Περιοχή Μ

Εμείς

Οι εγκλωβισμένοι του Χθες

Στο φρικαλέο τριγμό του Σήμερα

Επικαλούμαστε ένα διωγμό

Ένα ανάθεμα

Ή μια ανάσα εφιάλτη

Για να επιστρέψουμε εκεί

Όπου βιώνουμε το Υπέροχο

Το Απόλυτο

Το Αληθινό

Και κατοικία μας είναι

Όχι ο χρόνος

Ούτε ο πόνος

Αλλά οι στίχοι απ’τα τραγούδια

Των βάρδων…

Περισσότερο από τους άλλους

Απ’ οποιονδήποτε ‘άλλο’

Εμείς ξέρουμε καλύτερα

Τι σημαίνει ν’ανήκεις στο Χθες

Και να προσδοκάς το Αύριο

Να επιστρέφεις

Για να ησυχάσεις

Και να γαληνέψεις

Κι όχι για να βιώσεις ξανά

Ό,τι για πάντα χάθηκε…

Περισσότερο απ’όλους

Κι από καθέναν χωριστά

Σ’εμάς ανήκει το Αύριο

Γιατί θυσιάσαμε όλη μας την ακεραιότητα

Κι όλη μας τη ρώμη

Οραματιζόμενοι ευρύχωρους κόσμους

Από ηδονές και αγιοσύνη

Γιατί δεν ρίξαμε κάτω

Τις ασπίδες στις ήττες

Γιατί δεν τραγουδήσαμε ποτέ

Όπως το αξίζαμε

Στους λιγοστούς θριάμβους…

Περισσότερο από τους άλλους

Απ’όλους τους άλλους

Εμείς

Αγαπήσαμε τη ματαιότητα

Λατρέψαμε το πρόσκαιρο

Υμνήσαμε το φθαρτό

Σμιλέψαμε το Απρόσιτο

Και κατοικήσαμε μέσα του

Και σήμερα μπορούμε

Αν το θελήσουμε αληθινά

Ν’αναστηθούμε από τη τέφρα μας

Να σηκωθούμε αγέρωχοι

Να ξεκινήσουμε ξανά

Να στοχαστούμε απ’την αρχή

Όχι σ’ένα τέλος που θα αρμόζει

Στην αποκοτιά μας

Να υπάρχουμε

Μα σ’ένα πέρας μυητικό

Ένα ολοκαύτωμα ανδρείο

Ένα στροβίλισμα φωτός και χάους

Πριν σφαίρες γίνουμε

Από αστρόσκονη και Νύχτα

Κι αναλωθούμε οριστικά

Και υπέροχα…

2003 - 2010