α. Το αξίωμα του να δι-υπάρχεις
όνο αντιμετωπίζοντας σαν
αξίωμα την διύπαρξη μπορώ να αισθανθώ την ίδια την ύπαρξη.
Διύπαρξη είναι το σύμπλοκο Γεγονός
της ζωής.
Διύπαρξη δεν είναι η σύνθεση
των αντιθέτων αλλά η ζύμωση των ετεροκλήτων.
Διύπαρξη δεν είναι η
φαινομενολογία της σχέσης αλλά το γεγονός της αποστολής της σχέσης.
Διύπαρξη είναι το αλχημιστικό
ανδρόγυνο και όχι ο Ιερός Γάμος των ετεροφύλων.
Διύπαρξη είναι ό,τι αντιστέκεται
στο διανόημα της ζωής.
Διύπαρξη είναι το περιεχόμενο
της Ποίησης και του Άσματος του βίου.
Ο βίος δεν νοείται αυτόδοτος,
ενδο-επαρκής, αυτόκρατος. Ο βίος είναι το αποτέλεσμα μιας διεργασίας, μιας
ιεροπραξίας, μιας μύησης στην αλήθεια της ζωής.
Διύπαρξη είναι ο οργασμός του
ευγενούς στοχασμού.
Διυπάρχοντας, χλευάζω το
Αδιέξοδο καθώς δεν με αφορά καμιά έξοδος.
Διυπάρχοντας, ανασαίνω στις
υψηλές κορυφές της Αξίας καθώς απαρνήθηκα τα σηπτικά απόνερα των βρωμερών
υπογείων της ‘παράδοσης’ και της ‘κουλτούρας’.
Διυπάρχοντας δεν χρειάζεται να
ορίσω τη ζωή γιατί είμαι ιερέας της ζωής.
Διυπάρχοντας δεν χρειάζεται να
ορίσω το θάνατο γιατί είμαι ντυμένος θάνατο.
Διυπάρχοντας δεν χρειάζεται να
ορίσω το θεό γιατί είμαι παιδί της Μητέρας Άγνοιας και εγκαταβιώ στο Μοναστήρι
της Αφοσίωσης.
Διυπάρχοντας δεν χρειάζεται
παρά να αφεθώ να διυπάρχω.
Διυπάρχοντας, είμαι στους
ανοιχτούς ορίζοντες της δράσης και της ηδονής.
Διυπάρχοντας, ταξιδεύω στο
αρχιπέλαγος της καθαρής και ανόθευτης δημιουργίας.
Διυπάρχοντας, δεν φοβάμαι να
είμαι.
Διυπάρχοντας δεν δογματίζω
αλλά κοινωνώ τη ζωή.
Διυπάρχοντας δεν αρνούμαι αλλά
υιοθετώ.
Διυπάρχοντας δεν θλίβω αλλά
εφελκύω.
Διύπαρξη είναι η συνάντηση με
τον Άλλο.
Διύπαρξη είναι η συνάντηση με
τον Εαυτό.
Διύπαρξη είναι η συνάντηση με
τον Χρόνο.
Διύπαρξη είναι η συνάντηση με
το Άχρονο.
Διύπαρξη είναι η συνάντηση με
την Αλήθεια.
Διύπαρξη είναι η συνάντηση με
το Τίποτα.
β. Το θεώρημα του να συν-υπάρχεις
συνύπαρξη αποτελεί την ομπρέλα
των λογισμών της φιλοσοφίας και της θεολογίας για την ζωή.
Η συνύπαρξη δεν έχει
αξιωματικό αλλά θεωρηματικό χαρακτήρα.
Η συνύπαρξη είναι το
αποτέλεσμα ενός Σισύφειου πονήματος της ανθρωπότητας για την δικαιολόγηση της
τελευτής του βίου.
Η συνύπαρξη δεν ερμηνεύεται,
λατρεύεται.
Συνυπάρχοντας, λειτουργώ ως
Σταυροφόρος της ζωής και όχι ως Γαλιλαίος του πνεύματος.
Συνυπάρχοντας, ακολουθώ τα
βήματα του θυμικού και όχι της φρόνησης του συναισθήματος.
Συνυπάρχοντας, γίνομαι πιστός και
προσκυνητής των Αγίων Τόπων της πίστης μου και όχι Μύστης στα σεπτά μυστήρια
της Νόησης.
Συνυπάρχοντας, έχω αρνηθεί το
παράλογο του βίου ή δεν ασχολούμαι μ'αυτό.
Συνυπάρχοντας, είμαι ανίκανος
να αποσυμβολίσω τη ζωή γιατί είμαι ομοεπίπεδος με το πρωτογενές και το απλό.
Συνυπάρχοντας, κάνω ιδεολογία
την υπεραπλούστευση των μηνυμάτων της ζωής καθώς δεν μπορώ να υπεισέλθω στα
μυητικά δρώμενα της.
Συνυπάρχοντας, συσσωρεύω
σκουπίδια, πληροφορίες και περιττώματα γνώσεων που αντί να επιλύουν, επαυξάνουν
τα ερωτήματα και πολλαπλασιάζουν το χαοτικό ενδοσύμπαν.
Συνυπάρχοντας, στήνω είδωλα
που σιχαίνομαι και οικοδομώ συμπεριφορές που απεχθάνομαι.
Συνυπάρχοντας, θεοποιώ το
αβλαβές και ανώδυνο, το επιδερμικό και ακίνδυνο.
Συνυπάρχοντας, αποφεύγω να
συνομιλήσω με μένα.
Συνύπαρξη είναι η συνάντηση με
τον θάνατο αλλά όχι το Τέλος.
Συνύπαρξη είναι η συνάντηση με
τον κόσμο αλλά όχι το περιεχόμενό του.
Συνύπαρξη είναι η συνάντηση με
το πεπερασμένο και το εφικτό.
Συνύπαρξη είναι η συνάντηση με
το γελοίο.
Συνύπαρξη είναι η συνάντηση με
το ά-σχημο.
Συνύπαρξη είναι η συνάντηση με
το α-σήμαντο.
Συνύπαρξη είναι η συμφιλίωση
με την κόλαση του να πρέπει να υπάρχεις.
γ. Το μεγαλείο του να μην (οφείλεις
να) υπάρχεις
ίμαι ένας λογχοφόρος του
Απέριττου και γι'αυτό δεν συγκινούμαι από την λάμψη του κενού που με απειλεί.
Είμαι ένας φύλακας της
Αδειοσύνης γι'αυτό και δεν απαιτώ από μένα παρά το μέγιστο και το ύψιστο.
Είμαι ένας νυμφίος και εραστής
του θείου κι έτσι δεν θλίβομαι για την περιφρόνηση των αιώνων στο μηδέν που
περιέχω.
Είμαι ένα κλάσμα φωτός αλλά
υπόσχομαι όλο το φως!
Είμαι ένα μόριο της Νύχτας
αλλά ακτινοβολώ ολόκληρη τη Νύχτα!
Είμαι μια τρεμάμενη φλόγα του
Πυρός αλλά αναπνέω ολόκληρο το Πυρ!
Θέλω να υπάρξω αλλά ακόμη δεν
γνωρίζω τη γλώσσα της ύπαρξης.
Συλλαβίζοντας την κάθε ημέρα,
χαίρομαι για την δύναμη και την αντοχή μου.
Προχωρώντας στοχάζομαι και
προβάλλω το στοχασμό μου.
Βαδίζοντας αναλώνομαι στην
ιστόρηση του Θεού.
Γεννώντας τον εαυτό μου,
φιλοτεχνώ έναν ακόμη Προμηθέα.
Καταλύοντας τον εαυτό μου, επικαλούμαι
τον πρώτο άνθρωπο.
Είμαι ο Αδάμ και ο Εωσφόρος.
Και δεν είμαι τίποτε ούτε θα
είμαι.
Επινοώντας τον εαυτό μου,
υπάρχω.
Αποδομώντας τον εαυτό μου,
διυπάρχω.
Μη υπάρχοντας, συναντιέμαι
με τον Θεό...
