Παρασκευή 26 Οκτωβρίου 2012

Να επισκεπτόμαστε τους επιζώντες ποιητές




Γιάννης Βαρβέρης

8 σχόλια:

marronblogger είπε...

Μα πώς να μοιάσουμε λιγάκι ποιητές; Γράφουμε λίγο, όλο και πιο λίγο, μακάρι να μας φύτρωναν λουλούδια - έστω - τρομερά. Μακάρι να 'χαμε και κάτι από τα δέντρα - που όπως λέει ατός πυρώνουν. Ούτε χαρτιά δε γράφουμε πια, που είχαν μια κάποια ευωδία. Λες κι είναι άοσμα και στείρα τα γραπτά μας. Μα φταίμε μονάχα εμείς ή μήπως οι άνθρωποι δεν έχουν μύτη πια να ανακαλύπτουν;

Χρήστος Αντισθένης Ζάχος είπε...

Έτσι είναι... πραγματικά.
Ωραία επιλογή ποιήματος.
Την καλημέρα μου φίλε Νήμερτη

Νimertis είπε...

marronblogger νιώθω τον πυρήνα της ένστασής σου... ειδικά όσον αφορά τα 'άοσμα' γραπτά... όμως, προσωπικά βλέπω και μια όψη θετική αφού μέσα από το νετ και ειδικά τα ιστολόγια, μια νέα 'οικογένεια' έχει δημιουργηθεί... και μάλιστα ευρύτατων οριζόντων... βεβαίως υπάρχουν και πολλά αρνητικά... όπως είναι αναμενόμενο...
την καλημέρα μου

Νimertis είπε...

σ'ευχαριστώ φίλε Χρήστο... και τη δική μου καλημέρα...

~reflection~ είπε...

Γι'αυτο έρχομαι...

Επισκέπτομαι...

ποτίΖω άθελά μου τα λουλούδια στα βλέφαρα του Χρόνου σου,
καθώς κλείνει ο κύκλος των αναρτήσεων Ζωής
και ανοίγει η σπείρα της διαχρονικότητας
στο δυνατό αποτύπωμα αυτής της Παρουσίας σου...

Νimertis είπε...

ναι αγαπημένη μου Κάκια... να με επισκέπτεσαι...

ποιώ - ελένη είπε...

Στο κύκλο της ζωής οι ποιητές δίνουν το πιο δυνατό στίγμα
Κάτι τέτοιο έπραξε και ο Γιάννης Βαρβέρης και ε ύ γ ε του

καλό βράδυ

Νimertis είπε...

καλησπέρα Ελένη μου... ναι... πιστεύω κι εγώ πως έπραξε πολύ καλά... και το εφήρμοζε απολύτως και ο ίδιος... καλά να είσαι αγαπημένη φίλη...