Με μεγάλο ενδιαφέρον διάβασα το άρθρο του μεγάλου αυτού στοχαστή και ομολογώ ότι εξεπλάγην από τα συμπεράσματα ή μάλλον στο πως καταλήγει σε αυτά. Βέβαια η λέξη "εξεπλάγην" δεν αποδίδει σωστά την αίσθηση που αποκομίζεις όταν έχεις να κάνεις με τέτοιες διάνοιες. Πάντως διαβάζοντας κάτι γραμμένο με τέτοια δομή, που αρχίζει με ένα συλλογισμό ο οποίος μοιάζει δύσκολος να τον χειριστεί κανείς, κι όμως καταλήγει μέσα από μια εξαιρετική συλλογιστική διαδικασία σε συμπέρασμα τότε ειλικρινά αναφωνείς με θαυμασμό : "Κοίτα να δεις!!" Χάρηκα ειλικρινά που αποκόμισα κάτι τόσο σημαντικό σήμερα.
παρότι παρέθεσα ένα τμήμα μόνο από το εκτενές αφιέρωμα της εφημερίδας στο βιβλίο αυτό ['Μορφές του νοητού' σε ελεύθερη μετάφραση]ενός στοχαστή που κι εγώ εξερευνώ τα τελευταία χρόνια με ενφιαφέρον, νομίζω πως γίνεται κατανοητός ο βασικός πυρήνας του στοχασμού του... χαίρομαι φίλε Κριστομπάλ που το βρήκες ενδιαφέρον... την καλημέρα μου.
Η σχέση των ανθρώπων με το ασυνείδητό τους είναι μάλλον ετεροπροσδιοριζόμενη (εξαρτάται από τον άλλον, τον ψυχαναλυτή) και σαν τέτοια δεν οδηγεί στην αυτονομία αλλά σε μια μορφή ετερονομίας. Χρειαζόμαστε τον άλλον για να αυτο-νομηθούμε. Πιστεύω όμως ότι η καλύτερη γνώση του ασυνειδήτου βοηθά τον άνθρωπο να κατανοήση λίγο έστω τη σχέση του με τον κόσμο (και με τον εαυτό του). Με δεδομένη την κοινωνικότητα του ανθρώπου μπορώ να πω πως το δημοσίευμα είναι πάρα πολύ ενδιαφέρον, το διάβασα με προσοχή και ομολογώ ότι θίγει θέματα για τα οποία δεν έχω κατασταλάξει οριστικά. Καλή μέρα.
Ο Κορνήλιος Καστοριάδης. Πραγματικά πόσο, μα πόσο αδικημένη είναι η σκέψη αυτού του ανθρώπου... -βλέπεις δεν γίνεται να μην είσαι Λακανικός σε μια χώρα σαν την Γαλλία... Να τα λέμε και αυτά, δεν είναι άσχημο, έμεις την αυτοκριτική μας στο μέτρο του δυνατού την κάνουμε, κάποιοι δυτικοί άραγε;... Τέλοσπάντων. Σφίζει απο ζωντάνια η σκέψη του καστοριάδη και αλληλεπίδραση με την εποχή του, κάτι το όποιο δεν είναι και τόσο εύκολο να συναντήσεις στους περισσότερους στοχαστές. Καταπληκτικό το μέρος που παραθέτεις φίλε νημερτή και το μόνο που θα προσθέσω είναι η όπτικη όχι της θετικής χρησιμότητας ενός ''εργαλείου'' πρός αυτονομία, αλλά η ακριβής αναστροφή του,πως δηλαδή το χρησιμοποιεί η εκάστοτε εξουσία προς επίτευξη των ακριβως αντίθετων αποτελεσμάτων... Συμπηκνώσω αυτή μου τη σκέψη αναδιαμορφώνοντας την τελευταία παράγραφο: Η ψυχανάλυση -όπως η πολιτική και όπως η παιδαγωγική- έχει μετατραπεί σε μια δραστηριότητα χειραγώγησης, νορμα-λοποίησης, εγκλωβισμού και ''πολίτικής'' κατεύθυνσης ενός συγκεκριμένου τύπου ατόμου, μη αυτόνομου, μα εξαρτημένου.Ο σκοπός και των τριών επαγγελμάτων συνίσταται στο να μ η ν δημιουργήσουν αυτές τις νεές μορφες που είναι τα αυτόνομα άτομα και η αυτόνομη κοινωνία και να τους επαναφέρουν στον καθόλου αυτόμονο ''ίσιο'' και κοινωνικά πωθούμενο δρόμο της μαζικότητας.
Να'σαι καλά φίλε μου, ελπίζω να μην νιώθεις πως αποπνέουν αρνητισμό όσα γράφω, απλα αποτυπώνω τη πραγματικότητα όπως την διαπιστώνω.
Πολύ ενδιαφέρον το απόσπασμα που παρέθεσες.Μου κέντρισε τη σκέψη και μου έδωσε γνώση. Έχω εργαστεί ως εκπαιδευτικός, πάντα με ενδιέφερε η πολιτική με την ευρεία της έννοια, και έχω ενσκύψει στο ασυνείδητό μου εντρυφόντας στην τέχνη( ψυνάλυση δεν έχω κάνει).Δεν θέλω να περιαυτολογήσω, απλώς δηλώνω τη συνεχή ενασχόλησή μου με αυτά τα θέματα.Πάντος μέσα σε ένα γενικότερο πλαίσιο και όπως το θέτει ο Καστοριάδης το τρίπτυχο πολιτική- παιδαγωγική- ψυχανάλυση είναι ουσιαστικότατης σημασίας για τη δημιουργία αυτόνομων ατόμων και αυτόνομης κοινωνίας.
Βημα βήμα απομυθοποιώ την ατομική μου ελευθερία και την ψευδαισθηση της αυτονομίας μου πίσω από το δίλημμα που ήδη τεθηκε στο κειμενο...
Κρατω σφιχτά στο χερι μου τη Δημιουργία που αφηνει περιθωρια συνύπαρξης του ατομικού και συλλογικού με τρόπου που το καθενα επεκτείνεται εισβάλλοντας μεσα στο άλλο σεβόμενο το ξεχωριστό της Ύπαρξης...
Η υποκειμενικότητα γενικα είναι το κίνητρο που προνοεί ο ποιητής να φωλιάσει μεσα του για να ξετυλίξει το Ειναι του στο πεδίο των πειραματων....
Εκεί που τα δεδομενα συνεχως αναιρούν το ένα το άλλο μεσα από αντιφασεις που εντείνουν τη Μαγεια της Επιστημης που θελησε να αγγίξει το Πολυδιάστατο της Ανθρωπινης Διαστασης μεσα στην Πολυπλοκότητα της ΣυνΎπαρξης......
Υπεροχη αναρτηση... κλειδι για την Πόρτα της Υποκειμενικής Ολοκληρωσης μεσα από την Αμφισβητούμενη ματια της πιστοποίησης του Αποτελεσματος...
Τα φιλια μου Νημερτή... σιωπηλα ήρθα... αθορυβα φευγω.... αλλα παντα είμαι καπου εδω γυρω στα λημερια σου...
φίλη Κάκια καλημέρα, το ίδιο σιωπηλά παρακολουθώ κι εγώ, να ξέρεις, τη γραφή σου στο ιστολόγιό σου... ένας ποταμός που απαιτεί προσοχή και χρόνο για να τον παρακολουθήσω... ευχαριστώ ιδιαίτερα για τις σκέψεις σου...
Βρίσκω την τοποθέτησή του από ενδιαφέρουσα έως πρωτοποριακή! Εντάσσει τόσο απλά, τόσο φυσικά, τόσο ροϊκά την ποίηση στην κοινωνία στην καθημερινότητα! Είναι ανατρεπτικό, θα έλεγα.
φίλε Κώστα, νομίζω πως ο ψυχαναλυτής δεν μπορεί να εισχωρήσει στο άβατον του είναι... είναι ένας συνοδοιπόρος στο ταξίδι... αλλά πάντως παίζει τον πολύ σημαντικό του ρόλο σ'αυτό το ταξίδι της αυτοανακάλυψης... ---------------------------------- καλέ μου φίλε Δ, πάντα με κάνεις να... ξύνω τη κεφαλή μου... καλό είναι αυτό -όταν έχεις προηγουμένως κάνει ένα καλό μπάνιο βέβαια... πρέπει να ομολογήσω πως με πας πιο κει πάντα... θα επανέλθω στο σχόλιό σου... ------------------------------ Γκούφη μου χαίρομαι που βρίσκεις ενδιαφέρουσα τη σκέψη του Καστοριάδη, ενός πολύ παρεξηγημένου, όπως λέει και ο Δ, στοχαστή... αν δεν είχε το μαρξιστικό του παρελθόν -όχι πως έχω κάτι με τον μαρξισμό, γενικά το λέω- θα τον είχαν προσεγγίσει περισσότερο και οι Έλληνες... πολλοί τον θεωρούν ακόμη έναν σνομπ διανοητή, όπως τον Αξελό ας πούμε ή σαν τον Βέλτσο... αλλά είναι ένα σκαλί πάνω από αυτούς... η σκέψη του άλλωστε έπαιξε πρωτεύοντα ρόλο στην προεργασία του Μάη του 68... πόσα λένε όλα αυτά στον σημερινό άνθρωπο δεν ξέρω αλλά... ... η ποίηση στην κοινωνία, με τον πυρηνικό της ρόλο... τη δημιουργία!
9 σχόλια:
Με μεγάλο ενδιαφέρον διάβασα το άρθρο του μεγάλου αυτού στοχαστή και ομολογώ ότι εξεπλάγην από τα συμπεράσματα ή μάλλον στο πως καταλήγει σε αυτά.
Βέβαια η λέξη "εξεπλάγην" δεν αποδίδει σωστά την αίσθηση που αποκομίζεις όταν έχεις να κάνεις με τέτοιες διάνοιες.
Πάντως διαβάζοντας κάτι γραμμένο με τέτοια δομή, που αρχίζει με ένα συλλογισμό ο οποίος μοιάζει δύσκολος να τον χειριστεί κανείς, κι όμως καταλήγει μέσα από μια εξαιρετική συλλογιστική διαδικασία σε συμπέρασμα τότε ειλικρινά αναφωνείς με θαυμασμό :
"Κοίτα να δεις!!"
Χάρηκα ειλικρινά που αποκόμισα κάτι τόσο σημαντικό σήμερα.
ΧΡΙΣΤΟΦΟΡΟΣ
παρότι παρέθεσα ένα τμήμα μόνο από το εκτενές αφιέρωμα της εφημερίδας στο βιβλίο αυτό ['Μορφές του νοητού' σε ελεύθερη μετάφραση]ενός στοχαστή που κι εγώ εξερευνώ τα τελευταία χρόνια με ενφιαφέρον, νομίζω πως γίνεται κατανοητός ο βασικός πυρήνας του στοχασμού του... χαίρομαι φίλε Κριστομπάλ που το βρήκες ενδιαφέρον... την καλημέρα μου.
Η σχέση των ανθρώπων με το ασυνείδητό τους είναι μάλλον ετεροπροσδιοριζόμενη (εξαρτάται από τον άλλον, τον ψυχαναλυτή) και σαν τέτοια δεν οδηγεί στην αυτονομία αλλά σε μια μορφή ετερονομίας. Χρειαζόμαστε τον άλλον για να αυτο-νομηθούμε. Πιστεύω όμως ότι η καλύτερη γνώση του ασυνειδήτου βοηθά τον άνθρωπο να κατανοήση λίγο έστω τη σχέση του με τον κόσμο (και με τον εαυτό του). Με δεδομένη την κοινωνικότητα του ανθρώπου μπορώ να πω πως το δημοσίευμα είναι πάρα πολύ ενδιαφέρον, το διάβασα με προσοχή και ομολογώ ότι θίγει θέματα για τα οποία δεν έχω κατασταλάξει οριστικά.
Καλή μέρα.
Ο Κορνήλιος Καστοριάδης.
Πραγματικά πόσο, μα πόσο αδικημένη είναι η σκέψη αυτού του ανθρώπου... -βλέπεις δεν γίνεται να μην είσαι Λακανικός σε μια χώρα σαν την Γαλλία...
Να τα λέμε και αυτά, δεν είναι άσχημο, έμεις την αυτοκριτική μας στο μέτρο του δυνατού την κάνουμε, κάποιοι δυτικοί άραγε;...
Τέλοσπάντων.
Σφίζει απο ζωντάνια η σκέψη του καστοριάδη και αλληλεπίδραση με την εποχή του, κάτι το όποιο δεν είναι και τόσο εύκολο να συναντήσεις στους περισσότερους στοχαστές.
Καταπληκτικό το μέρος που παραθέτεις φίλε νημερτή και το μόνο που θα προσθέσω είναι η όπτικη όχι της θετικής χρησιμότητας ενός ''εργαλείου'' πρός αυτονομία, αλλά η ακριβής αναστροφή του,πως δηλαδή το χρησιμοποιεί η εκάστοτε εξουσία προς επίτευξη των ακριβως αντίθετων αποτελεσμάτων...
Συμπηκνώσω αυτή μου τη σκέψη αναδιαμορφώνοντας την τελευταία παράγραφο:
Η ψυχανάλυση -όπως η πολιτική και όπως η παιδαγωγική- έχει μετατραπεί σε μια δραστηριότητα χειραγώγησης, νορμα-λοποίησης, εγκλωβισμού και ''πολίτικής'' κατεύθυνσης ενός συγκεκριμένου τύπου ατόμου, μη αυτόνομου, μα εξαρτημένου.Ο σκοπός και των τριών επαγγελμάτων συνίσταται στο να
μ η ν
δημιουργήσουν αυτές τις νεές μορφες που είναι τα αυτόνομα άτομα και η αυτόνομη κοινωνία και να τους επαναφέρουν στον καθόλου αυτόμονο ''ίσιο'' και κοινωνικά πωθούμενο δρόμο της μαζικότητας.
Να'σαι καλά φίλε μου, ελπίζω να μην νιώθεις πως αποπνέουν αρνητισμό όσα γράφω, απλα αποτυπώνω τη πραγματικότητα όπως την διαπιστώνω.
Πολύ ενδιαφέρον το απόσπασμα που παρέθεσες.Μου κέντρισε τη σκέψη και μου έδωσε γνώση.
Έχω εργαστεί ως εκπαιδευτικός, πάντα με ενδιέφερε η πολιτική με την ευρεία της έννοια, και έχω ενσκύψει στο ασυνείδητό μου εντρυφόντας στην τέχνη( ψυνάλυση δεν έχω κάνει).Δεν θέλω να περιαυτολογήσω, απλώς δηλώνω τη συνεχή ενασχόλησή μου με αυτά τα θέματα.Πάντος μέσα σε ένα γενικότερο πλαίσιο και όπως το θέτει ο Καστοριάδης το τρίπτυχο πολιτική- παιδαγωγική- ψυχανάλυση είναι ουσιαστικότατης σημασίας για τη δημιουργία αυτόνομων ατόμων και αυτόνομης κοινωνίας.
Παρακολουθω σιωπηλα....
Βημα βήμα απομυθοποιώ την ατομική μου ελευθερία και την ψευδαισθηση της αυτονομίας μου πίσω από το δίλημμα που ήδη τεθηκε στο κειμενο...
Κρατω σφιχτά στο χερι μου τη Δημιουργία που αφηνει περιθωρια συνύπαρξης του ατομικού και συλλογικού με τρόπου που το καθενα επεκτείνεται εισβάλλοντας μεσα στο άλλο σεβόμενο το ξεχωριστό της Ύπαρξης...
Η υποκειμενικότητα γενικα είναι το κίνητρο που προνοεί ο ποιητής να φωλιάσει μεσα του για να ξετυλίξει το Ειναι του στο πεδίο των πειραματων....
Εκεί που τα δεδομενα συνεχως αναιρούν το ένα το άλλο μεσα από αντιφασεις που εντείνουν τη Μαγεια της Επιστημης που θελησε να αγγίξει το Πολυδιάστατο της Ανθρωπινης Διαστασης μεσα στην Πολυπλοκότητα της ΣυνΎπαρξης......
Υπεροχη αναρτηση... κλειδι για την Πόρτα της Υποκειμενικής Ολοκληρωσης μεσα από την Αμφισβητούμενη ματια της πιστοποίησης του Αποτελεσματος...
Τα φιλια μου Νημερτή... σιωπηλα ήρθα... αθορυβα φευγω.... αλλα παντα είμαι καπου εδω γυρω στα λημερια σου...
φίλη Κάκια καλημέρα, το ίδιο σιωπηλά παρακολουθώ κι εγώ, να ξέρεις, τη γραφή σου στο ιστολόγιό σου... ένας ποταμός που απαιτεί προσοχή και χρόνο για να τον παρακολουθήσω... ευχαριστώ ιδιαίτερα για τις σκέψεις σου...
Βρίσκω την τοποθέτησή του
από ενδιαφέρουσα έως πρωτοποριακή!
Εντάσσει τόσο απλά,
τόσο φυσικά,
τόσο ροϊκά
την ποίηση στην κοινωνία
στην καθημερινότητα!
Είναι ανατρεπτικό, θα έλεγα.
φίλε Κώστα, νομίζω πως ο ψυχαναλυτής δεν μπορεί να εισχωρήσει στο άβατον του είναι... είναι ένας συνοδοιπόρος στο ταξίδι... αλλά πάντως παίζει τον πολύ σημαντικό του ρόλο σ'αυτό το ταξίδι της αυτοανακάλυψης...
----------------------------------
καλέ μου φίλε Δ, πάντα με κάνεις να... ξύνω τη κεφαλή μου... καλό είναι αυτό -όταν έχεις προηγουμένως κάνει ένα καλό μπάνιο βέβαια... πρέπει να ομολογήσω πως με πας πιο κει πάντα... θα επανέλθω στο σχόλιό σου...
------------------------------
Γκούφη μου χαίρομαι που βρίσκεις ενδιαφέρουσα τη σκέψη του Καστοριάδη, ενός πολύ παρεξηγημένου, όπως λέει και ο Δ, στοχαστή... αν δεν είχε το μαρξιστικό του παρελθόν -όχι πως έχω κάτι με τον μαρξισμό, γενικά το λέω- θα τον είχαν προσεγγίσει περισσότερο και οι Έλληνες... πολλοί τον θεωρούν ακόμη έναν σνομπ διανοητή, όπως τον Αξελό ας πούμε ή σαν τον Βέλτσο... αλλά είναι ένα σκαλί πάνω από αυτούς... η σκέψη του άλλωστε έπαιξε πρωτεύοντα ρόλο στην προεργασία του Μάη του 68... πόσα λένε όλα αυτά στον σημερινό άνθρωπο δεν ξέρω αλλά...
... η ποίηση στην κοινωνία, με τον πυρηνικό της ρόλο... τη δημιουργία!
Δημοσίευση σχολίου