Πέμπτη 2 Φεβρουαρίου 2012





Τα πέδιλα στο χώμα

Αφημένα

Το ένα μακριά μου
Το άλλο δίπλα μου
Τα πόδια μαζεμένα

Το βλέμμα στο άπειρο

Η καρδιά στο στέρνο
Μέσα

Ακόμη

Ο ήλιος
Κρεουργεί πάλι το στερέωμα

Η σελήνη
σιωπηλή
ή απλά νυσταγμένη

Τα πέδιλα
Έχουν αποτυπώματα
Που αύριο θα λείπουν

Σκέφτομαι

Πως γίνεται μονάχα τα δικά σου
Να μην σβήνουν ποτέ…

Ο ήλιος
Σακατεύει τον εαυτό του
Και παλεύει να βγει απ’το βλέμμα μου

Εσύ
Παλεύεις μέσα μου να μείνεις…

τα λόγια σου
αθανάτισαν στα νύχτια δάχτυλα

ένα προς ένα
όλα μου τα σώματα…

άλλο ένα βράδυ
μακελειού έρχεται…


Σεπ 2009

Δεν υπάρχουν σχόλια: