Τετάρτη 16 Ιουνίου 2010



ευτυχισμένος είναι ο άνθρωπος που δεν είναι τίποτε

 «Πώς τα πας; Είναι οι μέρες σου γρήγορες σαν αστραπή; Ζεις μέσα σε μία μέρα, χιλιάδες χρόνια; Είναι παράξενο το πόσο πραγματικό πρόβλημα είναι για τους περισσότερους ανθρώπους η βαρεμάρα. Πρέπει να κάνουν κάτι συνέχεια, να απασχολούνται με κάτι, κάποια δραστηριότητα, μ' ένα βιβλίο, στην κουζίνα, με τα παιδιά ή με το Θεό. Αλλιώς μένουν μόνοι τους με τους εαυτούς τους, πράγμα πολύ βαρετό. Όταν μένουν με τον εαυτό τους γίνονται εγωκεντρικοί, μπλέκονται, αρρωσταίνουν ή γίνονται βαρύθυμοι. Ένα μυαλό που δεν είναι απασχολημένο - όχι ένα αρνητικά άδειο μυαλό, αλλά ένα ξύπνιο παθιασμένο μυαλό, ένα ολοκληρωτικά κενό μυαλό - ένα τέτοιο μυαλό είναι πάντα φρέσκο, ικανό, με άπειρες δυνατότητες. Οι σκέψεις δεν είναι δημιουργικές, είναι πληκτικές, μάλλον κουτές. Μπορεί μια σκέψη να είναι έξυπνη, αλλά η εξυπνάδα είναι το ίδιο μ' ένα κοφτερό εργαλείο: γρήγορα φθείρεται· γι' αυτό οι έξυπνοι άνθρωποι είναι κουτοί.
  Άφησε το μυαλό χωρίς καμιά απασχόληση, χωρίς να του δίνεις σκόπιμα δουλειά· αυτό άφησέ το να γίνεται αντί να το καλλιεργείς. Διάβασέ το ετούτο συνειδητά κι άστο να συμβεί. Να σου πουν ή να διαβάσεις για το μη απασχολημένο μυαλό είναι σπουδαίο, αλλά είναι και πώς το διαβάζεις και πώς τ' ακούς.
  Εκείνο που έχει σημασία είναι να κάνεις το σωστό είδος ασκήσεων, να κοιμάσαι καλά κι η μέρα σου να έχει νόημα. Αλλά κανείς γλιστράει τόσο εύκολα στη ρουτίνα κι ύστερα λειτουργεί με βάση το εύκολο μοντέλο της αυταρέσκειας ή με το μοντέλο του εξαναγκασμού του εαυτού σου να κάνει το σωστό. Όλα όμως τα μοντέλα απονεκρώνουν, οδηγούν σε αργό μαρασμό. Να είσαι δημιουργικός σημαίνει να περάσεις μια πλούσια μέρα έχοντας απλώς επίγνωση χωρίς κανέναν εξαναγκασμό, χωρίς σύγκρουση, φόβο ή σύγκριση.
  Βλέπεις, υπάρχουν σπάνιες στιγμές που νιώθουμε έτσι και το μεγαλύτερο μέρος της ζωής μας είναι φτιαγμένο από διαβρωτικές αναμνήσεις, απογοητεύσεις, μάταιες προσπάθειες, κι εκείνο που είναι αληθινό να προσπερνάει. Το σύννεφο της μονοτονίας καλύπτει τα πάντα, κι εκείνο που είναι αληθινό σβήνει. Είναι πράγματι αρκετά κοπιαστικό να διαπεράσεις αυτό το σύννεφο και να βρεθείς στο απλό, καθαρό φως. Απλώς δες τα όλα τούτα κι αυτό είναι όλο. Μην προσπαθήσεις να είσαι απλή. Αυτή η προσπάθεια το μόνο που καταφέρνει είναι να γεννάει περιπλοκές και δυστυχία. Προσπάθεια σημαίνει ότι θέλεις να γίνεις κάτι και το να θέλεις να γίνεις κάτι σημαίνει πάντοτε επιθυμία — με τις απογοητεύσεις της.
  Είναι πολύ σημαντικό να ελευθερώσει κανείς τον εαυτό του από κάθε συναισθηματική, ψυχολογική ταραχή, πράγμα που δεν σημαίνει ότι πρέπει να σκληρύνει απέναντι στη ζωή. Αυτού του είδους οι ταραχές χτίζουν σταδιακά ποικίλες ψυχολογικές αντιστάσεις που επηρεάζουν και το σώμα, φέρνοντας διάφορες αρρώστιες. Η ζωή είναι μια σειρά από γεγονότα (επιθυμητά και ανεπιθύμητα)· και όσο μαζεύουμε, όσο ξεδιαλέγουμε εκείνα που θα κρατήσουμε κι εκείνα που θα πετάξουμε, θα υπάρχει αναπόφευκτα η σύγκρουση (της δυαδικότητας) που αυτή η ίδια είναι η ταραχή. Και αυτή η σειρά από ταραχές σκληραίνει το νου, την καρδιά· είναι μια διαδικασία κλεισίματος στον εαυτό, οπότε υπάρχει πόνος. Χρειάζεται τεράστια επίγνωση για να επιτρέψεις στην κίνηση της ζωής να γίνει αποδεκτή χωρίς καμία επιλογή, χωρίς καμία κίνηση προς οτιδήποτε επιθυμητό ή ανεπιθύμητο. Το θέμα δεν είναι να προσπαθείς όλη την ώρα να έχεις επίγνωση, πράγμα που είναι κουραστικό, αλλά να δεις την αναγκαιότητα της αλήθειας που φέρνει η επίγνωση, οπότε θ' ανακαλύψεις ότι αυτή η ίδια η αναγκαιότητα ενεργεί χωρίς να πιέζεις τον εαυτό σου να έχει επίγνωση…
…Οι πιο μορφωμένοι άνθρωποι, εκείνοι που κατέχουν ατέλειωτες πληροφορίες και γνώση, κι εκείνοι που έχουν επιστημονική μόρφωση, έχουν νοημοσύνη; Δεν νομίζεις ότι η νοημοσύνη είναι κάτι τελείως διαφορετικό; Στην πραγματικότητα είναι ολοκληρωτική ελευθερία από το φόβο. Εκείνοι που η ηθική τους βασίζεται στο να νιώθουν ασφάλεια, κάθε είδους ασφάλεια, δεν είναι ηθικοί, γιατί η επιθυμία για ασφάλεια είναι αποτέλεσμα του φόβου. Ο φόβος και η συγκράτηση από το φόβο, πράγμα που το ονομάζουμε ηθική, στην πραγματικότητα δεν είναι ηθική. Νοημοσύνη είναι η ολοκληρωτική ελευθερία από το φόβο. Νοημοσύνη δεν είναι να είσαι καθωσπρέπει ούτε οι διάφορες αρετές που έχουν καλλιεργηθεί από φόβο. Στην κατανόηση του φόβου υπάρχει κάτι που είναι τελείως διαφορετικό από τις θεωρίες του νου…»




Κρισναμούρτι "Γράμματα σε μια νεαρή φίλη"
Ανάμεσα στο Ιούνιο του 1948 και τον Μάρτιο του 1960, ο Κρισναμούρτι έγραψε αυτά τα γράμματα σε μια νεαρή φίλη του, την Ναντίνι Μέτα. Αυτά τα δεκαοκτώ γράμματα εμφανίστηκαν για πρώτη  φορά στο βιβλίο της Pupul Jayakar (αδελφής της Ναντίνι Μέτα) “Krishnamurti – A Biography,” στο κεφάλαιο 23, με τον τίτλο, "Ευτυχισμένος είναι ο άνθρωπος που δεν είναι τίποτα"

12 σχόλια:

~reflection~ είπε...

Μου θύμισες το ΖΕΝ:
Να ρέεις με τα γεγονότα...

Αφησε να εξελιχθείς αυτοβουλα...

Επίσης, ηπρωτη φράση με παρεπεμψε στον λατρεμενο μου Καζαντζακη...

Ευτυχια?..
Αν δεν μαθεις να είσαι επινοητικά αισιόδοξος μέσα από τις διαδοχικές παλινδρομήσεις των εμποδίων, που φευγουν και ξαναρχονται εφοδιασμένα με αντοχες υψίστης ασφαλείας, δε θα αγγίξεις εκεινα τα χείλη που σταζουν ευτυχίας φιλια και χαμογελα...

Σε φιλω Νημετρη...
με συνείδηση της μικρότητάς μου και ξεροντας πως όσο περισσοτερα μαθαινω τόσο πιο δυστυχής γίνομαι - αυτο δεν είναι ΖΕΝ ... μου το είχε πει, μικρή όταν ήμουν, η γιαγια μου!...

Ανώνυμος είπε...

η ανάρτησή σου είναι καταπληκτική, απίστευτα αληθινή, και δυστυχώς, περιγράφει πώς ΔΕΝ ζούνε οι άνθρωποι σήμερα.
"Το θέμα δεν είναι να προσπαθείς όλη την ώρα να έχεις επίγνωση, πράγμα που είναι κουραστικό, αλλά να δεις την αναγκαιότητα της αλήθειας που φέρνει η επίγνωση, οπότε θ' ανακαλύψεις ότι αυτή η ίδια η αναγκαιότητα ενεργεί χωρίς να πιέζεις τον εαυτό σου να έχει επίγνωση…
............
Η νοημοσύνη στην πραγματικότητα είναι ολοκληρωτική ελευθερία από το φόβο"
με ενθουσίασε τόσο που θα ήθελα να την αναρτήσω και στο δικό μου blog, αν βέβαια δεν έχεις αντίρρηση.
Καληνύχτα και να μας χαρίζεις πάντα λίγη από τη σοφία που υπάρχει στο σύμπαν.

Νimertis είπε...

Φίλη μου Κάκια, σ'ευχαριστώ που αναφέρθηκες στο Ζεν... το αγαπώ πολύ τούτο το αναζωογονητικό αγέρι της επικοινωνίας μας... κι έχεις πάντα κάτι ενδιαφέρον, σημαντικό, αξιόλογο να καταθέσεις... όπως αυτό για τη γιαγιά σου... ποιος είπε ότι οι γιαγιάδες δεν είναι δασκάλες του Ζεν;
---------------------------------
Silena φίλη μου, εννοείται πως μπορείς να δημοσιεύσεις ό,τι θέλεις... άλλωστε όλοι αντλούμε από την ίδια μεγάλη πηγή, έτσι δεν είναι;
Ξέρεις, συμφωνώ με την άποψή σου για την επίγνωση... μου φαίνεται πως έχεις περπατήσει στην ατραπό και έχεις βιώσει πράγματα... σ'ευχαριστώ πολύ για την υποδοχή σου... με ευχαρίστησε ιδιαίτερα...

ΧΡΙΣΤΟΦΟΡΟΣ είπε...

Αλήθεια αν μπορούσαμε να κατανοήσουμε αυτές τις αλήθειες που αιώνες αναλλοίωτες μείναν θα είμασταν καλύτεροι; "Η νοημοσύνη είναι ολοκληρωτική ελευθερία από το φόβο"
Τι μεγαλειώδης σκέψη. Τι κρίμα που δεν το γνωρίζουμε. Τι κρίμα που και αν το γνωρίζαμε δεν θα το καταλαβαίναμε.
Εξαιρετική ανάρτηση που προσφέρει!!

Ανώνυμος είπε...

σ' ευχαριστώ κι εγώ, καλημέρα

MARIA ANDREADELLI είπε...

Εξαιρετικός ο Κρίσνα και αρκετές φορές λυτρωτικός. Δείχνει το φως στον ορίζοντα αλλά ο δρόμος είναι προσωπικός και κάθε άνθρωπος μπορεί να φτιάξει και να περπατήσει μόνο τον δικό του. Φόβος, ο μοχλός της κίνησης και της παύσης, μα και αν τον λύσουμε τι ζωη θα ζήσουμε;
Κατά καιρούς επιστρέφω στα βιβλία του Κρίσναμουρτι και αυτή η ανάρτηση μου θύμιση ότι έχω καιρό να επιστρέψω.
Καλημέρα!

Νimertis είπε...

Φίλε μου Χριστόφορε, τελικά σε κάτι τόσο 'απλό' βρίσκεται το κλειδί που ανοίγει την πόρτα της επίγνωσης... χωρίς μεγαλόσχημους δασκάλους, χωρίς ιερατεία, χωρίς φανφάρες και στολίδια... αλλά αυτή η ολοκληρωτική ελευθερία από το φόβο είναι μια αληθινή επανάσταση... η μόνη και αληθινή επανάσταση που θα μπορούσε ένας άνθρωπος να κάνει στη ζωή του... έξω από τα δεσμά του φόβου, ο άνθρωπος λυτρώνεται, μπορεί να αγαπήσει, μπορεί να γελάσει, μπορεί να ε ί ν α ι... απλά και ροϊκά... χαίρομαι που βρήκες τόσο ενδιαφέρουσα την ανάρτηση...
-----------------------------------
Ξέρεις Μαρία, αυτή την τρυφερή οικειότητα αισθάνομαι κι εγώ για τον Κρισναμούρτι... πολλά χρόνια τώρα... από τότε που τον πρωτοπήρα στα χέρια μου και δεν ήξερα πως εκείνο το παλιό, φθαρμένο βιβλίο του πατέρα μου [Εκπαίδευση, η αρχή και το τέλος] θα μου άλλαζε τόσα πολλά στη ζωή μου... το ένιωσα και σε σένα όταν διάβασα που τον αποκάλεσες Κρίσνα... τι όμορφο! Μερικές φορές που τον βλέπω από κάποια βιντεάκια συγκινούμαι, νομίζω ότι είναι ο αγαπημένος μου φίλος, ο αδελφός μου, ο δικός μου άνθρωπος... όχι δάσκαλος, όχι πατέρας... κάποιος που αφηγείται την δράση του φωτός!!! Κάποιος που αρνήθηκε κάποτε βασίλεια και παλάτια από την πανίσχυρη ΠΘΕ και τράβηξε τον ολόδικό του μοναχικό αλλά και φωτεινό δρόμο... Το χάρηκα το σχόλιό σου... αληθινά!

negentropist είπε...

Είχα την τύχη να τον γνωρίσω κάποιο καλοκαίρι, πριν απο ... αρκετά χρόνια, στο Βrockwood Park στο Λονδίνο. Ήταν η πρώτη και τελευταία φορά που είδα αυτόν τον υπέροχο άνθρωπο, που απρόσμενα άγγιξε τη σκέψη μου.

21 διαχρονικά διαμάντια ...

Kαλό σ/κ

:)

Νimertis είπε...

Φίλε negentropist, πριν απ'όλα να σε καλωσορίσω στην Περιοχή Μ και να σε ευχαριστήσω θερμά για το σχόλιό σου... Δεύτερον να σου πω ότι... σε ζηλεύω! Είχες την μοναδική ευκαιρία να τον γνωρίσεις από κοντά... εξαιρετική τύχη! [μήπως μπορείς να επανέλθεις με κάποια στοιχεία, κάποιες λεπτομέρειες; θα το εκτιμούσα ιδιαίτερα!]
Τρίτον, περιηγήθηκα εν τάχει όμως, το πολύ ενδιαφέρον ιστολόγιό σου... χάρηκα που σε αντάμωσα... σ'ευχαριστώ και πάλι!

dimitrisp(σε χρονο ενεστωτα) είπε...

Είμαι ο γαλανός ουρανός και το μαύρο σύννεφο,
Είμαι ο καταρράκτης και ο ήχος του,
Είμαι το πέτρινο είδωλο κι η πέτρα η ίδια,
Είμαι το ρόδο και τα πεσμένα του φύλλα,
Το αγριολούλουδο κι ο λωτός ο ιερός,
Είμαι τα νερά τ αγιασμένα κι η ατάραχη Λίμνη,
Είμαι το δένδρο που υψώνεται μες τα βουνά
Το ταπεινό χορτάρι στον απόμερο δρόμο,
Το τρυφερό φυλλαράκι κι η θαλερή φυλλωσιά.

Είμαι βάρβαρος και σοφός,
Είμαι ασεβής και ευσεβής,
Είμαι θρήσκος και άθρησκος,
Είμαι παρθένα και πόρνη,
Είμαι απαλαγμένος και δέσμιος του χρόνου,
Είμαι άφθαρτος και φθαρτός,
Είμαι η αυταπάρνηση η ίδια κι ο περήφανος κτήτορας,
Είμαι όλα, λίγοι με ξέρουν.

Δεν είμαι Αυτό μα ούτε και Κείνο,
Ξεκομμένος δεν είμαι ούτε προσκολλημένος,
Ούτε παράδεισος είμαι ούτε κόλαση, (λίγοι με ξέρουν)
Φιλοσοφία δεν είμαι ούτε θρησκεία,
Δεν είμαι δάσκαλος ούτε μαθητής,
Κοίτα φίλε, τα πάντα είμαι,
Είμαι καθάριος σαν ρυάκι του βουνού,
Σαν το καινούριο της άνοιξης φύλλο απλός.
Ευτυχισμένοι ζουν
Όσοι με συναντούν.

Κρισναμούρτι Τζίντου
Μετ. Νίκος Πιλάβιος.

Μεγάλο ταξίδι ξεκινάει κανείς αν τα λόγια του Κρίσνατζι(έτσι τον φώναζαν οι κοντινοί σε αυτόν άνθρωποι, δείχνει οικειότητα και σεβασμό) τον αγγίξουν...
Καλησπέρα Nimertis, φίλε κι αδερφέ.

negentropist είπε...

Φίλε Νημερτή

ευχαριστώ πολύ για την θερμή υποδοχή στο πολύ ενδιαφέρον ιστολόγιό σου.

Toν Krishnamurti τον γνώρισα σε ηλικία 22 ετών (λίγο περισσότερο απο 2,5 δεκαετίες πριν) σε μία ομιλία του στο Brockwood Park, στην εξοχή του Hampshire στη Νότια Αγγλία. Πήγα εκεί ανεπίσημα με την βοήθεια μιας φίλης μου, που γνώριζε κάποιον που εργαζόταν στο λεγόμενο Krishnamurti Center. Ήταν μία εκπληκτική εμπειρία που άλλαξε την ζωή μου.

Είχα βέβαια διαβάσει αρκετά βιβλία του πριν την επίσκεψή μου εκεί. Αν θυμάμαι καλά, μεταξύ αυτών ήταν τα εξής : Το δίχτυ της σκέψης ... Η πρώτη και τελευταία Ελευθερία ... Ελευθερία απο το γνωστό ... και άλλα. Ήξερα δηλαδή ποιος ποιός ήταν ο πυρήνας της φιλοσοφίας του.

Όμως εκεί έζησα μια πρωτοφανή εμπειρία. Καταγοητεύτηκα απο έναν απλό άνθρωπο που καθήλωνε και μαγνήτιζε το ακροατήριο με το διαπεραστικό βλέμμα, τα τεράστια λαμπερά μάτια και την ήρεμη φωνή του. Στο τέλος της απολαυστικής ομιλίας του άρχισαν οι ερωτήσεις. Κάποια στιγμή σήκωσα το χέρι μου και τόλμησα να τον ρωτήσω κάτι προφανές και κατώτερο των περιστάσεων ... είχε σχέση με το "ΠΩΣ" ... δηλαδή, αν υπάρχει κάποιος δρόμος ή τρόπος για να αφαιρέσουμε τα φίλτρα της σκέψης μας όταν "παρατηρούμε", υπερβαίνοντας την διαμόρφωση του εγκεφάλου μας, απο τους διάφορους "-ισμούς", αλλά και τους τεχνητούς ανθρωπογενείς διαχωρισμούς. Θυμάμαι ότι χαμογέλασε και με ρώτησε ποια είναι η εθνικότητά μου. Του είπα ότι είμαι έλληνας. Απάντησε οτι στον γεωγραφικό χώρο που ονομάζουμε Ελλάδα έζησε ένας απο τους πιό "ηθικούς" ανθρώπους, που έχουν ποτέ ζήσει στον πλανήτη μας, ίσως ο πιο ηθικός ... ο Σωκράτης ! Αμέσως μετά μου εξήγησε το προφανές. Ότι δεν υπάρχει τρόπος ή τεχνική για την υποβάθμιση του "Εγώ", δηλαδή της σκέψης μας και της διαμόρφωσης του εγκεφάλου μας με τα συνοδά φίλτρα, που μας εμποδίζουν να αντιληφθούμε την πραγματικότητα όπως είναι. Την απάντηση την βρίσκει ο καθένας ΜΟΝΟΣ του, με απλή συνειδητοποίηση των παραμορφωτικών μηχανισμών και φίλτρων. Δεν χρειάζεται τίποτε άλλο !!!

Μετά το τέλος των ερωτήσεων, πρόλαβα να του σφίξω το χέρι λέγοντάς του "ευχαριστώ". Μου είπε και εκείνος ευχαριστώ. Αυτό ήταν όλο ! θυμάμαι χαρακτηριστικά ότι "πέταγα" κυριολεκτικά μετά την επαφή αυτή. Ήταν σαν να έβλεπα τον κόσμο απο ψηλά και μου φαινόντουσαν ασήμαντα τα προβλήματα, οι μικροπρέπειες, οι εγωϊσμοί, οι διαμάχες, οι τεχνητοί κοινωνικοί διαχωρισμοί κλπ. Είχα πλέον καταλάβει τι δύναμη κρύβει μέσα του ο καθένας μας και ότι δεν έχουμε ανάγκη τους διάφορους γκουρού, τους "-ισμούς", τις αφελείς εξ αποκαλύψεως αλήθειες κλπ.

Έκτοτε δεν υπάρχει βιβλίο ή ομιλία του που να μην έχω διαβάσει.

Όσοι θέλουν να διαβάσουν ΑΠΕΥΘΕΙΑΣ σε μορφή pdf πολλά απο τα βιβλία του, ίσως βρουν χρήσιμο το παρακάτω link:

Online Βιβλία Krishnamurti

Για να μη κουράζω άλλο, ας προσθέσω μία τελευταία "πινελιά". Όταν ένας φίλος μου με ενημέρωσε για τον θάνατό του (Φεβρουάριο 1986), κατακλύστηκα απο βαθιά λύπη, αλλά αμέσως σκέφτηκα ότι είναι "ζωντανός" στο νου όσων έχουν έρθει σε επαφή με τη φιλοσοφία του.

Καλό σ/κ

:)

Νimertis είπε...

Δημήτρη φίλε μου ξεχωριστέ... αληθινή έκπληξη τούτο το περίφημο ποίημα του Κρίσνατζι... με συγκίνησες αδελφέ μου... υπέροχο... όπως κι εσύ... σ'ευχαριστώ!
-----------------------------------
φίλε negentropist ήθελα να σε ευχαριστήσω από καρδιάς που μοιράστηκες αυτή την εμπειρία σου από την προσωπική σου επαφή με τον Κρισναμούρτι... τι μοναδικό δώρο! δεν χόρταινα να το διαβάζω... και πως να μην πετάς μετά την εμπειρία αυτή, την χειραψία, όσα βίωσες... χαίρομαι τόσο που ανταμώσαμε... να σαι καλά...