Τι θα κάνεις φίλε;
Τι όμορφη εικόνα! Τέσσερα μικρά δελφίνια κρατούν έξω από το νερό, στηριγμένη στα ρύγχη τους μια ολόχρυση ασπίδα που πάνω της είναι ανάγλυφα χαραγμένα σχέδια που παριστούν τα τέσσερα στάδια της παράνοιας του ανθρώπου: Η μοναξιά, ο έρωτας, η γνώση και ο θάνατος. Πάνω στην ασπίδα, όρθια, περήφανη και δυνατή, η Νύχτα, φορώντας μια ασημένια και μαύρη μπέρτα και στα πόδια της ένας νεογέννητος θηλυκός λύκος και δίπλα του μια κατάλευκη κουκουβάγια. Η Νύχτα λύνει την μπέρτα από το σοκολατένιο κορμί της και μένει ολόγυμνη και πανέμορφη. Τα δελφίνια κράζουν χαρούμενα, το μωρό λύκος τρίβεται στις γάμπες της και η κουκουβάγια ανοίγει με αυταρέσκεια τα φτέρουγά της.
Η εικόνα χάνεται και βρίσκομαι μέσα στο συνοικιακό μαγαζάκι με τα ανδρικά ρούχα που αυτοαποκαλείται με έπαρση "μπουτίκ" και περιμένω επί δύο λεπτά και τριάντα έξι δευτερόλεπτα κάποιον να με εξυπηρετήσει. Τελικά εμφανίζεται ένας νεαρός υπάλληλος γυμνός από τη μέση και πάνω, ξυπόλητος και φορώντας ένα δυσανάλογα μακρύ σορτς. Στο γυμνό του στήθος εμφανίζεται ξαφνικά με τεράστια κόκκινα γράμματα ένα παλλόμενο μήνυμα που με πληροφορεί: "ΕΙΜΑΙ ΤΥΠΟΣ ΠΟΥ ΠΑΙΡΝΕΙ ΓΡΗΓΟΡΕΣ ΑΠΟΦΑΣΕΙΣ". Το δεξί μπατζάκι του τεράστιου σορτς του είναι μωβ και το αριστερό λαχανί. Από την αριστερή του τσέπη ξεπροβάλλει με χάρη ένα κατακόκκινο τριαντάφυλλο. Τα πέλματά του είναι κατάμαυρα από την λίγδα και τα μαλλιά του είναι άναρχα και άπλυτα. Με πλησιάζει με έναν αλλόκοτο βηματισμό, σαν να καλπάζει στον αέρα και όταν φτάνει στο ένα μέτρο ανοίγει το στόμα του και μου λέει: "My name is Overminder, what's yours?"....
Τι θα κάνεις φίλε;
Τι θα κάνεις με το χρόνο;
Εχω σπουδαία νέα για σένα φίλε
δεν είσαι αθάνατος
δεν είσαι αιώνιος
πνεύμα δεν είσαι
σου είπα
σου έφερα θαυμάσια νέα...
Τι θα κάνεις τώρα;
Τι θα κάνεις με την κούρασή σου;
Εχω αλήθεια κάποια νέα να σου πω
δεν είσαι τα πάντα
ούτε το τίποτα
μην ψάχνεις άδικα
μην σπαταλιέσαι
στο είπα
σου έφερα τα πιο όμορφα νέα...
Τι θα κάνεις όμως
τι θα κάνεις με τον εαυτό σου;
Νιώσε με φίλε
δεν θέλω να σε απογοητεύω
δεν υπάρχει τίποτε για σένα
δεν κληρονόμησες
παρά μονάχα ένα σκοτάδι
στο είπα
έρχομαι με το φραγγέλιο της αλήθειας...
Τι θα κάνεις πες μου
τι θα κάνεις με την φυλακή σου;
Που είναι οι παιάνες;
που είναι οι χρονομάχοι;
που είναι οι κατακτητές Αλέξανδροι;
που πήγαν όλοι οι ληστεμένοι γόητες;
Δεν είσαι από αθάνατη μήτρα
γεννημένος φίλε
συγχώρεσέ με
που είσαι απλά ό,τι μπορείς να αντέξεις
τούτο έχω για σένα...
Πες μου αλήθεια
τι θα κάνεις;
τι θα κάνεις με τη γνώση;
* * *
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου