Τετάρτη 21 Ιουνίου 2017



δεν ήταν άνθρωποι αυτοί

είδαμε τα πρόσωπά τους
είχαν για ρυτίδες
υλακές του χρόνου
είχαν για βλέμμα
το φως του Σείριου
κι είχαν για φωνή
ήχους ακατάληπτους
φθόγγους πυρός
και άδειες συλλαβές

δεν ήταν άνθρωποι αυτοί
ήταν αρχαίες λίμνες
με απολιθωμένα όνειρα
και πετρωμένα ηλιοβασιλέματα
σε αλλόκοτους πλανήτες

κι ήταν αδελφοί μας

μας έδωσαν τα χέρια
και μαζί
μας έδιναν τον γαλάζιο θάνατό τους
μας χαμογέλασαν δειλά
και μαζί
παράξενες μορφές σχηματοποιήθηκαν
ολόγυρα
σαν σκιές
σαν εφιάλτες από μάγμα και θλίψη
σαν ουρανός που απομακρύνει το αγκάλιασμα του ήλιου
και αποζητά μονάχα τη βροχή…

δεν ήταν άνθρωποι αυτοί
ήταν σκεπτομορφές του αχανούς
ήταν αθύρματα από προσευχές
και στεναγμούς
κερματισμένοι πόθοι
από βαθιές
ακατανόητες εποχές

δεν ήταν άνθρωποι αυτοί

και ήταν αδελφοί μας


και ήμασταν εμείς…

Δεν υπάρχουν σχόλια: