Κυριακή 29 Ιουλίου 2012







Δυο μέρη αληθινή

Είναι το φρόνημα της αφοσίωσης
Μια πύρινη κραυγή στο πουθενά;
Όχι
Αν δεν λάτρεψες ποτέ τίποτε
Παρά ίσως, αδέξια κι αυτόν
Τον εαυτό σου μόνον

Σε κάθε τι που έδωσες
Σε κάθε τι που δίνεις
Το φθαρτό ακυρώνεται
Αλλά το μάταιο μένει
Ίμερος είπες;
Έρωτας;
Ή ρόγχος ήττας στα νερά του Σκάμανδρου;

Σαν Οδυσσέας
Εννέα χρόνια ηττημένος
Και ένα νικητής

Το πρόβλημα δεν ήταν η ανοιχτή αγκαλιά
Που μάταια περιμένεις
Ήταν εκείνο το βλέμμα
Του χειμώνα
Που ίδρυσε μέσα σου
Ένα σύμπαν από παγωμένους νάρκισσους…
               
Διοτίμα είπες;
                Πύλες θερμές;  
                Ή μήπως ανάσανες από το Μαραθώνα;

Το πρόβλημα δεν ήταν η φροντισμένη αδεξιότητα
Στο τελευταίο σου χάδι
Ήταν μονάχα η απελπισία
Σ’εκείνο το φτιαχτό χαμόγελο
Που με αποχαιρετούσε…

Σαν Άγιος Αυγουστίνος
Δυο μέρη ειδωλολάτρης
Και ένα χριστιανός

Είναι το φρόνημα της πίστης
Ένα άδειο βλέμμα στο Απόλυτο;
Όχι, αν δεν λάτρεψες
Σ’όλη σου τη ζωή
Τίποτε άλλο
Απ’το πεπερασμένο

Σαν Περσεφόνη μυθική
Και Κόρη ανώλεθρη
Δυο μέρη αληθινή
Και ένα ψεύτικη…

                Ιησούς είπες;
                Αγάπη;
                Ή μήπως έχω το βλέμμα σου
                Να με δικάζει
Αιώνια σταυρωμένο;


Πόρος 19/5/2009

4 σχόλια:

Alex είπε...

ο λόγος ρέει σα να επιθυμεί να μαγέψει χωρίς όμως να το προσπαθεί!
ο λόγος φέρνει στο νου τα καλύτερα παρόλο που το ύφος είναι θλιμμένο!
εντυπωσιάστηκα για άλλη μια φορά !

*Φαντομάς. είπε...

εξαίσιο..
κάθε φορά με ξαφνιάζεις!αλλά σήμερα με προβλημάτισες!

Νimertis είπε...

να'σαι καλά Αλεξ για το τόσο ενθουσιώδες σχόλιό σου... σ'ευχαριστώ καλή μου φίλη από καρδιάς...

Νimertis είπε...

καλησπέρα Phantomas... ελπίζω με έναν γόνιμο τρόπο....