Ο μυθικός άνθρωπος…
Ο αναγνώστης του Χρόνου και του Χώρου…
Ο αδιαστασιολόγητος…
Ο απέριττος…
Κοιταχτήκαμε τυφλοί
Μιλήσαμε χωρίς ν’ακούμε τι λέμε
Όλο τον κόσμο περπατήσαμε
Κι όταν γυρίσαμε
δεν θυμόμασταν πια τίποτα…
Ο πρώτος και ύστερος…
Ο φέρων και φερόμενος…
Ο συμπαγής και τρωτός…
Ο γεννημένος μαζί με τη φθορά και το φόβο…
Στη πρώτη μέρα του πρώτου χρόνου
Στο πρώτο φιλί του πρώτου έρωτα
Στο πρώτο βλέμμα του θανάτου
Στη πρώτη ανάσα του πρώτου χωρισμού
Στο δεύτερο βλέμμα του θανάτου
Ήμασταν απόντες
Και δεν ευθύνεται κανείς
Που άφησε το ελάχιστό του να μολυνθεί απ’το χρόνο…
Στο μέγιστο
Ήμασταν πάντοτε απόντες
Ο μυθικός άνθρωπος…
Ο καρπός του Ενός
Διαστατώνεται συνεχώς
κατέρχεται
στη χονδροειδή ύλη απλώνεται
ραγάδες γίνονται οι στοχασμοί του
φλύκταινες γίνονται οι προσευχές του
Και συνεχώς γεννιώνται καρκινώματα σάρκας και αίματος
Ο μυθικός άνθρωπος…
Ο μυθικός διαβάτης του Σύμπαντος…
Ο πιο αληθινός απ’τους αδελφούς μου…
Σε κείνο το φιλί
Το χωμένο μέσα στο λυγμό
Ένιωσα πως είσαι αθάνατη
Μάιος2011
6 σχόλια:
ξέρεις κάτι αγαπημένε μου Νημερτή, δεν υπάρχει (φυσικά κατά την ταπεινή μου γνώμη)ο μυθικός άνθρωπος. Υπάρχει ο απάνθρωπος και ίσως, λέω ίσως, ο άνθρωπος. Και έτσι περίπου συνεχίζω τη διενέργεια ασκόπων πιθανώς συνειρμών και ελπίδων ίσως απέλπιδων (σε παρακαλώ μην πεις σχήμα οξύμωρον!) κι όμως ...συνεχίζω!!! πες μου πώς γίνεται????
Όλος αυτός ο ανένταχτος στην περιγραφή Μυθικός Άνθρωπος
χώρεσε στο περβάζι,
όπου ανθίζουν οι γλάστρες σου
και το βλέμμα προσπερνώντας γλυκά τα νέα άνθη της Ημέρας
καρφιτσώθηκε στον απέναντι Ορίζοντα της Ποίησης
για να ξετυλίξει τον πάπυρο του απολογισμού του....
Πόση κληρονομιά του Νημερτή κατέχει ο Μυθικός Άνθρωπος στο Υποθηκοφυλάκειο των Εκλεκτών??...
Φιλί.....
Απόντες και συνυπεύθυνοι σαν δεν τολμούμε να διαβούμε τις συμπληγάδες της αλήθειας.Οι μόνες που εν τέλει δεν συντρίβουν. Οι μόνες που αλέθουν ότι περιττό ότι γίνεται τροχοπέδη..ε και ναί..ποτέ στο λίγο η στιγμή..!! Σ'αυτό το ποτέ πιστεύω καθαρά το πότε τωρα αποφασίζουμε να πλεύσουμε προς τις συμπληγαδες είναι μια άλλη ιστορία.
Σαραντα μανιασμένα κύματα με έσπρωξαν σε αυτές...παλεύω σκληρά να παραμείνω Άνθρωπος..Ο επίλογος μετρά.!!
φίλη Σιλένα, επίτρεψέ μου να πω ότι το συγκεκριμένο 'αφήγημα' έχει έναν εσωτερικό διάλογο... απ'αυτόν, θεωρώ ότι αναδεικνύεται -ή ίσως σημαίνεται - η 'σχέση' μυθικού ανθρώπου και 'λανθάνουσας' δράσης του ανθρώπου... το Όλο πάντα σε συνομιλία με το μερικό... το μερικό δεν μπορεί να αντικρύσει το Όλο σε όλο του το μεγαλείο... το Όλο εποπτεύει του μερικού αλλά δεν μπορεί να βιώσει τη στιγμή... όχι πως την αρνείται... είναι κάπως πιο σύνθετο όμως...
αν αναρωτιέσαι πως γίνεται να συνεχίζεις τους συνειρμούς, η απάντηση είναι μάλλον πως δεν μπορείς να κάνεις αλλιώς... γίνονται, συμβαίνουν... ακόμη κι αν διαπιστώνεις αδιέξοδα...
και πάλι προσεγγίσεις επιχειρούμε... στη μερικότητα...
Γλυκιά μου Κάκια, ο ταπεινός αυτός 'μπλόγκερ' με τα γκρίζα γένια και μαλλιά που επιμένει να έχει κοτσίδα και να σου γράφει αυτή τη στιγμή, δεν έχει ιδέα για τον μυθικό άνθρωπο... τον ονειρεύεται όμως... είναι σε μια 'ερωτική' συνομιλία μαζί του... κι ας μην τον ξέρει... παλεύει να αρθρώνει λέξεις... αυτό που μπορεί...
φιλί...
είναι ιερός ο αγώνας να είμαστε άνθρωποι Αερικό μου... η δική μου πορεία, λέω καμιά φορά, είναι ο άνθρωπος στο δρόμο του Ανθρώπου... μακάρι τα ίχνη να ήταν πιο ζωηρά... κι όμως, υπάρχουν ακόμη...
όμορφες σκέψεις σου στέλνω...
Δημοσίευση σχολίου