Απλώνεται ο κόσμος εμπρός μου
όσο ένα αποτύπωμα απ’το πόδι μου
όσο ένας καρδιακός παλμός
όσο μια ανάσα νοός
κι ένα βλέμμα ξοδεμένο
όχι στο χτες
μα στο α λ λ ι ώ ς
στεφανιαίος
λυγμός
ερωτικός
μονάχα ερωτικός
πνέων τα λοίσθια
μα παραδόξως σταθερός
ίλιγγος
τόσο απέχει απ’το παράδεισο
ένας γκρεμός…
έβδομος 2010
4 σχόλια:
ίλιγγος...πόσο δυνατή λέξη...και ο στροβιλισμος στη δίνη του ίση απόσταση απ'το γκρεμό...ίση και από τον παράδεισο...με στεφανιαίο λυγμό ερωτικό μονάχα ερωτικό...πως αλλιώς...???
Λένα μου σ'ευχαριστώ...
θα ήταν ιεροσυλία να σχολιάσω κάτι πάνω σε αυτό....το βήμα στο κενό του αχανούς εντός..Νημερτή μου..
Σ'ευχαριστώ από καρδιάς που είσαι εδώ Γκουίν μου...
Δημοσίευση σχολίου