Κυριακή 9 Σεπτεμβρίου 2012




Ανήλικο νερό


Αν ήξερες μονάχα
Τι γεύση έχει το ανήλικο νερό
Του πρώτου ποταμού της Δημιουργίας
Που ακόμη σήμερα
Μετά από αναρίθμητους αιώνες
Ανήλικο είναι
Θα έσπευδες μέσα του να πέσεις
Και να πιεις
Να ξαναγεννηθείς…

Αν ήξερες ακόμη
Τι χρώματα έχει κείνο τα φεγγάρι
Που σε είχε ραντίσει κάποτε με ασήμι
Και η ομορφιά σου με είχε παραλύσει
Θα έμενες πάντα κάτω από το σεληνόφως

Αν ήξερες αλήθεια
Πόση αγάπη έχω φυλαγμένη από αιώνες
Για μια στιγμή δική σου
Πως θα ναι όταν για πρώτη μου φορά
Σ’αγγίξω
Για πρώτη μου φορά
Όταν θα σε λατρέψω…
Θα σουν τώρα αγάπη μου εδώ
Μαζί μου
Και αχώριστοι θα μέναμε
Ως το τέλος των Ημερών…

Ιουλ 09

4 σχόλια:

Ange Alexiou είπε...

Να το πω συγχρονικότητα;
Λίγο πριν μπω στην περιοχή Μ, διάβαζα εδώ: http://diasporic.org/zenon/wp-content/uploads/2010/02/One_thing_i_know.pdf

:)

Νimertis είπε...

να λοιπόν που η συχρονικότητα είναι για μια ακόμη φορά παρούσα φίλη μου... ενδιαφέρον, σ'ευχαριστώ...

~reflection~ είπε...

Δήλωσέ της μόνο
οτι ΕΣΥ ξέρεις
την αθωότητα που κρύβει το ανήλικο Νερό
που δομεί το 70% του Εαυτού της,
καθως Πρώτη φορά γεννιέται
κάθε που σε διαβάΖει....

---------------

Τυχερές οι Μούσες Υπέροχε Ποιητή!!!...


;-)))))

Νimertis είπε...

τυχερές ε Κάκια μου... νομίζω η Περιοχή Μ περισσότερο που φιλοξενεί το ίχνος σου...

σε φιλώ...