Σάββατο 29 Ιανουαρίου 2011


o Λερουά Τζόνς στον Φεδερίκο Γκαρθία Λόρκα

LeRoi Jones for Federico García Lorca

 *** 

Στίχοι αφιερωμένοι στον Γκαρθία Λόρκα

Να στείλουν ξανά στρατιώτες για να σε σκοτώσουν, Γκαρθία,
Να στείλουν εδώ για να εμποδίσουν την απόδραση μου.
Αυτά τα πράγματα δεν έχουν νόημα κανένα.
Εσύ, Γκαρθία, ξαναπεθαίνεις.

Αυτό είν' όλο απ' ό,τι θυμάμαι.
Να στείλουν ξανά στρατιώτες, Γκαρθία.
Χαίρε Μαρία
Αγία Μητέρα
Για μένα ικέτευε.

Κατοικώ κοντά σ' ένα βουνό, καθρέφτη πράσινο
Μονοπατιών που φλέγονται κι ενός χαμηλού ήλιου
Για να μετράει το μεγάλωμα μου.
Έχει έναν άνεμο που επαναλαβαίνει
Ένα όνομα πουλιού και κοντά στο
Κλουβί είν' ένα ποίημα, κι ένα μικρό αγόρι που φυλάει
Ένα κοπάδι με διαμάντια
Μέσα στο στόμα.

Απάνω στις ψηλές πλαγιές φυτρώνουν μαντολίνα
Και καλόγεροι με ράσα πορτοκαλιά μαζεύουνε τραγούδια
"Ακριβώς πέρα άπ' την τελευταία σειρά των φρουτοδέντρων.
Γυμνά κορίτσια ανάλαφρα μοιάζουν με πεταλούδες,
Κι ένα ελάφι στο λυκόφωτο διηγιέται ιστορίες.

Γκαρθία, πού 'ναι η Βίβλος μου;
Θα 'Θελα να διαβάσω αυτούς τους μύθους
ξανά. Καμμιά απάντηση.
Μα πολύ μακριά, και στην αυγή πολύ πολύ κοντά,
Ακούω τη φωνή του να γελά, να γελά
Σαν μια σπανιόλικη κιθάρα.

μτφ: Ρίτα Μπούμη-Παπά


από την παγκόσμια ανθολογία νέγρικης ποίησης "ο μαύρος αδελφός"
εκδ. τύμφη, 1972



Από το εξαιρετικό ιστολόγιο
αληθινό μεταλλείο ανεκτιμήτων και μοναδικών ποιημάτων
ευχαριστώ πολύ για την άδεια αναδημοσίευσης

3 σχόλια:

Unknown είπε...

Νημερτή μου,
καλημέρα.

Λέω να προσέξω τα βήματά μου στης ποίησης τα μέρη ..
ανέτοιμη βλέπεις και με .. αιφνιδιάζει σκληρά

~reflection~ είπε...

Ιχνηλατώ έναν Νημερτή και φτάνω στα ορυχεία των πολύτιμων μεταλλευμάτων...

Αυτό είναι Ποίηση Νημερτή....

Νimertis είπε...

meggie μου καλησπέρα... ίσως να έχεις δίκιο... ίσως ποίηση να σημαίνει, ο αληθινός αιφνιδιασμός... προς επεξεργασίαν...

Κάκια μου... όταν σκάβει κανείς βρίσκει... θα μου πεις... τι το κάνει αυτό που βρίσκει... ίσως να μην μπορεί, κάποιες φορές να κάνει αλλιώς όμως...