Τρίτη 24 Αυγούστου 2010


Ονείρεμα

(Ο Γέροντας)


Μπήκα πάλι
στους κόσμους των εικόνων
και των ξεχασμένων τραγουδιών
κείνους τους κόσμους που επινόησα κάποτε
και που στοιχειώνουν πάντα τα όνειρά μου
κείνους τους κόσμους που πια έχω μισήσει
αλλά δεμένοι είναι αχώριστα με μένα

περπάτησα πολύ και λίγο
σημασία δεν έχει
ό,τι κοιτούσα μόνο ερημιά και ερείπια
όπου στεκόμουν άνυδρες χώρες
όπου ανάσαινα
μονάχα λίβας και σκόνη των αιώνων

κάποτε

βρήκα ένα γέροντα θλιμμένο
να κάθεται κάτω από ένα δέντρο χάρτινο
και τον πλησίασα δειλά
γύρισε και με κοίταξε
και είχε στο βλέμμα του
κουρνιάσει ένας λευκός θάνατος
κι είχε στο πρόσωπό του
ξεκουραστεί η αφθονία του τίποτα

"ήρθες ξανά" μου είπε
και με καλωσόρισε
"κάθισε δίπλα μου λοιπόν
γιατί είμαι μόνος αιώνες τώρα
και διψάω να μιλήσω σ'ένα επισκέπτη..."

και κάθισα κοντά του

κάτω απ'το χάρτινο κείνο δέντρο
κι ένιωσα πως ο γέροντας αυτός
ήταν εκεί για μένα από πάντα
κι ένιωσα τόσο περίεργα όταν τον αισθάνθηκα
τόσο αλλόκοτα νεκρό
τόσο γεμάτο από Τίποτα...

"μη με κοιτάζεις όσο θα σου λέω
μη με αγγίξεις
τίποτε είμαι γεμάτος
και δε θα νιώσεις παρά τίποτα
μη με ρωτήσεις πόσο έζησα
γιατί το έχω ξεχάσει
μη με φοβάσαι
η μοναξιά και η έπαρση
προξενούν μονάχα θλίψη"

άρχισε να λέει

και η φωνή του χάιδευε τ'αυτιά μου
και σκιά δεν έριχνε το ψεύτικο αυτό δέντρο...

"χρειάζεσαι ένα κόσμο αλλιώτικο
αυτός που ζεις είναι αυταπάτη
χρειάζεσαι πολέμους με άλλες μάχες
τούτες που δίνεις κιόλας σε κουράσανε
χρειάζεσαι ανθρώπους με καρδιά
αυτούς που αγάπησες
όλοι πεθάνανε..."

είπε ο γέροντας και είχα κλειστά τα μάτια
και το κεφάλι μου σκυφτό
να μην με αρπάζει η τρέλα του τοπίου

"χρειάζεσαι άλλες μουσικές
τούτες που ακούς σε ανισορροπούν
είναι κραυγές αρρώστων, είναι νυχτωδίες
άλλες χρειάζεσαι αυγές
οι ήλιοι που ανατέλλουν στη ζωή σου
κι αυτοί ψεύτικοι είναι
όπως αυτό το δέντρο..."

είπε ξανά ο γέροντας και στο μυαλό μου
σφυροκοπούσε μια φρενήρης άρνηση
να μην αλλοιώνομαι άλλο στο πουθενά
να φύγω
να επιστρέψω
να ξυπνήσω!

"εμένα σύντομα θα με ξεχάσεις
τίποτε είμαι
και δεν γεμίζω πια ούτε τον εαυτό μου
εμένα γρήγορα θα με περάσεις
αλλά, πόσο σε συμπονώ,
μ'εσένα θα εξακολουθείς να συνυπάρχεις!"

είπε ξανά και άκουσα το γέλιο του
κραυγή κι αυτό
παράφωνη οιμωγή απ'το τίποτα
και προσευχήθηκα να αδειάσω ξαφνικά
να τρέξω πίσω, να χαθώ,
να νιώσω εμένα ακέραιο,
να ξυπνήσω!

"κράτησε τούτο που σου λέω
πριν να ξυπνήσεις κει απ'όπου ήρθες
όλα είναι όπως εγώ
τίποτε
αν δεν γεμίσουν από σένα
όλα είναι όπως το δέντρο αυτό
ψεύτικα
αν δεν δονούνται από σένα
όλα είναι χαμένα
όπως ο χρόνος σου μαζί μου
αν δεν ντυθούν αγάπη
από σένα!"

τούτα είπε ο γέροντας
πριν με αφήσει
και τον αφήσω κι εγώ
και έχω μια εικόνα τελευταία
πριν πάλι ευλογηθώ
στον κόσμο των ανθρώπων να ξυπνήσω
ο γέροντας να εξαφανίζεται
το δέντρο να αφανίζεται
κι εμένα να στέκω ολομόναχος
σ'ένα απέραντο τοπίο
από περίεργο φως

και να μιλάω σε μένα...

16/7/2001

16 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

"κράτησε τούτο που σου λέω
πριν να ξυπνήσεις κει απ'όπου ήρθες
όλα είναι όπως εγώ
τίποτε
αν δεν γεμίσουν από σένα
όλα είναι όπως το δέντρο αυτό
ψεύτικα
αν δεν δονούνται από σένα
όλα είναι χαμένα
όπως ο χρόνος σου μαζί μου
αν δεν ντυθούν αγάπη
από σένα!"





Πραγματικά υπέροχο έχεις απόλυτο δίκιο ποιητή .....

όλα από εμάς εξαρτώνται .......

αν δεν νιώσεις δεν γίνετε τίποτα ...

να σαι καλά ποιητή ...

το κρατώ αυτό που έγραψες σαν συμβουλή ....

Νερένια είπε...

Νημέρη,

το ρούφηξα από την αρχή ως την τελευταία τελεία...

"και να μιλάω σε μένα..."

αυτή είναι η δύναμη του κάτι....

του δικού μας κάτι...


καλό βράδυ, Ονειρευτή...

Νimertis είπε...

εμείς τα νοηματοδοτούμε όλα φίλε Δημήτρη... μεγάλη κουβέντα, θα πει κανείς... ωραία ακούγεται ως 'ποιητικός αφορισμός', ταυτολογία θα πει άλλος... κι όμως, αποδεικνύεται καθημερινά... το ζήτημα του αυτο-προσδιορισμού ή του ετερο-προσδιορισμού δεν είναι εύκολο να αναλυθεί αυτή τη στιγμή... μέσα από το ποιητικό εγχείρημα όμως γίνεται μια νύξη... σ'ευχαριστώ για την προσοχή σου!

ευχαριστώ Νερένια μου για το Ονειρευτής... μπορεί αν άφηνα το Νημερτής να διάλεγα το Ονειρευτής...

Ανώνυμος είπε...

"η μοναξιά και η έπαρση προξενούν μονάχα θλίψη" κι εγώ χρειάζομαι χαρά κι αγάπη, κουράστηκα να ζω μέσα στων άλλων τα όνειρα, κουράστηκα να ζω "μασώντας" αυταπάτες, κουράστηκα ν' ακούω σειρήνες, να αναπνέω γκρίζους καπνούς, να σκορπίζομαι στο πρώτο φύσημα του αγέρα... κουράστηκα

Νημερτή, συγκλονιστικό! για μια ακόμη φορά έχω συνεπαρθεί, σ' ευχαριστώ

Νimertis είπε...

Silena, τούτη η κόπωση που περιγράφεις είναι, αισθάνομαι πέρας και αφετηρία... αλίμονο σε κείνον στον οποίο στάθηκε μόνο πέρας... έχουμε αντιστάσεις, έχουμε δυνάμεις και η φωνή της ψυχής μας παλεύει να ακουστεί... ας δώσουμε λίγο χώρο στην εσωτερική σιγή... για να ακούσουμε επιτέλους όσα έχει να μας πει η ψυχή μας...
σ'ευχαριστώ πολύ!

goofyMAGOUFH είπε...

"να μην με αρπάζει η τρέλα του τοπίου"

VENNIS MAK είπε...

Μια φορα κ εναν καιρο...-καποτε θα σου διαβασω ενα παραμυθι που μου θυμισες με αυτο το κειμενο..-τοτε που ακομη πιστευα στα παραμυθια,και εγραφα..

Νimertis είπε...

Γκούφη μου καλημέρα... μην και ήθελες να συνεχίσεις;

Ναι Βενετία, περιμένω το παραμύθι... σε λωλό και σε μικρό μη τάξεις...

Τατιάνα Καρύδη είπε...

Νημερτή,
"αν δεν ντυθούν αγάπη από σένα"
Ολα ειναι Τίποτα!

Συμπυκνώνεις τα Πάντα στην Αγάπη που νοηματοδοτεί.

Μου άρεσε πολύ αυτο το τοπίο έτσι παγωμένο, έτσι άδειο, έτσι μόνο, και γεμίζει μόνο με την Αγάπη σου.

Νimertis είπε...

Αναϊδα καλώς ήρθες στη Περιοχή Μ... τώρα, έτσι όπως το φώτισες το ποίημα, το ένιωσα κι εγώ... ξανά! σ'ευχαριστώ!

Τατιάνα Καρύδη είπε...

Νημερτή,
Έχω συχνα ..ξανάρθει!
Εδώ κυκλοφορώ-αν και ως Ρεγγίνα συνηθως-
Αποφάσισα ν αποκαλύψω ότι Ρεγγινα και Αναΐδα είναι ένα πρόσωπο.
Γράφεις εξαιρετικά!

VENNIS MAK είπε...

χχαα!!!να υποθεσω το 2?οπως κ ναχει-μικρος στον χρονο(ολοι μας)-μεγαλος στο πνευμα-το αντιστροφο θα με τρομαζε!!

Νimertis είπε...

Φίλη μου Ρεγγίνα, παρότι προέβης σε συγκλονιστική αποκάλυψη, δια το ωραίον του θέματος, θα επιμείνω να θεωρώ την Αναϊδα ως έτερη προσωπικότητα και θα αναμένω από εκείνη κάποιο σχόλιο (!!!)

Βενετία... μπορεί και τα δυο ξέρεις... βεβαίως είμαι νεότατος ακόμη, θαλερός και διαυγέστατος [λέμε τώρα] και επίσης τα έχω... 400!!! [καλά, επ'αυτού...]... σ'ευχαριστώ για το 'μεγάλος στο πνεύμα'... να επαναληφθεί!!!

VENNIS MAK είπε...

μεγαλος στο πνευμα-λοιπον!!!-ο μαγνητης του μπλογκ σου-καλα κρατει..

Νimertis είπε...

Νημερτομαγνήτης...

VENNIS MAK είπε...

το βεναστρο αφηνεται-ηθελημενα κ προς ωρας...