Σάββατο 13 Οκτωβρίου 2012




Παρόντες

Είμαστε άνθρωποι
Μες στη συμπόνια μας
Στριμωγμένοι ήχοι των πόλεων
Στοιβαγμένοι μετανάστες φόβοι
Από τις μαύρες χώρες της καρδιακής ανατολής
Αλλοτριωμένοι
Ζωντανοί ωστόσο
Και άλκιμοι εισέτι
Χαμογελαστοί…

Όπως οι γαμπροί
Και οι νύφες
Λίγο πριν παραδοθούν
Ευδαίμονες
απ’τον μυητικό τεμαχισμό τους
Στα ‘έσονται εις σάρκαν μίαν’
Άηχα φιλιά τους…

Είμαστε άνθρωποι
Μες στα παλτά μας
Κουρνιασμένοι οι ερωδιοί
Και οι παραδείσιοι παπαγάλοι
Όλων των παιδικών βιβλίων μας
Όλων των εφηβικών ονείρων μας
Όλων των νεανικών σκοταδιών μας
Όλων των ενήλικων θανάτων μας…

Και πάνω από τα κλουβιά
Με τα πρησμένα οικόσιτα κουνέλια
Που θα κακοποιήσουν τα υπέρβαρα παιδιά μας
Εμείς χαράζουμε οδούς
Και ορθώνουμε οικοδομήματα
Τέλειας βιοκλιματικής απόδοσης
Ώστε το ψύχος της ζωής μας
Να ισορροπείται έντεχνα
Και υπέροχα
Από την θέρμη
Των ευφυών κατασκευών μας

Είμαστε
Ωστόσο
Άνθρωποι
Και αρνητές μελίρρυτοι
Των πιο γενναιοφρόνων
Από τις μοναχικές προκρούστιες
Ευχές μας 
Οδεύουμε υπερήφανοι
Τυφλοί από πάντα
Αλλά ευθυτενείς
Στη προγραμματισμένη καύση μας
Παρόντες 
Πρώτη μας φορά
Συνειδητοί…

Ιαν 2010


The Game
© Sounak

12 σχόλια:

Eriugena είπε...

Και αυτό και το προηγούμενο ποίημά σου ήδη ταξιδεύουν μεσα μας, λυχνάρι μέσα στο απέραντο σκοτάδι είσαι αγαπημένε φίλε..

Νimertis είπε...

καλησπέρα αγαπημένε φίλε... άγγιξες την καρδιά μου με τούτα τα λόγια... να΄σαι καλά...

Ange Alexiou είπε...

Είμαστε άνθρωποι
Μες στα παλτά μας
Κουρνιασμένοι οι ερωδιοί
Και οι παραδείσιοι παπαγάλοι
Όλων των παιδικών βιβλίων μας
Όλων των εφηβικών ονείρων μας
Όλων των νεανικών σκοταδιών μας
Όλων των ενήλικων θανάτων μας…

Αυτή τη στροφή ξεχώρισα, της ακριβολογίας και της γλαφυρότητας.
Σ΄ευχαριστώ

Eleftheria είπε...

...Τέτοια γράφεις και κολλάω...
Υπέροχο...Λυχνάρι..όπως είπε ο φίλος σου
Σ'ευχαριστώ
Την καλημέρα μου.

Νimertis είπε...

εγώ ευχαριστώ misoagnosti... από καρδιάς... όμορφη Κυριακή σου εύχομαι φίλη μου...

Νimertis είπε...

έχεις την Κυριακάτικη, ηλιόλουστη και αισιόδοξη αγάπη μου φίλη μου lefti... να'σαι καλά...

ποιώ - ελένη είπε...

"Είμαστε άνθρωποι
Μες στα παλτά μας
Κουρνιασμένοι οι ερωδιοί
Και οι παραδείσιοι παπαγάλοι"
υπέροχοι οι στίχοι σου Νημερτή, αδερφέ μου (άσε με να σε προσφωνώ έτσι)υμνείς το περίσσιο του ανθρώπου
φιλί

Νimertis είπε...

με μεγάλη μου χαρά Ελένη... και ξεχωριστή μου τιμή να με νιώθεις αδελφό σου... σ'ευχαριστώ πολύ και σε φιλώ!!

Μαρια Τζιατζιου είπε...

Άνθρωποι με νου..
Δηλαδή, τριαντάφυλλα με αγκάθια!

Ευγενικότατα καυστικό το ποίημα. Ένα μεγάλο σύνθημα για τοίχο..

Την καλημέρα μου!

Νimertis είπε...

πολύ εύστοχο και συμπυκνωτικό Μαρία μου... τριαντάφυλλα με αγκάθια... με την απλή διαφορά της έλλειψης... επεκτατικών συμπλεγμάτων και κυριαρχικών συνδρόμων από τα ρόδα... έτσι δεν είναι;
σ'ευχαριστώ πολύ... όμορφη Κυριακή εύχομαι...

~reflection~ είπε...

"ευθυτενείς"

τί όμορφες Ευθείες ζωγραφίζεις στο Φως των Αναγνώσεων,
ακόμη κι όταν χρησιμοποιείς Σκοτάδι εξορυγμένο από Εντός!....

Νimertis είπε...

γλυκιά μου Κάκια... τα λόγια σου με άγγιξαν ψυχή μου... έχεις την αγάπη μου...