Ο άνθρωπος γεννιόταν και πέθαινε μέσα στο προφανές…
Ο άνθρωπος ανάσαινε στο στοιχειώδες…
Ο άνθρωπος τοπογραφούσε το Γνωστό…
Ο άνθρωπος άνθιζε μέσα στην μοναχική του παράσταση…
Είχε αναλωθεί στην αέναη αρχειοθέτηση
Αρχειοθετούσε τον εαυτό του
Συνεχώς
Συνεχώς
Συνεχώς
Και δεν προχωρούσε, δεν πήγαινε πουθενά
Στην πραγματικότητα
Είχε ακυρώσει κάθε βηματισμό
Είχε απαλλοτριώσει οτιδήποτε διακύβευε το έργο του
Στην πραγματικότητα
Τούτη η αέναη κυκλοτερική επανάληψη της ίδιας λειτουργίας
Τον αφομοίωνε
Τον απομυζούσε
Τον μαράζωνε
Τον κρατούσε ασφαλή…
Ο άνθρωπος ήταν αιχμάλωτος της μόνης φιλοδοξίας του
Να αποτρέψει το άγνωστο
Να αποκλείσει κάθε ξάφνιασμα
Να γίνει η τέλεια μηχανή…
Κι ήταν κοντά
Πολύ κοντά στο να το καταφέρει
Κι όταν τον χτύπησε ο ριπαίος αιφνιδιασμός
Όταν τον πλημμύρισε η θάλασσα του απείρου
Όταν έχασε τις συντεταγμένες του
Όταν οι αγκυρώσεις του στο Γνωστό
Άρχισαν να καταργούνται
Μία μία
Πανικοβλήθηκε
Κι ύστερα
Αισθάνθηκε για πρώτη φορά εντός του
Μια διαφορετική αίσθηση
Μια κίνηση
Μια ζωντανή διεργασία
Άλλαζε
Κι όταν ο αρχειοθέτης πάγωσε
Κι όταν ο δεσμοφύλακας σιώπησε
Κι όταν ο μηχανικός ακινητοποιήθηκε
Ακολούθησε τη ροή
Και άρχισε να βιώνει…
Και άρχισε να βιώνει…
Νοε2010
16 σχόλια:
Έχω την εντύπωση ,
πως τελικά ο κόσμος δεν αλλάζει ,
παρά μόνο από εκείνους που πάνε αντίθετα στη...ροή.
Όμως τελικά αυτή η "αέναη κυκλοτερική επανάληψη"είναι ίδιον της συμπαντικής λειτουργίας και οποιαδήποτε υποψία αλλαγής είναι μόνο φαινομενική και στη σφαίρα της φαντασία μας λόγω του εφήμερου της ύπαρξής μας;
(Ουδέν καινόν υπό τον ήλιον)
Την καλησπέρα μου
Όταν το νερό παραμένει στάσιμο μετατρέπεται σε εστία μικροβίων και μόλυνσης.
Κι η ασφάλεια της φυλακής γαντζώνει τα κάγκελα του κελιού της στη σάρκινη ύπαρξη και προκαλεί σήψη..
Σε φιλώ, Στοχαστή Ποιητή μου!
κι άρχισε να βιώνει ...
και τότε ήρθαν οι μέλισσες ....
τα λέμε
φίλε Καπετάνιε, θέτεις ένα ευρύτερο και μαζί, βαθύτερο ζήτημα... προσωπικά δεν έχω το ανάστημα να το απαντήσω... γράφω μονάχα βιωματικά και δεν μπορώ να αποφανθώ αν ο κόσμος αλλάζει ή όχι και με ποια έννοια... ξέρω πως το Ηρακλείτιο 'μεταβάλλον αναπαύεται' έχει μέσα του την αλήθεια της αέναης διαλεκτικής... όμως δεν είμαι ο Ηράκλειτος και τέτοιους αφορισμούς, απλώς τους μελετώ... με προσπάθεια...
η κυκλοτερική επανάληψη έχει να κάνει με τον βασικό μηχανισμό του νου που είναι ακριβώς, να αποφεύγει οτιδήποτε τείνει να τον εκτρέψει ή να του αμφισβητήσει την δικτατορία του...
τι είναι ο αιφνιδιασμός;
ίσως απλώς και μόνον εκείνο που δεν έχει τολμήσει να ορίσει ακόμα ο νους...
να σαι καλά...
ναι Πυρφόρα μου...
στάσιμα νερά...
μολυσμένα...
ένας ασφαλής και υπέροχος βιότοπος για ό,τι μολύνει και σκοτώνει τη σκέψη, τη ματιά και το όνειρο...
την αγάπη μου έχεις!!!
meggie, δεν κατάλαβα το περιεχόμενο του σχολίου σου... αν είναι σκωπτικό ή χλευαστικό ή απλώς βαριεστημένο...
όπως κι αν είναι, το φιλοξενώ... έχεις δικαίωμα να είσαι αρνητική αν και δεν με έχεις συνηθίσει σε απαξιωτικά και δηκτικά σχόλια...
η κίνηση γεννά αισθήσεις...
ακούω ήδη
τη ροή του νερού
βλέπω στα μάτια σου
το φως του ήλιου
κι αγγίζω
μενεξεδιά τα όνειρά σου!
σσσσ!!!
η νύχτα κινείται
καληνύχτα!!!!
Φιλε...
Πολυ καλο το ποιμα σου...
Μας θυμιζει αξιες και απαξιες ξεχασμενες...Και τον δρομο...Τον μοναδικο δρομο να βιωσεις...
Εντυπωσιακο...
Καπετανιε...Διαφωνω...
Στην ελαχιστη πεπερασμενη ζωη μας...
Ενα βλεμμα...Ενα νευμα κανει τη διαφορα...
Βεβαια...Η συμπαντικη επαναληψη δεν επηρρεαζεται...
Αλλα αυτο μας ειναι αδιαφορο...
Αντιθετα νομιζω φανταστικο ειναι για μας...
Ήταν μάλλον επικίνδυνα ολιγόλογο.
ήθελα ανεπιτυχώς ως φαίνεται να πω, πως όταν αρχίζεις να βιώνεις τότε τα πράγματα γίνονται απελπιστικά δύσκολα σαν να πέφτει πάνω σου κοπάδι από μέλισσες.
ευτυχώς που είχες την υπομονή να με περιμένεις,
δεν θα ξαναγίνει,
αν σε προβλημάτισα,
ζητώ συγνώμη
καλό σου ξημέρωμα
Είναι που νόσησε επιτέλους η αποστειρωμένη Υγεία μας...
Είχα ασαλευτες πλαστικές σκέψεις στα αυτοφυή μου χέρια....
Όλο άνθιζε το άγγιγμα κι όλο έλειπε το ρίγος από τη μηχανική μου Σκέψη...
Μέχρι που το Ιδίωμα του Άνθουςπερασε σαν μικρόβιο στους πορους των Ιδεών..
Ρίγησα ολόκληρη....
Αναρριχήθηκαν οι σκέψεις.....
ξεχειλισαν τα εβένινα συρτάρια ταξινόμησης...
ενας κήπος σαρκοβόρος το δωμάτιο...
ετρωγε το σώμα μου και γιγάντωνε τα κλαδιά του....
Συναντηθήκαμε στο ορειβατικό σκαρφάλωμα προς το Ιδανικό μας....
τι υπεροχη συγκυρία...
εκει οφείλουν ν'αγαπιούνται οι Σκέψεις...
στην Ανατολή και στη Δύση ενός Εύθραυστου Ήλιου, που ξέφυγε από τις επιστημονικές αναλύσεις και χώθηκε ερωτευμένος μεσα στα Ποιήματα...
Κλείσε τις λέξεις...
μην μας κλέψουν τον Ηλιο, οι μηχανες του Λογου..
εμεις γεννηθηκαμε αλητες...επαναστατες...
ακομη κι αν καπου στα μισά το είχαμε ξεχασει στην απόπειρα προσαρμογής στον ευπρεπισμό που ήθελαν να μας επιβάλλουν..
τωρα ξυπολητοι οργώνουμε το Συμπαν...
εμεις κι οι Σκέψεις μας...
Τα φιλιά μου.... επιτελους ζωντανά μεσα στην μόλυνσή τους.....
ένα βήμα ορίζει-ένα βήμα χωρίζει..-το στόμα στέκει στο ναί..-δέχομαι..-ιδού το βήμα-να λάμπει μετά...-nimerti μου χάθηκα από δέος μπροστά στην επιλογή..-καλησπέρες...
Ο άνθρωπος είναι φτιαγμένος για να εξελίσσεται.Η στασιμότητα είναι αργός θάνατος... Δεν ξέρω αν το πετυχαίνει πάντα. ''Ακολούθησε τη ροή. Και άρχισε να βιώνει...''
η κίνηση, εκτός από αισθήσεις Δέσποινα, γεννά και μια καινούργια ποιότητα 'νοημοσύνης'... μια διαφορετική 'αντίληψη' των πραγμάτων... σ'ευχαριστώ για την σκέψη που καταθέτεις...
μαχαιρη, να σαι καλά... κι έχω την αίσθηση απ'όσο σε έχω διαβάσει πως τούτο τον δρόμο τον έχεις περπατήσει...
meggie δεν υπάρχει κανείς λόγος για συγνώμη... όλες οι απόψεις είναι σεβαστές... ειλικρινά δεν ενοχλήθηκα, απλώς με ξένισε κάπως το ύφος... όμως η διευκρίνησή σου έβαλε τα πράγματα στη θέση τους...
αγαπημένη μου Κάκια...
γράφεις...
εκει οφείλουν ν'αγαπιούνται οι Σκέψεις...
στην Ανατολή και στη Δύση ενός Εύθραυστου Ήλιου, που ξέφυγε από τις επιστημονικές αναλύσεις και χώθηκε ερωτευμένος μεσα στα Ποιήματα...
με κάθε σου σχόλιο ποιείς... δημιουργείς... αχτίνες φωτός από τον εσωτερικό σου γενναιόδωρο ήλιο...
ναι Βένις... έτσι ήταν πάντα... ένα βήμα εμπρός είναι το Αγνωστο... ένα βήμα πίσω το Γνωστό... κι εμείς στο μεταίχμιο... στον αέναο μετεωρισμό... όμως όταν γίνει το θαρραλέο βήμα μπροστά... την καλησπέρα μου!
αρκεί αυτή η 'εξέλιξη' Ρένα να μην έχει τις δράσεις και τις ορίζουσες που είχε ως σήμερα... ισοπέδωση και 'κατάκτηση' της φύσης, διάλυση του οικοσυστήματος, απαθλίωση του 90% των ανθρώπων και μοναξιά, κατάθλιψη και νευρώσεις... μια άλλη εξέλιξη, στην ουσία μια άλλη θεώρηση είναι απαιτητή... καλησπέρα φίλη μου...
Πανικός....
Χάνουμε τα γνωστά ... ροή και διαρροή!
Σκέψεις και όνειρα από καιρό κλεισμένα σε κουτιά, παραχωμένα στο δαιδαλώδη λαβύρινθο του μυαλού μας!
Και ξαφνικά ζεις! Νομίζεις πως αρχίζεις να ζεις!
Ρωτάς και αναρωτιέσαι:
"Μπορώ; Είμαι έτοιμος; Θέλω; Ύστερα τι;"
Διαδρομή άγνωστη μα γοητευτικά θελκτική!
Όλα κάπως έτσι αρχίζουν! Και κει , που νομίζεις ότι έχεις ζήσει, ότι τα έχεις "δει όλα" αρχίζεις να βιώνεις την πραγματική ζωή !
Αυτή που εσύ θα ήθελες να ακολουθήσεις από τα πρώτα σου βήματα!
Τρομαχτικό μα απολύτως ζωντανό!
Τα φιλιά μου!
Καπετάνισσα, περιέγραψες με θαυμαστή ενάργεια την όλη διεργασία... και ναι, είναι τρομακτική... μα, μονάχα αν την δεις στην ολότητά της αρχίζει να κινείται κάτι... χωροχρονικές συντεταγμένες; εξέλιπον... διότι το βίωμα δεν προειδοποιεί, συμβαίνει... ευτυχώς!
"Ο άνθρωπος ήταν αιχμάλωτος της μόνης φιλοδοξίας του
Να αποτρέψει το άγνωστο
Να αποκλείσει κάθε ξάφνιασμα
Να γίνει η τέλεια μηχανή…"
Αποτρεψαμε το αγνωστο.και χασαμε την γοητεια του.το μυστηριο του,αυτο που θα εδινε τροφη στα ονειρα μας..στην φαντασια μας για δημιουργια..
Αποτεψαμε καθε ξαφνιασμα και χασαμε τα απροσμενα δωρα της ζωης..τις μικρες αλλα ζωογονες χαρες-ανασες οξυγονου..
Να γινει η τελεια μηχανη..και πεσαμε στις παγιδες που οι ιδιοι ειχαμε στησει θεωροντας οτι τα απλα καθημερινα πραγματα ειναι ασημαντα,κι ομως αυτα ειναι που ομορφαινουν τις ζωες μας,προτιμησαμε τα περιπλοκα και γιναμε γραναζια που γυρναμε..γυρναμε αναμεσα στο τιποτα και το πυθενα..Καλο σας βραδυ,κι ευχαριστω για την φιλοξενια σας εδω..
Φίλε Nostos καλησπέρα και καλωσόρισες στην Περιοχή Μ... νομίζω πως τα είπες όλα στο σχόλιό σου... να σαι καλά!
Δημοσίευση σχολίου