Σάββατο 8 Δεκεμβρίου 2012

Μόνο φάρμακα υπάρχουν...


Ψυχιατρική και Ψυχανάλυση. Η διαφορά μιας ανώριμης επιστήμης απο την απάτη..




Υπάρχει η δυνατότητα πρόβλεψης και επίδρασης στα βιολογικά,κοινωνικά και "ψυχικά",  στρώματα της υλοενέργειας;
Όχι..ακόμα.
Η παρηγόρια των πρώιμων αναλυτών και των αυτοσχέδιων προφητών σήμερα, μετά απο τις μη ομολογημένες αποτυχίες, είναι πως αυτά ταστρώματα είναι αρκετά "υποκειμενικά" και "ακαθόριστα'' για να προβλεφθεί η κίνησή τους και να οριστεί η δυνατότητα επίδρασης σε αυτά, με τρόπο μάλιστα που αυτή η επίδραση να είναι μέρος της Νομοτέλειας..
Ασπιρίνες για την θεραπεία μιας επιστημονικής νόσου θανατηφόρας έκβασης για τις ίδιες τις (προ-)επιστήμες και τους υποψήφιους ιδρυτές και μεταρρυθμιστές τους.
Αν έχεις αισθητήριο καταλαβαίνεις πως αν και υπάρχει τεράστια εξέλιξη, πάλι στα ίδια είμαστε. Μισο-επιστήμονες μισο-επιστημών και μάγοι θεραπευτές ηγέτες που μελετάνε τα σπλάχνα τους αποφασίζοντας με θράσος για την τύχη λαών, κινημάτων, και φυσικά των ταπεινών "ατόμων"..
Κάτι σου βγαίνει απο δω, κάτι χάνεις απο κει, και φυσικά πολύ "απόφαση", πολύ απόφαση σας λέω...συν-αγωνιστές της προ-ιστορίας..
Αλλά δεν θα χαριστώ σε κανέναν μάγο, ειδικά αν πουλάει μαντζούνια και γιατρικά. 
Δε ξέρω αν το έχετε καταλάβει αλλά μιλάμε για αλχημιστές του κακού δρόμου μάλιστα, ενός δρόμου χωρίς έστω την "μαγεία'' και την αίσθηση των κανονικών αλχημιστών..Ούτε να ερωτευτείς δεν μπορείς τους ξερακιανούς "ορθολογιστές μάγους".
Μιας και δεν έχω και κανέναν επαγγελματικό δεσμό με την "κοινότητα" των επιστημών, ούτε και κόπτομαι να αποκτήσω, δεν μπορώ να μην δω και να μην διατυμπανίσω την τερατώδη ήττα λ.χ της ψυχανάλυσης και της ψυχοθεραπείας να ανακουφίσουν έστω και λίγο την ψυχική νόσο. Γνωρίζοντας ψυχικά νοσούντες και ψυχιάτρους, κοινωνώ και συζητώ χωρίς "συμβάσεις'' το απλό ξεκάθαρο πασίγνωστο και κεκραγμένο γεγονός πως η ψυχανάλυση και η ψυχοθεραπεία σε επίπεδο αποτελέσματος είναι ένα μηδενικό.
Μηδεν.
Τίποτα.
Ψέμμα.
Τρίχες.
Μπαρούφες γαρνιτούρες στο μόνο που υπάρχει και δεν σηκώνει αμφισβήτηση: Φάρμακα.
Μόνο φάρμακα υπάρχουν, και αυτά αν και δεν θεραπεύουν τα σύνδρομα, που δεν θεραπέυονται τα περισσότερα ούτε και στις"σωματικές" ασθένειες, πάντως κάτι κάνουν: ρυθμίζουν ανακουφίζουν και πιθανόν περιέχουν στο μέλλον, σε συνδυασμό με την εξέλιξη της βιολογίας και της γενετικής την ποθούμενη θεραπεία.
Τώρα, πως είναι δυνατόν να υπάρχει λ.χ ακόμα "Λακανισμός'' αυτό είναι ένα άλλο θέμα, που μάλλον έχει να κάνει με το γλοιώδεςανθρωπιστικό πασπάλισμα της βιοχημικής επιστήμης της Ψυχιατρικής, και την κοινωνική της αποκατάσταση μετά απο δεκαετίες ηλεκτροσόκ, εγκλεισμών και αυταρχικών μεθόδων γενικά. Πάντως ακόμα και σήμερα αν δεν δέσεις κάποιους ασθενείς κατά την φάση της μανίας, φάρμακα δεν παίρνουν, και δεν γίνεται τίποτα. Αν ευαισθητούληδες, τώρα, "παθαίνουν'', να πάνε στη μαμά τους. Αν επίσης οι ψυχίατροι θέλουν και λίγο παπαδισμό ανθρωπιστικό, δικό τους πρόβλημα. Καλή ανάρρωση και σε αυτούς. Ας παλέψουν να δημιουργηθούν καλύτερα φάρμακα και βιοχημικές και βιολογικές θεραπείες, ας φροντίσουν να προωθηθεί η έρευνα πέρα απο τα κερδοσκοπικά πλαίσια του καπιταλισμού, και ας πάψουν και αυτοί τιςαηδίες. Εδώ και 1 δεκαετία 6-7 φάρμακα δίνουν και αυτά είναι όλα, μαζί με τα κλασικά που έχουν μείνει, για τους πιο βαρειά άρρωστους. Leponex και λοιπά..Σιγά την πρόοδο. Αλλά μιλάμε για σοβαρές έστω φαρμακευτικές λύσεις...αν έχεις ασφάλιση και χρήματα. Τα ψυχοθεραπευτικά είναι μπάζα και σκουπίδια.
Αλλά ποιός θα μιλήσει για όλα αυτά;
Εδω οι αρχι-απατεώνες λακανικοί έχουν ακόμα υπόληψη και σεβασμό απο την "επιστημονική" κοινότητα..
Ο διαλεκτικός υλισμός και ο "σταλινισμός" τους πείραξε τώρα..(καλά αυτοί είναι άλλη ιστορία!)




Ι.Τζανάκος              
http://aftokathorismos.blogspot.gr/

2 σχόλια:

μαχαιρης είπε...

Ερριξες βομβα...!!!
Ακριβως αυτο εκανες...!!
Αυτο ειναι το βασικο που εβαλες..Η αναγνωριση, των "επιστημονικων" μεθοδων..Σαν επιστημονικες..Και η..
Υποληψη και σεβασμος που απολαμβανουν οι.."επιστημονες" του Αστικου..Διαφημιστικοκρατουμενου..Επιστημονικου ΚΥΚΛΩΜΑΤΟΣ συμφεροντων...!!

Νimertis είπε...

ο Ιωάννης την... έριξε φίλε μου μαχαιρη και επειδή τα έγραψε τόσο δυνατά και ζόρικα, μάλλον ζηλεύω που δεν την έριξα εγώ... πολύ καλά τα σημειώνεις φίλε μου... σε επισκέπτομαι πάντα και σε διαβάζω με ενδιαφέρον...
τουλάχιστον να έχουμε υπόψη μας τι 'παίζει' και να μην έχουμε φαντασιώσεις... το κείμενο του Ιωάννη σαν μαχαιριά έφτασε στο κόκαλο...