Αφού μια μέρα...
Αφού μια μέρα θα μας γευτεί ο θάνατος
τουλάχιστον ας έχουμε πριν γευτεί τη ζωή
Αφήστε τα βλέμματα των παιδιών
να απλωθούν ελεύθερα στην περιπέτεια
μην τους τα εξηγείτε όλα
μην τα φορτώνετε με την φθορά σας
αφήστε τα πνεύματα των παιδιών
να τρέξουν ελεύθερα παντού
Αφού μια μέρα θα μας καταπιεί το Απέραντο
τουλάχιστον ας έχουμε πρώτοι εμείς χορτάσει από ζωή!
Αφήστε τα ερωτήματα να εκφραστούν
και μην προσπαθείτε όλα να τ'απαντήσετε
αφήστε τα σώματα να λικνιστούν στο ρυθμό της χαράς
και μην τα ρυπαίνετε με τις ενοχές σας
Αφού μια μέρα θα ξυπνήσουμε και θ'αντικρίσουμε τον εαυτό μας
τουλάχιστον ας προσπαθήσουμε να τον γνωρίσουμε
από σήμερα...
23/7/2001
2 σχόλια:
Διαβάζοντας αυτές τις γεμάτες παρότρυνση και αισιοδοξία λέξεις σου
-για κάποιο λόγο που δεν τον ξέρω-
ταυτίστηκα για λίγο με τους αρνητές της ζωής,
οι οποίοι εντελώς επιπόλαια
μα και εντελώς απόλυτα θα έλεγαν:
αφού μια μέρα θα μας γευτεί ο θάνατος,
αφού μια μέρα θα μας καταπιεί το Απέραντο,
ας μην περιμένουμε,
ας κάνουμε αυτή τη μέρα σήμερα.
Κι η αλήθεια είναι πως
άλλοτε τους κατανοώ,
άλλοτε τους λυπάμαι
και άλλοτε με τρομάζουν.
Τώρα, γιατί στα γράφω όλα αυτά;
Ας μην προσπαθήσουμε όλα να τα απαντήσουμε.
Αφού μια μέρα θα ξυπνήσουμε
και θα 'χουν χαθεί οι λέξεις.
Έλξεις θα υπάρχουν μόνο...
προς το Απέραντο
προς το Άπειρο
προς το Τίποτα
Σ' ευχαριστώ γι' αυτό το κέντρισμα.
Σ' ευχαριστώ για τη φιλοξενία.
Συγνώμη που καταχράστηκα
τόσο πολύ από το χρόνο και το χώρο σου.
ωραίο το σχόλιό σου Γκούφυ, ωραίο και εύστοχο... το ομολογώ...
Δημοσίευση σχολίου