Κυριακή 11 Ιουλίου 2010


Άλυσος

Το σώμα του μυαλού μου
Ο νους του σώματος…
Μια αλυσίδα έδεσες από την νότια σκέψη
Ως τη βορινή απουσία
και ο κάθε κρίκος
ωκεάνιος στεναγμός…

το βλέμμα του νου μου
η νόηση των ματιών μου…

έχω ακόμη ένα στάχυ
από την αρπαγή της Κόρης
έμεινε δυο χιλιετηρίδες ακέραιο
να σε περιμένει
έχω ακόμη ένα σταμνί
ολόδροσο νερό των καθαρμών
κι ένα λευκό σεντόνι
στα σεπτά μυστήρια αν ποτέ αξιωθώ
μύστης να εισέλθω
στην άλυσο των αδελφών
ο έσχατος εγώ…

ο ήχος του αλλόκοτου
το στερέωμα των φθόγγων…
Εκάς οι βέβηλοι!
κι όλοι οι αγαπημένοι
Μακριά!

Αν πρόκειται ακέραιος να σβήσω
Αν πρόκειται ν’αναλωθώ
Έχω ένα σώμα να αφανίσω
Και μια ψυχή που φλέγεται
Από δροσιά!
Ένα μεγάλο θάνατο
Έχω να ζήσω
Και το χαμόγελό σας
Με αποσπά…

Ιουλ 2009

13 σχόλια:

Νερένια είπε...

Υπέροχο...

Νimertis είπε...

καλωσόρισες Νερένια στην Περιοχή Μ... σ'ευχαριστώ πολύ!

Ανώνυμος είπε...

"ένα μεγάλο θάνατο έχω να ζήσω και το χαμόγελό σας με αποσπά..."

καταπληκτικό
εύχομαι μια "αέρινη" μέρα

Ευαγγελία Πατεράκη είπε...

Μας αποσπά,
Νημερτή μου,
το χαμόγελο
όταν
ακόμη
δεν είμαστε έτοιμοι
για τον μεγάλο θάνατο...

Είσαι Υπέροχος!!!
Την αγάπη μου!!!

Δέσποινα Γιαννάκου είπε...

Εσωτερική αναζήτηση ...
Μια αρμονία μέσα απ τους κοσμικούς νόμους που έχουμε αποκοπεί...
Να νιώσουμε την αφθονία που κυκλοφορεί στη ζωή μας ,με συνειδητές επιλογές ,ακούγοντας τους χτύπους της καρδιάς, μακριά από περιττές εντάσεις..χωρίς να φοβόμαστε το άγνωστο..
Απελευθερωμένοι από δεσμεύσεις.. μακριά απ΄αυτούς που διεκδικούν την ψυχή μας..
Αναπτύσσοντας ικανότητες... υπηρετώντας την Ολότητα μέσα μας και γύρω μας...
Εκστασιασμένη πάντα από την τελειότητα της γραφής σου με
την πιο γλυκιά μου καλημέρα !!!

e_digonis είπε...

Η μεγαλη βυθιση στο εσωτερο και αφθαρτο ειναι. Το "εγω" που αποτελει το εσχατο μερος μιας μεγαλης αλυσιδας! Σπανε οι κρικοι κατω απο το φως της Ανατολής για να αναγεννηθουν και παλι μεσα στην αεναη τροχια της παγκοσμιας συνειδησης.

Εξαιρετικο!

Νimertis είπε...

σου εύχομαι κι εγώ silena μια όμορφη και δημιουργική εβδομάδα... να σαι καλά!

Πυρφόρα μου μοναδική
αυτό το χαμόγελο είναι που κάνει το βήμα μετέωρο
και την απόφαση να κλονίζεται
με την αγάπη μου η Δευτέρα σου!!

είναι πολύ όμορφα τα λόγια σου Δέσποινα, αντίστοιχα με την ψυχή σου... σ'ευχαριστώ...

e_digonis είμαστε κρίκοι της μεγάλης Αλύσου... και όλο τούτο το αντιλαμβάνεται κανείς μονάχα μέσα από τις οδυνηρές εσωτερικές του διαδρομές... σ'ευχαριστώ για την προσοχή σου!

Alex είπε...

..Ένα μεγάλο θάνατο
Έχω να ζήσω
Και το χαμόγελό σας
Με αποσπά..


Tι υπέροχη κατακλείδα !!
εξαιρετικό !!
Δεν έχω λόγια...από τα καλυτερά σας !!
Ευχαριστήθηκα τόσο που το διάβασα !

Νimertis είπε...

Φίλη μου Αλεξ μου άρεσε αυτό το 'ευχαριστήθηκα που το διάβασα'... ήταν πολύ όμορφο... να σαι καλά!

Vaso Mprataki είπε...

Έχω ακόμη ένα στάχυ
από την αρπαγή της Κόρης
έμεινε δυο χιλιετηρίδες ακέραιο
να σε περιμένει
έχω ακόμη ένα σταμνί
ολόδροσο νερό των καθαρμών
κι ένα λευκό σεντόνι
στα σεπτά μυστήρια αν ποτέ αξιωθώ
μύστης να εισέλθω
στην άλυσο των αδελφών
ο έσχατος εγώ ...

Με ταξίδεψες και πραγματικά ήταν ένα υπέροχο ταξίδι μέσα στους αιώνες!!!
Τον ζήλεψα Νημερτή μου τον μύστη σου ...τι πιο υπέροχο από το να βγαίνει κανείς από το σκοτάδι στο φως!!

...Ένα μεγάλο θάνατο
Έχω να ζήσω
Και το χαμόγελό σας
Με αποσπά…

Μα που είναι τελικά το φως;στον θάνατο; και αν είναι έτσι;τι αποσπά την προσοχή μας από τον θάνατο; οι ευτυχισμένες στιγμές μας με τους ανθρώπους που αγαπάμε;

Υπέροχο ποιητή μου το ποίημα σου από αυτά που αγαπώ ιδιαίτερα !!![και ας είναι από αυτά που δεν αρκεί μια απλή ανάγνωση τους ...]

Την καληνύχτα μου
με τα φιλιά μου!!!

Νimertis είπε...

Βάσω μου καλημέρα... ο μύστης αυτός γνωρίζει πως προηγείται ο θάνατος του παλαιού για να μπορέσει να 'γεννηθεί άνωθεν' ή, διαφορετικά, να εξέλθει του σκοτεινού σπηλαίου συνειδητός και φωτεινός... δεν γίνεται διαφορετικά... δεν μπορείς να κουβαλάς... πτώματα μαζί σου, γίνεσαι βαρύς, αργός, νωθρός και τελικά, μολύνεσαι, σήπεσαι... σ'ευχαριστώ πολύ για το χρόνο σου και την προσοχή σου... τις ωραιότερες σκέψεις μου!

goofyMAGOUFH είπε...

Μας παροτρύνεις να συνεχίσουμε
να σου χαμογελάμε, Νημερτή
ή
μας παρακαλάς εντέχνως να πάψουμε;

Νimertis είπε...

δεν μπορώ, θα το εκφράσω ανοιχτά, χαμογέλασα γλυκά με τούτο το σχόλιό σου Γκούφη μου... γιατί, βέβαια, μου είναι αδύνατον να απαντήσω στην ερώτηση... δεν π ρ έ π ε ι να απαντήσω... εκεί κρύβεται, σε τούτο μεταίχμιο όλο το ζουμί... με ξεκλείδωσες, παραδίνομαι!!! υπέροχη Γκούφη!