον ρώτησα και αμέσως έπεσε το μάτι μου στο πολύχρωμο εξώφυλλο.

-Κάτι που σίγουρα εσένα θα σε ενδιαφέρει, μου είπε ο Δημήτρης και αφού έκλεισε το βιβλίο, άρχισε να μου μιλάει για την Μέση Γη, τους νάνους και τα ξωτικά, τα Χόμπιτ, τον Γκάνταλφ, την Μόργκουλ και το Μάτι που δεν κοιμάται ποτέ, την Άργουεν και τον μυθικό της τόπο, την Ρίβεντελ… τις περιπέτειες μιας συντροφιάς που λίγο έλειψε να μας ξελογιάσει τόσο ώστε να χάσουμε εκείνη την ώρα του Σκυροδέματος που… δεν είχε καμιά γοητεία, καμιά άλλη διάσταση, κανέναν άλλο ορίζοντα.

Ομολογώ δεν πήρα και τόσο στα σοβαρά πάντως εκείνη την μέρα όσα μου αφηγήθηκε με την ξεχωριστή δεινότητά του ο φίλος μου. Όμως, ο σπόρος είχε πέσει σε γόνιμο έδαφος και δεν άργησα να προμηθευτώ κι εγώ τον πρώτο τόμο της θρυλικής τριλογίας. Και ύστερα… δεν μπορούσα πια να κάνω πίσω… Unexpected Journey και για μένα…

Τούτα συνέβησαν δεκαετίες πίσω, τότε που ούτε φανταζόμουν καν πως θα έρθει η στιγμή που ένας τόσο ταλαντούχος σκηνοθέτης όπως ο Peter Jackson θα αναλάμβανε το τιτάνειο έργο να μεταφέρει στη σκηνή τον γαλαξία αυτό των κόσμων του Τόλκιν. Ένα εγχείρημα που όταν το πρωτόδα με την καρδιά μου να χτυπάει έντονα καθηλωμένος στη θέση μου στο σινεμά, δεν το πίστευα! Ήταν τόσο δυνατά τα συναισθήματα και ας είχαν περάσει τόσα πολλά χρόνια από την στιγμή που είχα ανταμωθεί με τους ήρωες της κοσμο-μυθολογίας του Τόλκιν! Ηταν σα να έκανα μια εισβολή σε μια άλλη διάσταση…

Μάλλον… εκείνη έκανε έφοδο σε μένα!

Δεν είμαι αντικειμενικός κριτής και δεν με απασχολεί να γίνω ποτέ κάτι που δεν μπορώ. Είναι όμως πανθολογούμενο ότι η πρώτη τριλογία, αυτή του ‘Άρχοντα’ ήταν ένας θρίαμβος. Ένα αληθινό έπος, μια παγκόσμια γιορτή που συγκίνησε εκατομμύρια ανθρώπων… και ο κινηματογράφος δικαίωσε απόλυτα την αποστολή και το όραμα των όποιων δημιουργών του και εμπνευστών του, έκανε την υπέρβαση μάλιστα, καθόλου υποκειμενικό αυτό, απόλυτα πραγματικό. Γιατί ακόμη κι αν δεν σε ενθουσιάζει όλο τούτο το γιορτάσι που έχει στήσει ο Τζάκσον δεν μπορείς παρά να θαυμάσεις την τεχνική αρτιότητα, την μυθική φωτογραφία, την εκπληκτική και συνεχή δράση, την προσοχή σε κάθε λεπτομέρεια, το εσωτερικό βάθος των ηρώων, την τρυφερότητα με την οποία τους ‘αγγίζει’ η κάμερα…

Ίσως γι’αυτό και για την τεράστια εισπρακτική επιτυχία αποφασίστηκε να γυριστεί και η τριλογία του Χόμπιτ… μια τριλογία που θεματικά προηγείται του Άρχοντα και πιστεύω πως όλοι –όσοι είναι fans τουλάχιστον - είχαν την αγωνία αν και αυτό το εγχείρημα με το βάρος της επιτυχίας του πρώτου, θα δημιουργούσε ανάλογα ρίγη και θα έφτανε τον πήχη που ήταν ήδη πολύ ψηλά.

Τολμώ να πω ότι κι εγώ με τον ίδιο μικρό σκεπτικισμό ξεκίνησα να βλέπω την ταινία και πολύ γρήγορα και τα ίχνη από τα όποια σύννεφα διελύθησαν. Η ταινία του Τζάκσον, αρχή μιας νέας τριάδας, αποτελεί ξανά ένα νέο έπος. Πέρα από τα νέα τεχνικά χαρακτηριστικά που συναρπάζουν περισσότερο τους πολύ νέους θεατές, το κινηματογραφικό αποτέλεσμα είναι μεγαλειώδες, η αφήγηση ζωντανή και σπαρταριστή, τα ευρήματα και οι επινοήσεις συνεχείς, η αποτύπωση των πολλαπλών κόσμων του Τόλκιν συγκλονιστική. Έχει γίνει δουλειά ‘χειρουργική’ σε όλες τις λεπτομέρειες ενώ και οι ίδιοι οι ηθοποιοί που έχουν πια την εμπειρία της πρώτης τριλογίας κινούνται με μεγαλύτερη άνεση, αποτυπώνουν ως και τους μορφασμούς στα πρόσωπά τους με αυτοπεποίθηση. Αλλά και οι νέοι που μπήκαν στη συντροφιά στέκονται επάξια δίπλα στους παλιούς.

Διάβασα κριτικές που είναι κόντρα στον δικό μου ‘παιδιάστικο’ ενθουσιασμό και οι περισσότερες εστιάζονται ακριβώς εκεί. Πως η ταινία απευθύνεται σε 15χρονα και πως δεν προσέφερε τίποτε το καινούργιο… προσωπικά δεν έχω κανένα πρόβλημα που ο… 15χρονος –για να μην πω 12χρονος – εαυτός μου ζει και ανασαίνει ακόμα και ενθουσιάζεται και συναρπάζεται… αν πρόκειται να ενοχοποιηθεί ο Τζάκσον που δεν απευθύνεται σε κουρασμένους, πληκτικούς και καταθλιπτικούς ‘ενήλικες’, μπράβο του και συγχαρητήρια!

Η προσωπική μου ματιά και πολλοί από εσάς που μου κάνετε την μεγάλη τιμή να διαβάζετε όσα γράφω από τούτα τα ιστολόγια, μοιάζει λίγο με τη γνωστή ρήση του Αριστοτέλη για τα Ελευσίνια Μυστήρια «ου μαθειν τι αλλά παθείν και διατεθείναι»

Βλέπετε, η μαγεία δεν απευθύνεται στον δικτάτορα νου που μονίμως αντιδρά αλλά στην καρδιά που μπορεί να αφεθεί για να πάθει… και μετά ο νους να ΄μάθει’

Ένα πολύ ωραίο αφιέρωμα από τον Γιώργο Κόκουβα στο in2life

J.R.R. Tolkien: Από τον Άρχοντα στο Hobbit

 Ενδιαφέρουσα η βιογραφία για τον Τόλκιν από τη Νέα Ακρόπολη  

Αξιόλογο και το σύντομο κείμενο για τον Τόλκιν στο ιστολόγιο Ψυχής Γρατζουνιές

(σημ: όλες οι φωτογραφίες, εκτός από την πρώτη, είναι στιγμιότυπα που επέλεξα από την ταινία The Hobbit, An Unexpected Journey)

Τόλκιν – Ο Άρχοντας της Μέσης Γης

Ντοκιμαντέρ

κλικ στην εικόνα για μετάβαση στο ντοκιμαντέρ