Τα πέδιλα στο χώμα
Αφημένα
Το ένα μακριά μου
Το άλλο δίπλα μου
Τα πόδια μαζεμένα
Το βλέμμα στο άπειρο
Η καρδιά στο στέρνο
Μέσα
Ακόμη
Ο ήλιος
Κρεουργεί πάλι το στερέωμα
Η σελήνη
σιωπηλή
ή απλά νυσταγμένη
Τα πέδιλα
Έχουν αποτυπώματα
Που αύριο θα λείπουν
Σκέφτομαι
Πως γίνεται μονάχα τα δικά σου
Να μην σβήνουν ποτέ…
Ο ήλιος
Σακατεύει τον εαυτό του
Και παλεύει να βγει απ’το βλέμμα μου
Εσύ
Παλεύεις μέσα μου να μείνεις…
τα λόγια σου
αθανάτισαν στα νύχτια δάχτυλα
ένα προς ένα
όλα μου τα σώματα…
άλλο ένα βράδυ
μακελειού έρχεται…
Σεπ 2009
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου