Περιοχή Μ

ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΟΛΙΤΗΣ

Σονέτο ποιητικῆς

Στὴν ποίηση ντρεπόμαστε τὴ γύμνια,

γιατὶ ξεγυμνωθήκαμε ἀπ’ τὸν ὄφι

ἅπαξ καὶ διὰ παντός. Γίνανε γνόφοι

οἱ ξαστεριὲς καὶ βέβηλα τὰ τίμια.

Κατασπαράζουμε ἔννοιες σὰν ἀγρίμια.

Στὸ βάθος στέκουν λόφοι κι ἄλλοι λόφοι,

ἐνῶ στὴ φαντασία φιλοσοφικὰ 
μπλέκει ἡ ἀρχοντιὰ μὲ τὴν ταπείνια.

Στὴν ποίηση σφραγίζουμε φακέλους,

νὰ τοὺς κληρονομήσουν οἱ ἀπογόνοι

κι ἀφοῦ τοὺς ἀπαλλάξουν ἀπ’ τὴ σκόνη,

νὰ τοὺς θαρροῦν σταλμένους ἀπ’ ἀγγέλους.

Μὰ σὰν ἰχνοπατούσαμε τὸ χιόνι,

δὲν ἤμασταν Ποιητές, ἀλλὰ δαιμόνοι.

πηγή: Τα τετράδια του Ελπήνορα, τεύχος πρώτο, χειμώνας 2009-2010