28 του μηνός Δαισίου

Μην σταθείς

στην άκρη αυτού του μαύρου αιγιαλού

μην σταθείς!

Η θάλασσα τούτη σου επιτίθεται 

ορμάει σαν θηρευτής και σε αφομοιώνει

έρχεται καταπάνω σου

κείνος ο ανατολίτης με το αδέσμευτο βλέμμα

όπως στους εφιάλτες σου

και το αρχαίο θα σε καταπιεί

όπως εσύ το διαφέντεψες να πράττει

από τις μέρες σου κι έπειτα

Μείνε λοιπόν

από την άκρη του μολυσμένου αυτού νερού

μακριά!

πριν ξοδευτεί ολότελα

ο άνεμος που σε ωθούσε ως ετούτα τα μέρη

ως τα ακροσύνορα του είναι σου

πρόσεξε Ηρακλείδη!

και στην άκρη του αιγιαλού

να μην σταθείς!

Μείνε πιο πίσω

ν’απολαύσεις την χρυσή άμμο

κάτω απ’τα γυμνά βασιλικά σου πέλματα

Μείνε πιο πίσω

να ονειρευτείς

την φουσκοθαλασσιά να παρασέρνει ό,τι απέμεινε

απ’τον αρχαίο κόσμο

Μείνε πιο πίσω

να μοιραστείς ένα ακέραιο σύμπαν

με τις ιαχές των αδελφών σου

και τους ολοφυρμούς των σκλάβων σου

Μείνε πιο πίσω!

Να ικανωθεί ο αετός του Ολύμπου

τα ζύγια του δικού σου μύθου να σταθμίσει

πριν το μυαλό του αιώνιου

ρουφήξει απ’τα μάτια σου

και το μπολιάσει στους αγρούς του κόσμου

Και δες!

η σκιά σου ανασαίνει!

Κάποτε του αλόγου έστρεψες το βλέμμα

ολόισα στον έλληνα ήλιο

κι απόψε

αληθινά στο λέω

θα’πρεπε να φοβάσαι

έτσι όπως στον πέρση ήλιο

της Βαβυλώνας ανασαίνει

τη δική σου τη σκιά!

Δεκ2012

το βλέμμα κερδίζεται...

την κοίταξε με ένα παράξενο, δειλινό βλέμμα

γιατί θέλησες να με δεις;

οι λέξεις βγήκαν διστακτικά από το στόμα της… κι όμως γρήγορα το ρυάκι έγινε ποταμός

γιατί αναρωτιέμαι για το τέλος. γιατί κάποτε φοβόμουν τόσο πολύ που δεν τολμούσα να σκεφτώ. γιατί είχα βλέμμα μονάχα για το προσιτό, το προσηνές, το απλό. και τώρα δεν ξέρω πώς να διαβάσω πια όλα αυτά που απαιτούν μια άλλη γλώσσα.

δεν μπορώ να κάνω τίποτα για το φόβο

ίσως να μπορείς

μπορώ μονάχα να τον δω πλέον…

κάνε με κι εμένα να τον δω

δεν έχεις το βλέμμα

δώσε μου το βλέμμα

το πρόσωπό του παραμορφώθηκε… πτυχώσεις αρχαίες πήραν τη θέση αυτών που εκείνη γνώριζε. το θέαμα ήταν δύσκολο να το αντέξεις.

το βλέμμα κερδίζεται

πως;

με τη σιωπή

φοβάμαι τη σιωπή

γιατί δεν την γνώρισες αληθινά ποτέ

δώσε μου τη σιωπή

άπλωσε τα χέρια του κι εκείνη τα δικά της.

κι ύστερα τον άκουσε μέσα της

η σιωπή μοιράζεται με το άγγιγμα

με το άγγιγμα γινόμαστε κοινωνοί του αχανούς

τόλμησε να πλημμυρίσεις

αφέσου να γεμίσεις

το βλέμμα γεννιέται μονάχα στο αχανές

δες!

όπου υπήρχε χώρος για το φόβο

τώρα…

πετάχτηκε από το κρεβάτι της κάθιδρη.

τα χέρια της… ήταν ζεστά…

στα σωθικά της

κάτι αναδευόταν…

Μαι2012

Dream

© Titus Bartos

Overhead the albatross hangs motionless upon the air
And deep beneath the rolling waves in labyrinths of coral caves
The echo of a distant tide
Comes willowing across the sand
And everything is green and submarine
And no one showed us to the land
And no one knows the where's or why's
But something stirs and something tries
And starts to climb towards the light

. . .

Pink Floyd, Echoes

Abnormal Activity και Paranormal Hysteria

Τι συμβαίνει τελικά όταν κοιμόμαστε; Υπάρχουν κι άλλοι μες στο σπίτι; Εκτός από τις σκέψεις μας, τους εφιάλτες μας, τα χρέη, τα δάνεια, τις σκοτούρες και τα βάσανα, έχουμε και αόρατες οντότητες να παραφυλάνε πότε θα πέσουμε να ησυχάσουμε για να αρχίσουν να σουλατσάρουν ελεύθερες και να θορυβούν και να κάνουν ζημιές; Εκεί που είχαμε ενοχοποιήσει τα κακόμοιρα τα κατοικίδια, άντε και κανένα ποντικάκι που και που, τελικά, άλλος ήταν ο φταίχτης…

Παίρνω λοιπόν μια κάμερα, άντε ας ξοδευτώ, πολλές κάμερες –τώρα είναι και μέγεθος ψείρας και δεν τις παίρνεις και χαμπάρι – τις τοποθετώ στα κατάλληλα σημεία και αρχίζω την καταγραφή… πρώτη νύχτα, δεύτερη νύχτα, τρίτη, τέταρτη… που θα πάει, θα ξεμυτίσει ο άθλιος και θα τον έχω στο χέρι… αμ δε! Ούτε χέρι ούτε πόδι… διότι αν ο μάγκας είναι ένας αρχαίος δαίμονας που θέλει ντε και καλά να μου κάνει τη ζωή μου κόλαση –πέρα από τα μνημόνια και τα χαράτσια δηλαδή – δεν έχω γιατρειά… θα το κάνει το κομμάτι του είτε μου αρέσει είτε όχι…

Από το 2007 που εμφανίστηκε στις κινηματογραφικές αίθουσες αυτή η ‘φτηνή’ ταινία (των 16.000 δολαρίων) του ευφυούς Oren Peli ο οποίος μέσα σε μια νύχτα έγινε εκατομμυριούχος, ως σήμερα που έχουμε φτάσει αισίως στην τέταρτη συνέχεια και του χρόνου αναμένουμε την 5^η, η Παρανορμαλίτιδα έχει εξαπλωθεί ωσάν την πανούκλα απανταχού της Γης… συζητήσεις, δημοσιεύματα, δηλώσεις, αναφορές, αφιερώματα… δεν είναι βέβαια πρωτοφανές ούτε και τόσο… παρα-φυσικό αυτό... πολλές φορές έχει γίνει και στο παρελθόν με άλλες ταινίες… επί παραδείγματι, το πολύ ανώτερο και σημαντικότερο Blair Witch Project, του 1999, είχε προκαλέσει παγκόσμια αίσθηση και είχε χωρίσει στα δυο τους φανς των ταινιών του είδους… μερικοί –όπως εγώ – θεώρησαν εξαιρετικό το αποτέλεσμα της ‘αόρατης’ παρουσίας ολόγυρα του μεταφυσικού τρόμου ενώ άλλοι ήθελαν να δουν, να ψηλαφήσουν, να το νιώσουν…

Οφείλω πάντως να είμαι δίκαιος –το έχω ξαναπεί, αντικειμενικός δεν είναι κανείς, δίκαιος όμως μπορεί να είναι. Οι ταινίες βλέπονται χωρίς να δυσανασχετεί κάποιος –αρκεί να έχει υπομονή και να μην περιμένει τέρατα, σπλάτερ και έντερα χυμένα στα πατώματα. Κάποιες στιγμές και των 4 ταινιών είναι εξαιρετικές και ως ευρήματα και ως ξαφνιάσματα. Και ο μύθος είναι απλός και θα τον αποκαλύψω γιατί δεν είναι και κανένα κρατικό μυστικό (αυτός αποκαλύπτεται στον θεατή στην 3^η ταινία)

Μια αδελφότητα γυναικών σε κάποιο μοναστήρι έχει κάνει συμφωνία με έναν πανάρχαιο δαίμονα με αντάλλαγμα, προφανώς πλούτη και άλλα τινα. Ο δαίμονας κάποια ημέρα θα ‘επισκεφτεί’ την απόγονο κάθε μιας που έχει αρσενικό παιδί και θα το πάρει. Αυτό είναι το deal δηλαδή της υποθέσεως. Και οι αδελφές της φριχτής αυτής μαύρης αδελφότητας θα βοηθήσουν για να επιτευχθεί ο σκοπός. Όλα πρέπει να γίνουν κατά το σχέδιο. Και να ξεφύγεις δεν μπορείς.

Θα αναρωτηθεί κανείς γιατί τόσος ντόρος για ένα ‘κόνσεπτ’ που το έχουμε δει άπειρες φορές στο παρελθόν με χίλιες version… η απάντηση κατά την άποψή μου είναι πως οι ταινίες είναι εντελώς… αμερικάνικες –οι ηθοποιοί μερικές φορές ‘στάζουν’ την αμερικανιά από παντού – και επειδή κάθε γενιά θέλει τις δικές της ‘αποκαλύψεις’, τούτη τη φορά δεν έχουμε Εξορκιστές και Φρέντυ Κρούγκερ και Τζέισον Βόρχες… έχουμε τεχνολογία, home videos, youtube και όλα τα σχετικά… και οι φίλοι μας από την άλλη πλευρά του Ατλαντικού πάντοτε αρέσκονταν να μπερδεύουν το πνευματικό με το υλικό σε όποια παραλλαγή τους.

Και μην κάνει βέβαια την ανοησία κανείς να μιμηθεί τους δημιουργούς αυτών των ταινιών και σπείρει με καμερούλες το διαμέρισμά του… διότι εκτός που θα ξοδευτεί εντελώς χαζά, το μόνο που θα καταγράψει είναι τις κατσαρίδες να σουλατσάρουν ανέμελες και αυτό, για μερικούς, είναι αρκετό για να… φρικάρουν!

Αν ήξερες, αν μπορούσες ακόμη και μόνο να ονειρευτείς τι τρομερά πράγματα μπορούν να γίνουν στ' αλήθεια...

"...Υπάρχει μια περιοχή γνώσης που ποτέ δε θα γνωρίσεις, την οποία όλοι οι σοφοί άνθρωποι παρατηρούν από μακριά και την αποφεύγουν σαν πανούκλα, αλλά εγώ έχω μπει σ'αυτή τη τρομερή περιοχή. Αν ήξερες, αν μπορούσες ακόμη και μόνο να ονειρευτείς τι τρομερά πράγματα μπορούν να γίνουν στ' αλήθεια, τι έχουν κάνει ένα ή δύο άνθρωποι σε αυτό τον ήσυχο κόσμο μας, ολόκληρη η ψυχή σου θα αναριγούσε και θα έσβηνε μέσα σου. Ο,τι έχεις ακούσει από μένα δεν είναι παρά ο εξώτατος φλοιός, το εξωτερικό περίβλημα της αληθινής επιστήμης -εκείνης της επιστήμης που συχνά σημαίνει το θάνατο εκείνου που θα τη γνωρίσει έστω και αμυδρά, και που είναι πιο φοβερή ακόμη κι από τον ίδιο το θάνατο γι'αυτούς που την κατέκτησαν. Όχι, όταν οι άνθρωποι λένε ότι υπάρχουν παράξενα πράγματα στο κόσμο, γνωρίζουν ελάχιστα για το δέος και τον τρόμο που κατοικεί πάντοτε μέσα τους και γύρω τους, χωρίς αυτοί να το αντιλαμβάνονται..."

  

Άρθουρ Μάχεν

(‘Το Εσώτατο Φως’)

Άρθουρ Μάχεν

O μεγάλος Ουαλός συγγραφέας του Φανταστικού, Arthur Machen (1863-1947), ήταν ο δημιουργός ιδιαίτερα παράξενων έργων, όπως τα: The Great God Pan, The Inmost Light, The White People, The Three Impostors, The Novel of the Black Seal, The Novel of the White Powder, The Secret Glory, The Great Return, The Terror, The Shining Pyramid, The Bowmen, A Fragment of Life, House of Souls, Tales of Horror and the Supernatural, και πολλών άλλων, καθώς και ενός πλήθους άρθρων, δοκιμίων και μυστικιστικών μελετών. Έζησε μια ζωή αφιερωμένη στη λογοτεχνία, στη μελέτη, στον μυστικισμό, στην αναζήτηση του Θαυμαστού, στις περιηγήσεις, στη φυσιολατρία, στις ασυνήθιστες και λεπτεπίλεπτες ενασχολήσεις ενός εκκεντρικού. Το έργο Ο Λόφος των Ονείρων (The Hill of Dreams) θεωρείται το αριστούργημά του, μια νουβέλα για ονειροπόλους, συγκαλυμμένα αυτοβιογραφική, αξεπέραστα ψυχεδελική, ένα ρομαντικό decadent όραμα, μια λογοτεχνική μεταστοιχείωση της πραγματικότητας. Ο Χ. Φ. Λάβκραφτ έχει γράψει για τον Άρθουρ Μάχεν: «Από όλους τους δημιουργούς του Κοσμικού Τρόμου, ανυψωμένου στην πιο υψηλή καλλιτεχνική του βαθμίδα, πολύ λίγοι ή κανένας δεν μπορεί να ελπίζει να φτάσει το μεγαλείο του  Άρθουρ Μάχεν, συγγραφέα μικρών και μεγάλων διηγήσεων στις οποίες τα στοιχεία του κρυμμένου τρόμου και του φόβου που παραμονεύει στις σελίδες του αγγίζουν ασύγκριτα επίπεδα σε ουσία και αληθοφάνεια. Ο κύριος Μάχεν είναι ένας άνθρωπος των γραμμάτων και διδάσκαλος ενός μοναδικού λυρικού και εκφραστικού ύφους. Έζησε μια ζωή αφιερωμένη στη δημιουργία του Φανταστικού, αλλά και σε αρχαιολογικές εξερευνήσεις, συνεπαρμένος από τα μυστήρια των σκοτεινών κελτικών δασών και από τους θρύλους της γενέτειράς του, της Ουαλίας, λάτρης της διαλεκτικής και της μεταφυσικής φιλοσοφίας. Το αναμφισβήτητο γεγονός στην περίπτωση του Μάχεν είναι αυτό: το δυναμικό και τρομακτικό υλικό στα έργα του, στέκει μοναδικό στο είδος του, και υψώνεται σαν ξεχωριστό σύμβολο, σημαδεύοντας την εποχή του αλλά και την Ιστορία της Λογοτεχνίας του Φανταστικού…» (H. P. Lovecraft, Supernatural Horror in Literature)

Μην περιφρονείτε την ευαισθησία κανενός...

ΜΥΔΡΟΙ

Έρωτας σημαίνει να αρέσκεσαι στην πορνεία. Κι ούτε καν υπάρχει ευγενής ηδονή που να μην μπορεί να αναχθεί στην Πορνεία

Ο έρωτας θέλει να βγει από τον εαυτό του, να αναμιχθεί με το θύμα του, όπως αναμιγνύεται ο νικητής με το νικημένο, συνάμα όμως να κρατήσει και τα προνόμια του κατακτητή

Όταν θα εμπνεύσω την καθολική αποστροφή και φρίκη, θα κατακτήσω τη μοναξιά

Μην περιφρονείτε την ευαισθησία κανενός. Η ευαισθησία του καθενός είναι η ιδιοφυία του.

Ο ιδιοφυής άνθρωπος θέλει να είναι ένας δηλαδή μοναχικός. Η δόξα είναι να μένεις ένας και να εκπορνεύεσαι μ’έναν ιδιαίτερο τρόπο. Αυτόν ακριβώς τον τρόμο της μοναξιάς, την ανάγκη να ξεχάσει το εγώ του στην ξένη σάρκα, ο άνθρωπος την ονομάζει εξευγενισμένα ανάγκη να αγαπήσει

Charles Beaudelaire, Journaux Intimes

Μόνο φάρμακα υπάρχουν...

Ψυχιατρική και Ψυχανάλυση. Η διαφορά μιας ανώριμης επιστήμης απο την απάτη..

Υπάρχει η δυνατότητα πρόβλεψης και επίδρασης στα βιολογικά,κοινωνικά και "ψυχικά",  στρώματα της υλοενέργειας;

Όχι..ακόμα.

Η παρηγόρια των πρώιμων αναλυτών και των αυτοσχέδιων προφητών σήμερα, μετά απο τις μη ομολογημένες αποτυχίες, είναι πως αυτά ταστρώματα είναι αρκετά "υποκειμενικά" και "ακαθόριστα'' για να προβλεφθεί η κίνησή τους και να οριστεί η δυνατότητα επίδρασης σε αυτά, με τρόπο μάλιστα που αυτή η επίδραση να είναι μέρος της Νομοτέλειας..

Ασπιρίνες για την θεραπεία μιας επιστημονικής νόσου θανατηφόρας έκβασης για τις ίδιες τις (προ-)επιστήμες και τους υποψήφιους ιδρυτές και μεταρρυθμιστές τους.

Αν έχεις αισθητήριο καταλαβαίνεις πως αν και υπάρχει τεράστια εξέλιξη, πάλι στα ίδια είμαστε. Μισο-επιστήμονες μισο-επιστημών και μάγοι θεραπευτές ηγέτες που μελετάνε τα σπλάχνα τους αποφασίζοντας με θράσος για την τύχη λαών, κινημάτων, και φυσικά των ταπεινών "ατόμων"..

Κάτι σου βγαίνει απο δω, κάτι χάνεις απο κει, και φυσικά πολύ "απόφαση", πολύ απόφαση σας λέω...συν-αγωνιστές της προ-ιστορίας..

Αλλά δεν θα χαριστώ σε κανέναν μάγο, ειδικά αν πουλάει μαντζούνια και γιατρικά. 

Δε ξέρω αν το έχετε καταλάβει αλλά μιλάμε για αλχημιστές του κακού δρόμου μάλιστα, ενός δρόμου χωρίς έστω την "μαγεία'' και την αίσθηση των κανονικών αλχημιστών..Ούτε να ερωτευτείς δεν μπορείς τους ξερακιανούς "ορθολογιστές μάγους".

Μιας και δεν έχω και κανέναν επαγγελματικό δεσμό με την "κοινότητα" των επιστημών, ούτε και κόπτομαι να αποκτήσω, δεν μπορώ να μην δω και να μην διατυμπανίσω την τερατώδη ήττα λ.χ της ψυχανάλυσης και της ψυχοθεραπείας να ανακουφίσουν έστω και λίγο την ψυχική νόσο. Γνωρίζοντας ψυχικά νοσούντες και ψυχιάτρους, κοινωνώ και συζητώ χωρίς "συμβάσεις'' το απλό ξεκάθαρο πασίγνωστο και κεκραγμένο γεγονός πως η ψυχανάλυση και η ψυχοθεραπεία σε επίπεδο αποτελέσματος είναι ένα μηδενικό.

Μηδεν.

Τίποτα.

Ψέμμα.

Τρίχες.

Μπαρούφες γαρνιτούρες στο μόνο που υπάρχει και δεν σηκώνει αμφισβήτηση: Φάρμακα.

Μόνο φάρμακα υπάρχουν, και αυτά αν και δεν θεραπεύουν τα σύνδρομα, που δεν θεραπέυονται τα περισσότερα ούτε και στις"σωματικές" ασθένειες, πάντως κάτι κάνουν: ρυθμίζουν ανακουφίζουν και πιθανόν περιέχουν στο μέλλον, σε συνδυασμό με την εξέλιξη της βιολογίας και της γενετικής την ποθούμενη θεραπεία.

Τώρα, πως είναι δυνατόν να υπάρχει λ.χ ακόμα "Λακανισμός'' αυτό είναι ένα άλλο θέμα, που μάλλον έχει να κάνει με το γλοιώδεςανθρωπιστικό πασπάλισμα της βιοχημικής επιστήμης της Ψυχιατρικής, και την κοινωνική της αποκατάσταση μετά απο δεκαετίες ηλεκτροσόκ, εγκλεισμών και αυταρχικών μεθόδων γενικά. Πάντως ακόμα και σήμερα αν δεν δέσεις κάποιους ασθενείς κατά την φάση της μανίας, φάρμακα δεν παίρνουν, και δεν γίνεται τίποτα. Αν ευαισθητούληδες, τώρα, "παθαίνουν'', να πάνε στη μαμά τους. Αν επίσης οι ψυχίατροι θέλουν και λίγο παπαδισμό ανθρωπιστικό, δικό τους πρόβλημα. Καλή ανάρρωση και σε αυτούς. Ας παλέψουν να δημιουργηθούν καλύτερα φάρμακα και βιοχημικές και βιολογικές θεραπείες, ας φροντίσουν να προωθηθεί η έρευνα πέρα απο τα κερδοσκοπικά πλαίσια του καπιταλισμού, και ας πάψουν και αυτοί τιςαηδίες. Εδώ και 1 δεκαετία 6-7 φάρμακα δίνουν και αυτά είναι όλα, μαζί με τα κλασικά που έχουν μείνει, για τους πιο βαρειά άρρωστους. Leponex και λοιπά..Σιγά την πρόοδο. Αλλά μιλάμε για σοβαρές έστω φαρμακευτικές λύσεις...αν έχεις ασφάλιση και χρήματα. Τα ψυχοθεραπευτικά είναι μπάζα και σκουπίδια.

Αλλά ποιός θα μιλήσει για όλα αυτά;

Εδω οι αρχι-απατεώνες λακανικοί έχουν ακόμα υπόληψη και σεβασμό απο την "επιστημονική" κοινότητα..

Ο διαλεκτικός υλισμός και ο "σταλινισμός" τους πείραξε τώρα..(καλά αυτοί είναι άλλη ιστορία!)

Ι.Τζανάκος              

http://aftokathorismos.blogspot.gr/